Είμαι άδεια

demon May 17th, 2008

Δεν μπορώ να αιστανθώ τίποτα.

Τα χέρια μου κρέμονται στα μπράτσα της πολυθρόνας. Το στομάχι μου, φουσκωμένο, πετιέται τρανό έξω. Το κεφάλι μου κρέμεται σα νεκρό κρανίο. Και πάνω στα βλέφαρά μου νιώθω να έχουν προσγειωθεί δυο σακιά με άμμο.

Τα μάτια, λες υπνωτισμένα, δεν κοιτάζουν. Καρφώνουν. Απλανώς…

Πρέπει να νιώσω ξανά κάτι. Κρύο; Επιθυμία; Θυμό; Έρωτα;

Πήρα τη μηχανή κι οδήγησα. Κάπου στην αρχή της διαδρομής, βρήκα ένα δάκρυ πάνω στο αριστερό μου μάγουλο. Κοίταξα το ταχύμετρο: 38. Με 38 αποκλείεται να γεννήθηκε δάκρυ.

Ανέβηκα πάνω στο λόφο. Και μύρισα όλη την πόλη. Με την ομίχλη και την υγρασία της και απόψε. Με τις γιορτινές, λαμπυρίζουσες γραμμές της να σκιαγραφούν δρόμους και λεωφόρους. Και μακριά, στη θάλασσα, ένα φάρο να βαστά τη μοναξιά του νερού.

«Μη σταματήσεις ποτέ να οδηγείς μηχανή» ψιθύρισα.

«Μη σταματήσεις ποτέ να καβαλάς μαζί μου»… αποκρίθηκες.

Πηγή εικόνας: www.coolchaser.com

6 Responses to “Είμαι άδεια”

  1. princesson 18 May 2008 at 02:16

    Και τελικα κατι μπορεις να αισθανθεις… Τα κυβικά φυλακισμένα ανάμεσα στα πόδια σου… Κι ειναι αυτο, τα παντα.

  2. Gothangelon 18 May 2008 at 03:04

    Σωστη cowgirl ;)
    Απο τα ομορφοτερα κειμενα σου!
    Με αγγιξε really :)

  3. Manalisson 18 May 2008 at 13:12

    Καλημέρα. Αυτοί που οδηγούν δίτροχο, μπορούν να καταλάβουν την αίσθηση ελευθερίας που σου δίνει μια βόλτα με μηχανή.

  4. demonon 18 May 2008 at 18:33

    Ω ναι, πριγκιπέσσα.

  5. demonon 18 May 2008 at 18:34

    Wild, wild west! lol Σ’ευχαριστώ, αγγελάκι.

  6. demonon 18 May 2008 at 18:36

    Καλό απόγευμα, μ’έναν ζωηρούτσικο ήλιο, Μανώλη. Δεν ξέρω αν, χτες, αυτό που εκτίμησα ήταν το γκάζι ή ο αέρας στην ακράνωτη μούρη μου. *

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply