Πλάκα τρελή θα είχε να χιονίσει αυτή τη βδομάδα.

Πάνω στα βλέφαρά μου, πάνω στο κορμί μου, στις ρώγες μου και στη φαντασία μου. Τόσο δυνατά που να το πιστέψω. Και να το δω.

Έρχονται οι 5 ευχές που θα κάνω. Αλλά με βάλαν να το γειώσω γιατί ποιος με κατεβάζει μετά από το συννεφάκι μου, οπότε θα ακολουθήσω τη συνταγή, για να μην ξεχωρίσω από το πλήθος αυτή τη φορά!

Τι θα έκανα αν είχα πολλά-πολλά-ασφυκτικά πολλά χρήματα. Αλλά… μόνο 5 πράγματα! Είπαμε. Αν πετάξω γω κει πάνω, ούτε κεραυνός δε με κατεβάζει. Μόνο χιόνι. Χιόνι ίσως!

Θα αγόραζα τη μηχανή των ονείρων μου και θα την έφτιαχνα στα μέτρα μου. Α, και θα την έτρεχα στην πίστα μου. 1

Θα έχτιζα ένα γυάλινο σπίτι πάνω στην κατάδική μου παραλία, με κανονικό στούντιο ηχογραφήσεων μέσα! (ή μήπως θέλω βουνό; Το στούντιο μένει πάντως.) 2

Ακούω Ella και Louis και λιώνω με «Can’t we be friends?” Βάσκες! Πάμε παρακάτω.

Θα ταξίδευα σε όλο τον κόσμο και θα ζούσα για μερικούς μήνες σε αρκετές από τις χώρες που επισκέπτομαι. 3

Θα χάριζα τα πιο όμορφα πράγματα που βρίσκω μπροστά μου στους φίλους μου, σε ανθρώπους που εκτιμώ και που μπορεί να μην είναι φίλοι μου (ακόμη) και φυσικά, στους γονείς και θείους μου. 4

Θα έφτιαχνα ένα δικό μου νησί από την αρχή. Με καινούργιους νόμους (!) αναρχίας κι αξιοπρέπειας, στο οποίο θα ζούσαν κανονικά κάτοικοι. Πολύ ευτυχισμένοι και νιώθοντας αξιοκρατία και δικαιοσύνη, ελπίζω. τέλος

Ονειρευτείτε ρε… να δω τι θα καταλάβετε! Υπνωτίζω τους: αγγελάκι, πολυμορφικό αυτοκινητάκι, Βάσκες, Μάνο και Johnny boy! Έεεετσι, μόνο άντρες.

Πηγή εικόνας: dm3t-7zen.deviantart.com

10. Σκέφτομαι πολύ! Ακόμη κι όταν κοιμάμαι. Και δεν μπορώ να παρατήσω κάτι εύκολα. ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να το ΚΑΤΑΛΑΒΩ και φυσικά, ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΛΥΣΩ.

9. Μέχρι το Λύκειο ήμουν κατάξανθη. Γεννήθηκα με μαλλί στο ξανθό του σταχιού και η χαρά μού έμεινε μέχρι που άρχισα να αγχώνομαι για Χημεία, Φυσική και Αρχαία.

8. Την εφηβεία μου την πέρασα στα Λιόσια, την Κηπούπολη και το Μπουρνάζι. Yuck!

7. Παλιά (πολύ παλιά!) χόρευα επαγγελματικά μέσα σε κλουβί. Οι τρελοί ήταν από κάτω.

6. Έχω πολύ συχνά αϋπνίες. Αλλά μετά από τόσο καιρό, το διασκεδάζω.

5. Όταν ήμουν μικρή, ήμουν σίγουρη πως είμαι υιοθετημένη. Ή τουλάχιστον με αυτό «εκβίαζα» τους γονείς μου, που είχαν πάθει πλάκα. Όχι, σε ψυχολόγο δε θα πάω σε τούτη τη ζωή. Εκτός κι αν πέσουν στοιχήματα!

4. Πριν από 2 περίπου χρόνια πέρασα ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Το οποίο υπάρχει ακόμη στη ζωή μου. Ζω με αυτό όμως και θα ζήσω!

