Και τα σπίτια, είναι στολισμένα με ολοκαίνουργια μπιμπελό κι αντικείμενα που πήραν τη θέση κάποιων άλλων, παλιότερων.

Κοιτάζω τον απέναντι. Είναι στην κουζίνα, όπως συνήθως αυτή την ώρα, κι ετοιμάζει το δείπνο του. Φορά ένα πουλόβερ. Και είμαι σίγουρη πως είναι ολοκαίνουργιο, πως του το χάρισαν στις γιορτές. Και χαμογελάω. Μετά σκέφτομαι εγώ τι έχω πάνω μου που είναι δώρο. Σκέφτομαι τη μάμα και τον μπαμπάκα μου, τους θείους μου και κάποιους φίλους και ξέρω πως ό,τι φοράνε αυτές τις μέρες, το έχουν πάρει πολύ πρόσφατα. Τους φαντάζομαι.

Είπα λοιπόν για φέτος να υποσχεθώ ορισμένα πράγματα στον εαυτό μου. Έτσι για να τον προσέξω καλύτερα. Θα ξεκινήσω με ένα, που μου είναι πολύ σημαντικό. Ξέρω τι μου εύχομαι, τι ποθώ, τι θέλω και τι θέλω πραγματικά! Τι μου λείπει και τι επιτέλους θα ήθελα να αποκτήσω.

Κείνο όμως, με το οποίο ξεκινάω και σ’αυτό μένω, για τώρα, είναι το γέλιο!

Εύχομαι λοιπόν για τον εαυτό μου, να μάθω να (ξανά)γελάω ακόμη περισσότερο μέσα στο 2011. Για να βγάλω κι άλλες ρυτιδούλες γύρω από τα μάτια, που υποδηλώνουν ευτυχισμένο άνθρωπο. Για να απαλύνω ό,τι μπορεί να με σκουραίνει (και δεν μου πηγαίνει καθόλου, ανοιχτόχρωμη γαρ). Και για να νιώθω αυτό το φως που με τυλίγει μονομιάς, όταν πλαταίνουν τα χείλη μου και σφαλίζει γλυκά το πράσινό μου μάτι.

Γέλιο λοιπόν. Να γελάω. Ίσως μάθω πάλι να πετάω έτσι…

Πηγή εικόνας: aksdareflection.deviantart.com

Βρήκα τη συνταγή στο διαδίκτυο, ψάχνοντας κι εγώ για γιορτινό γλυκό. Κάτι ιδιαίτερο για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Κάτι για να μπει καλά ο χρόνος. Με κρυμμένο… μυστικό μέσα του. Ποιος θα το κερδίσει αυτό το φλουρί?! (φτου, δεν πήραμε φλουρί)

Την άλλαξα λιγάκι, την «πείραξα» τούτη τη βασιλόπιτα και μύρισε ασφυκτικά ολόκληρο το σπίτι πορτοκάλι, κονιάκ, ζύμη ζεστή, νέος χρόνος. Ολοκαίνουργιος μάλιστα.

Σκέφτηκα να τη διακοσμήσω με καβουρδισμένα αμύγδαλα. Να χαράξω το 2011 μεγαλόπρεπα. Είπα να κάνω σχεδιάκια με άχνη ζάχαρη. Να παίξω. Αλλά τελικά έκανα τα δικά μου.

Θα έχει τρελή πλάκα όταν θα κόβουμε τα κομμάτια. Ένα για σένα, ένα για μένα, ένα για τη μάμα μου, ένα για τον μπάμπα μου, για τη θεία και τον θείο, για τον μπάμπα σου, για τη Βούλα… κι εκεί κάπου σταματά το μέτρημα. Και όλων αυτών τα κομμάτια, εμείς θα τα φάμε! Εικονική μοιρασιά θα κάνουμε. Αμέ!

Νοκ-νοκ… ποιος είναι; Το 2011. ΠΕΡΑΣΤΕ!

Καλή Χρονιά να ‘χουμε guys. Τις ευχές οσονούπω.

Χθες το βραδάκι λοιπόν, αφού την έσπασα σε όλους παραγγέλνοντας πίτσα (!), ανοίξαμε 3-4 διαφορετικά κρασιά και μετά τις 00:00 καθίσαμε κοντά στο τζάκι, πίναμε, μιλάγαμε, γελάγαμε, ακούγαμε μουσική, θυμόμασταν, ευτυχούσαμε! Πόσο μου αρέσουν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά δεν περιγράφεται.

Νωρίτερα είχε ξεκινήσει η διαδικασία για την χηνόπαπια και τη γέμισή της. Βοήθησα κι εγώ στο γέμισμα. Φτιάξαμε και σγουρόπιτα. Δε μου άρεσε ιδιαίτερα, εξαιτίας του φύλλου της. Μύρισε το σπίτι πορτοκάλι και δαμάσκηνα και κουκουνάρι και κάστανα και… οικογένεια!

Χρόνια πολλάααααα… Είναι καλά. Είμαι καλά. Και του χρόνου να υπάρχουμε για να ξαναβρεθούμε γύρω από μια ιδέα, ένα τραπέζι, ένα γέλιο βροντερό και πολλά χάδια στο μυαλό μας.

Υ.Γ. Έλαβα δώρο από τα «πεθερικά» μου, ένα περιδέραιο. Ευχαριστώ σας…

Έχεις μια ολόκληρη βδομάδα να σκεφτείς, να θυμηθείς, να ελπίσεις, να αλλάξεις ρότα και προσωπείο.

Χαμογέλα μωρέ, τι θα σου κοστίσει; Μια υπόληψη; Μια μαγκιά; Μια αλητεία;

Εγώ σου εύχομαι… Θα τα πάρεις τα μυτεράκια αστέρια μέσα στη βδομάδα λίγα-λίγα.

Να τα κολλήσεις σε όλες τις τζαμαρίες της ζωής σου, να πάρει φως τούτο το φιλμ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΜΠΑΝ … κι εσύ

Πηγή εικόνας: Polly Ashley

Φτάσαμε λοιπόν. Γλυκός καιρός με μία υποβόσκουσα ψύχρα, κάποια συννεφιά και τις καμινάδες των σπιτιών να αχνίζουν νοσταλγικά…

Η οικογένεια του άντρα μας περίμενε, σύσσωμη. Συζητήσαμε κάμποση ώρα, φάγαμε όλοι παρέα και μετά ξαπλώσαμε εμείς, μια και δεν είχαμε κοιμηθεί καθόλου. Μέχρι τις 05:04’ δούλευα, μετά έκανα ντους, πήραμε την πραμάτεια μας και από τα Πατήσια φτάσαμε Σύνταγμα (με τρένο μέχρι Ομόνοια και μετρό μετά) από όπου πήραμε το Express X95 με προορισμό το Ελ.Βενιζέλ.

Το δε Σύνταγμα πολύ μου άρεσε νυχτιάτικα. Με νέον μπλε και μοβ φωτισμούς θύμιζε προαύλιο χώρο από κλαμπ.

Οπότε… κοιμόμασταν όλη μέρα και τώρα, πρωί, σχεδόν μεσημεράκι πια, Τρίτης, είμαι ξεκούραστη. Κυκλοφορώ πάνω-κάτω με μια φόρμα, ένα φανελάκι και τα καλτσάκια μου και το παίζω χειμερινή ανάπαυλα στη Χαλκιδική, darling. Με τζάκι, κάστανα και πάπλωμα, με γατούλες να περιφέρονται, με τον ξυλόφουρνο να έχει ολοκληρωθεί από το καλοκαίρι, με τα πόδια της Χαλκιδικής να στέκουν χειμωνιάτικα μπρος από τη βεραντάρα και το σπίτι να είναι καταστόλιστο από λαμπιόνια, διακοσμητικά και μια διάθεση όλη ΆΣΠΡΟ-ΚΟΚΚΙΝΟ!

Καλές γιορτές guys!

Πρέπει να κάνω τελείως αγχωτικά ορισμένα πράγματα μες το σπίτι, στον υπολογιστή μου, στο μίξερ, στο κρεβάτι.

Αυτές τις μέρες βγήκα για περπάτημα. Οι πρώτες, νηπιακές, του 2009. Κι όλα έμοιαζαν μουδιασμένα. Ειδικά χτες… Είχα τη φαεινή ιδέα να επισκεφτώ ένα σούπερ-μάρκετ στις 19:00 και δοκίμασα μεγάλη έκπληξη. Τα πάντα ήταν κλειστά… Ή μάλλον είχαν κλείσει!

Κανείς δε μου ευχήθηκε Καλή Χρονιά. Στο μίνι μάρκετ που μπήκα μόλις που μου πέταξαν ένα Χρόνια Πολλά.

Μα είναι καινούργια η Χρονιά ή μήπως σε εσάς δεν ήρθε ακόμη;

Πηγή εικόνας: scouros.deviantart.com

Το λατρεύω όταν οι χρονιές μου είναι γεμάτες. Όταν οι μέρες μου είναι πολυάσχολες. Και το 2008 είχε από όλα:

10 Μιάμιση μετακόμιση.