3. Τρελαίνομαι για σοκολάτα, αλλά σιχαίνομαι τα σιροπιαστά!

2. Παθιάζομαι με τα επιτραπέζια! Μερικοί-μερικοί από δω το έχουν διαπιστώσει…

1. Έχω εμμονή (νομίζω) με τις γάτες (μου). Και θα μπορούσα να χάσω 1 χρόνο από τη ζωή μου, για να ζήσει 1 χρόνο παραπάνω η Τίγρης!

πάρε κι ένα μπόνους: τρελαίνομαι για σκουλαρίκια. Αυτό για να ξέρεις τι θα μου χαρίσεις αν ποτέ αποφασίσεις να πάμε κόντρα!

Κλωτσάω το κουβάρι (όχι τη γάτα μου!) στους: Πέτρο, πολυμορφικό αυτοκινητάκι (!), Μάνια, μανούλα, Κωστή, Ευούλα και τον Μάνο, τον Κρητικό.

Πηγή εικόνας: hypnotises.deviantart.com

Το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής:«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες.Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς!».

~

Το φρικιό μου με βράβευσε. Γιατί είμαι γεμάτη συναισθήματα και εικόνες, είπε. Και με τίμησε. Με ξεχώρισε και με φώναξε να παραλάβω το παραπάνω βραβείο από το blog του. Οκτώ πρέπει να διαλέξω. Οκτώ blogs, οκτώ ανθρώπους; Θα ξεκινήσω και θα δω πού θα με πάει η δαιμονισμένη πένα μου αυτή τη φορά…

ε Βάλε κατάμαυρο 123. Μόνος σου έβαλες αυτό τον περιορισμό στον εαυτό σου. Ίσως να τον χριεάζεσαι αυτό τον περιορισμό, επειδή έχεις πολλά να γράψεις. Εμένα μ’αρέσει η γραφή και η αισθητική σου και γι’αυτό σε ξεχώρισα.

υ Βάλε μπλε ελεκτρίκ αγγελάκι. Σε είδα και με είδες όπως είμαστε στ’αλήθεια. Και σε γουστάρω για την ορμή του μυαλού σου κι εκείνο το βραχιολάκι που φοράς. Θυμάσαι; Μου την είχες πει ελαφρώς, κάποτε…

χ Βάλε ένα μοβ ελαφρύ, ρε συ Βάσκες. Με έχεις δει ερωτική, γρήγορη, χαμένη. Και μου έχεις γράψει ένα κομμάτι. Ο ντετέκτιβ κι εκείνη… Και με κολάκεψες. Και είσαι εδώ. Συχνά-πυκνά. Και είσαι άντρας. Και μου αρκεί! Αφιερωμένο λοιπόν.

α Βάλε το πιο τρυφερό ροζ, kalynama. Πόσες φορές γράφοντας αυτή τη λέξη, σκέφτηκα να γράψω mama αντί για nama. Ξέρω μονάχα πως σε δύσκολες στιγμές μου έγινες καθρέφτης του γύρω μου κι όχι του μέσα μου, ευτυχώς. Και με ξύπνησες, για να δω τριγύρω και να επιστέψω στη ζωή και στο φωτεινό μου πρόσωπο.

ρ Βάλε καφέ Μαλινάκι. Αν και η σχέση μας άλλαξε με τους μήνες και το μεγεθυντικό φακό, εκτιμώ τις ιστορίες και την ιστορία που θες να γράψεις. Είσαι όμορφη όταν αφήνεσαι κι όταν γελάς.

ι Βάλε πράσινο σκούρο, Πενθεσίλεια. Από τις πιο λυρικές γραφές που δοκίμασα ένα χρόνο τώρα. Δε θα σε άφηνα.

σ Βάλε τρελό πορτοκαλί Κωστή. Και γίνε πορτοκάλι. Γουστάρω που γουστάρεις και σκέφτομαι πόσο σούπερ θα περνούσα αν είμασταν παρέα. Που και που μ’εκπλήσσεις, γι’αυτό και δεν ξεκολλάω.

τ Βάλε κόκκινο πορφυρό, μαλακό πριγκιπέσσα. Δεν έγινες μάνα μου, αν και το ‘θελα. Στα περίεργά μου όμως, νομίζω πως είσαι εδώ.

Ω!

Κι ένα κατάλευκο μέτωπο σα καμβάς.

Τι θα ‘φτυνες πάνω του;

Εγώ…

αυτό:

(Πηγή εικόνας: achtungphotography.deviantart.com)

Και καλώ να κολλήσουν/ζωγραφίσουν/φτύσουν (!) το δικό τους μήνυμα σε όποιο μέτωπο γουστάρουν, τους: Κωστή, αγγελάκι, μάνα, Βάσκες, μαγεία και την vvampirellaa.

Βλέπω ένα σκύλο με τσιγάρο περασμένο στ’αυτί και γελάω. Αστείο πόστερ. Θυμάμαι τότε που ήξερα να χρησιμοποιώ τις λέξεις. Ενώ τώρα, μόνο την κραυγή!

Προστάζω να παίξουν χρησιμοποιώντας αυτές τις λέξεις: αναρχία, συναίσθημα, πέφτω, δίνω, τέλος, οι: αγγελάκι, kalynama, Νιόβη, Κωστής και ο Μανώλης.

Πηγή εικόνας: foureyes.deviantart.com

Και στα μισά της διαδρομής, πέφτω πάνω στο πανό που κρατά το Μαλινάκι. Πριν συνεχίσω την αεροφαντασία μου, να παίξω, λέει, σε αυτό το παιχνίδι. Πέντε ερωτήσεις. Οι τέσσερις προς αγνώστους –ή όχι;- και μία προς εμένα. Ω…

Πέντε ερωτήσεις και μια μούντζα. Μου αρέσει. ΠΑΜΕ!

Ερώτηση προς έναν φιλόσοφο:
-Νιώθεις πιο πλήρης τώρα ή πιο μόνος;

Ερώτηση προς έναν παλιό έρωτα:
-Υπάρχεις ακόμη εσύ?!

Ερώτηση προς ένα μέντιουμ:
-Όταν έρθει ο Θάνατός μου, θα είμαι τουλάχιστον ευτυχισμένη, ικανοποιημένη από τη ζωή μου;

Ερώτηση προς ένα παιδί:
-Παίζουμε;!

Ερώτηση σε έναν καθρέφτη:
-… Γεια! Τι βλέπεις;

Ο δαίμων, αν και με καθυστέρηση, σέρνει το παιχνίδι σα να ήταν χορός στους κάτωθι κολλημένους με το διαδίκτυο: αγγελάκι, Kalynama, Lockheart, Πενθεσίλεια, Dreamerland.

Πηγή εικόνας: charles-elie.deviantart.com

Έφτιαξα ήρωες. Παιδικούς. Και χτυπώ παλαμάκια με τα μαλλιά και τα δάχτυλά μου.

Πίκι, το Πιθήκι!

Φάρος, ο Φαράσης.

Νόνη, το Κανόνι.

Ρενάτα, η Ντομάτα.

Άννα, η Τσουγκράνα!

Ίνα, η Κουζίνα.

… !

Τσούλησα τους ήρωές μου προς τη μεριά σου κι εσύ μου ‘πλεξες παραμύθι μαγικό και μου το ‘πες τούτο το πρωινό…

Μια μέρα, ο Πίκις, το Πιθήκι έκοβε βόλτες στο δάσος και πάτησε κατά λάθος πάνω στην Άννα, τη Τσουγκράνα. Τον πιάσαν οι πόνοι κι αμέσως αναζήτησε τη Ρενάτα τη Ντομάτα για να του πει ποιος ξέχασε στη μέση του δάσους την Άννα τη Τσουγκράνα. Η Ρενάτα η Ντομάτα τον έστειλε στη Νόνη το Κανόνι, που όλα τα έβλεπε από κει ψηλά. Κι αυτή με τη σειρά της, έστειλε τον Πίκι το Πιθήκι στον Μιχάλη τον Μπουκλίτσα, ο οποίος περιποιούνταν τον κήπο του με τη βοήθεια του Φάρου του Φαράση.

«Μα πως γίνεται να ξέχασες καταμεσής του δάσους ολόκληρη Άννα Τσουγκράνα; Παραλίγο να χτυπήσω την ουρίτσα μου», αποκρίθηκε ο Πίκις, το Πιθήκι. Ο Μιχάλης ο Μπουκλίτσας, χωρίς να χρονοτριβεί τον έστειλε στην Ίνα την Κουζίνα, για να βρει τη γυναίκα του, τη Φοίβη το Φοιβάκι, η οποία έψηνε κέικ για όλα τα ζωάκια του δάσους! Με φόρα άνοιξε την πόρτα της Ίνας της Κουζίνας ο Πίκις το Πιθήκι κι εκεί που ετοιμαζόταν να ζητήσει εξηγήσεις από τη Φοίβη το Φοιβάκι, μύρισε το κακάο, τις φλούδες πορτοκαλιού, τη βανίλια, την κανέλλα και την αχνιστή ζύμη που είχε μόλις βγει από το φούρνο και… κοκάλωσε. «Φοίβη το Φοιβάκι! Τι καλό μας ετοιμάζεις σήμερα; Πέρασα απλώς για μια καλημέρα… Α, και ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ»!!!

Παραμύθι είναι κι αν έχεις οίστρο, ακολούθα. Εγώ, δίνω μια στο κουβάρι με τις μαγικές πλεξούδες, το σπρώχνω προς τη μεριά σου και προστάζω… Φτιάξε ήρωες και μια ιστοριούλα…

Παραλήπτες: Μαλινάκι, Πριγκιπέσσα, Μάνια-κη ξανθιά, Άρης, Βάσκες, Vvampirellaa, Κωστής, Αγγελάκι.

Καλό μήνα!!!

Πηγή εικόνας: elfka.deviantart.com

Δε θέλει σκέψη καμία, ούτε έρευνα, ούτε καν να σηκωθείτε από τη θέση σας. Το κινητό σας θέλω. Τόσο απλά.

Δείξτε μου το κινητό σας! Όχι το απέξω, εκτός κι αν το γουστάρετε. Αλλά το από μέσα! Το theme που έχετε διαλέξει αυτό τον καιρό.

Εγώ σας μοστράρω και το έξω και το μέσα, μια και ήταν “ειδική παραγγελία” –αφού είναι… ληγμένο αλλά εμένα τώρα μου ήρθε. Το απέσυρε η Ericsson (W300i), αλλά ο άντρας το εντόπισε και μου το χάρισε. Το μέσα νομίζω, για όσους με διαβάζετε πως θα καταλάβετε, ότι λέει πολλά για μένα…

Outside ->

Inside ->

Προστάζω! Δείξτε μου τα κινητά σας: μάνα, Μάνια, Έλενα, Μανώλη, αγγελάκι, Βάσκες και Μαλινάκι.

Οι οδηγίες, σύντομες κι απόλυτα κατανοητές. Κι ευχάριστες, να προσθέσω.

Σου πέφτει κατακούτελα ένα μπουκάλι με το τζίνι μέσα. Φυσικά δε θέλει και πολύ σκέψη το πράγμα. Θα το τρίψεις, θα το τρίψεις… Όχι το πιπέρι, το στόμιο!!!

Και το πλάσμα θα σου εκπληρώσει 3 ευχές. Μία θα πρέπει να είναι για τον εαυτούλη σου. Μία για κάποιον άλλο. Και μία για τον εχθρό σου. Εμ, πάντα δεν υπάρχει μια παγίδα;

Κάτσε να στροβιλιστώ γύρω από τις αποχρώσεις του μυαλού μου. Να καθίσω πάνω σε ένα νούφαρο, ποταμίσιο. Και να τεντώσω τα μάτια μου, καλά-καλά.

Mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm…

ΕΥΧΟΜΑΙ

~Να είμαι πάντα ευτυχισμένη

*Να είσαι πάντοτε δυνατός (κι ερωτευμένος μαζί μου.αλλά αν τις θεωρείς δύο ευχές, τότε πραγματοποίησε μόνο το πρώτο σκέλος)

=Απλώς να… σου κάνουν ό,τι κάνεις!

Δίνω μία στο μπουκάλι κι αυτό ρολάρει παρακάτω. Και που πάει; Στην Πενθεσίλεια,την Dreamerland, τον Johnny boy (αν έχεις μέσο εκεί που είσαι), τη Μολυβούπολη (θα σε κάνω spank που εξαφανίστηκες -καλά έκανες!), τον Βάσκες και το αγγελάκι (long time no see, mein aengel).

Πηγή εικόνων: www.deviantart.com

(Όπως τόσο εύγλωττα μου έχεις τονίσει, φίλη, «καμιά φορά δεν τα πιάνω»! Τώρα το αν δεν πιάνω τη γεύση του ποτηριού, επειδή αυτή είναι νερωμένη ή επειδή εγώ έχω πιει κάτι άλλο πρωτύτερα, αυτό είναι άλλη υπόθεση. Ουφ, πάει ΚΑΙ αυτό. Ήθελα να στο πω, γι’αυτό και το έβαλα σε παρένθεση. Πάρε ένα φιλί τώρα.).

Mmm, 10 + 1 ε; Και να ‘ναι και άχρηστα…

Βάζω το χέρι στο σκουφί και τραβάω το πρώτο ->

10. Μ’αρέσει πολύ να χρησιμοποιώ το αριστερό μου χέρι. Χωρίς να είμαι αριστερόχειρ, γουστάρω να ξεκλειδώνω π.χ. την εξώπορτα με το αριστερό ή να πίνω το κρασί που λέγαμε παραπάνω με αυτό το χέρι! Go figure.

9. Δεν πειράζω το μαλλί μου. Δεν πειραματίζομαι, ούτε το βάφω. Όσο για πιστολάκι, μόνο αν πάω κομμωτήριο, μία στις τόσες δηλαδή.

8. Πολύ-πολύ παλιά, στο δημοτικό, έτρωγα τα νύχια μου. Μια ωραία μέρα, απλώς σιχάθηκα το θέαμα και το ‘κοψα.

7. Την πρώτη φορά που αποφάσισα, νυχτιάτικα κιόλας, να καβαλήσω παπάκι στην πόλη -χωρίς δίπλωμα φυσικά-, με έγραψε ένας… Τη γνώμη μου για τους μπάτσους, την ξέρετε θαρρώ, αλλά δεν προκύπτει μόνο από αυτή την «επαφή».

6. Ποτέ δεν πίστεψα ότι είμαι ικανή να κάνω σχέση που να κρατήσει για πολύ. Το βαραίνω λιγουλάκι το πράγμα, αλλά θεωρώ ότι είναι άχρηστη πληροφορία. Λέει μεν κάτι για μένα, αλλά την ανατροπή μου την έκανα. ΤΣΑ!

5. Τελείως ανώμαλα κι ενώ οι περισσότεροι καβαλάρηδες δίτροχων κατεβάζουν το δεξί –φυσικά!- πόδι όταν σταματάνε, μια και οι ταχύτητες είναι στο αριστερό, ε, εγώ το αριστερό κατεβάζω! lol

4. Όταν ντύνομαι, βάζω πρώτα το βρακάκι μου και μετά το σουτιέν.

3. Για να αποφασίσω να φάω, ακόμη κι αν σκυλοπεινάω, πρέπει οπωσδήποτε να έχω αρκετό χρόνο μπροστά μου. Αγχώνομαι και μόνο στην ιδέα ότι μέσα σε 5 λεπτά πρέπει να «καταβροχθίσω» το φαγητό μου. Ακόμη κι αν πρόκειται απλώς για ένα sandwich.

2. Και για να κλέψω, να πω επίσης, ότι τρώω βαρετά αργά! Θέλω τουλάχιστον 40 λεπτά στην καθισιά μου. Τι να κάνω, μασάω αργά. Ανέκαθεν. Πολύυυυυ αργά.

1. Ως συνοδηγός σε μηχανή, ανεβαίνω πάντα και αποκλειστικά από την αριστερή μεριά!!!

Αχρηστίες τέλος, όπως κι ένα ακόμη σεντόνι πήρε τέλος! Για πετάξτε μου τα αποφάγια σας τώρα: πριγκιπέσσα, Kalynama, μαγεία, Κωνσταντίνος και Βάσκες. Και… last but not least την roadartist!

Πηγή εικόνας: theyikes.deviantart.com