9  Έφτιαξα το δικό μου, επαγγελματικό site και είδα για πρώτη φορά ότι ίσως και να μπορώ τελικά να δουλέψω για μένα. Να κάνω αυτό που μου αρέσει και στο οποίο είμαι καλή και να μην το ξεφτιλίζω για κανένα μαλάκα εργοδότη.

8 Για 11 ολόκληρους μήνες έζησα στην κωλο-Ηλιούπολη, με τον άντρα.

7  Έφτιαξα το σπίτι στα Πατήσια και μετά από αρκετή ταλαιπωρία και καταπίεση έφτασα εδώ. Και το έκανα όσο πιο όμορφο μπορούσα να φανταστώ τούτο το σπιτικό.

6 Πήγα τις πρώτες μου διακοπές με τον άντρα και γνώρισα τους γονείς του, Χαλκιδική.

5 Έκανα για πρώτη φορά ένα τόσο μεγάλο ταξίδι με μηχανή: Αθήνα-Θεσσαλονίκη.

4 Ξεκίνησα να δουλεύω part-time σε ένα ωράριο γαμάτο.

3 Έγραψα όλα τα κείμενα για ένα site… ο πρώτος μου επίσημος, πελάτης.

2 Γιόρτασα για δεύτερη χρονιά τις γιορτές με το σύντροφό μου.

1 Αλλάζω!

00000οοοοο
Και ναι! Μπήκε ο νέος χρόνος. Να είναι γεμάτος αστέρια και λυχνάρια, νούφαρα και διαφανείς πένες.

Να είναι μια χρονιά για μένα, εύχομαι. Για σένα. Για εκείνους. Και για εμάς!

Και για εσάς; Να με θυμάστε, να μου έρχεστε και να βρισκόμαστε πιο συχνά για επιτραπέζια, αλκοόλ και καπνούς, συζητήσεις πάνω στο σύρμα.

Πηγή εικόνας: ritokas.deviantart.com

Με μελάσα, κανέλα και γαρύφαλλο, με πορτοκάλι και χυμούς, με σοκολάτα και άχνη, με μέλι και μαρμελάδα!

Αγόρασα χτες μεταλλικά κουτιά. Μεγάλα με σχεδιάκια πάνω. Και μέσα τους ετοιμάζομαι να βάλω τα καλούδια που έφτιαξα. Και να τα χαρίσω στους δικούς μου.

Σε λίγο θα φύγω.

Λούστηκα. Έβαλα στην εξώπορτα ρίζες, έτσι για το καλό. Κόλλησα και δυο στολίδια ξύλινα. Ας ελπίσω να είναι εκεί και αύριο και μεθαύριο!

Πάω να ντυθώ τώρα. Να βαφτώ ελάχιστα. Να βάλω πάνω μου κι ένα άρωμα, να σβήσω το χριστουγεννιάτικο δέντρο εδώ και να το ανάψω κάπου αλλού.

Καλά Χριστούγεννα και σε σένα!

Πηγή εικόνας: ikillforgod.deviantart.com

και πιο πίσω ξεπροβάλλει ένα φιδίσιο, λαμπαδιασμένο μονοπάτι που κατεβαίνει προς τ’αστέρια, κοντά στον ανθρωπάκο.

κοιτάζω καλύτερα. ναι, κάπου τον ξέρω εγώ αυτόν. από το όνειρό μου ίσως;

Λαμπιόνια χρώματος πορτοκαλί χόρευαν ένα μονοπάτι μέχρι το αστέρι.

Κοίταξα τριγύρω. Τριαντάφυλλα πορφυρά παντού. Πλησίασα στο γραφείο μου. Άναψα δυο κεριά και γύρισα παιχνιδιάρικα τη γυάλινη σφαίρα που αγόρασα προχτές.

Κοίταξα βιαστικά την πολύχρωμη ώρα μέσα στο usb hub και έκανα να βγάλω το μπουφάν.

Με κάθισες στον καναπέ, δίπλα στη γάτα. Και μου ζήτησες να ακούσω κάτι…

Έσκασα στα γέλια. Και μετά σε κοίταξα με τα μάτια ορθάνοιχτα. Κι άκουσα όλο το στίχο μέχρι τέλους. Σε κοιτούσα κι εσύ το ίδιο. Μου χαμογελούσες, μου έκανες γκριμάτσες τρυφερές και μου έστελνες καρδούλες. Εμάς…

Σ’ευχαριστώ για την ερωτική εξομολόγηση, ψιθύρισα στην αγκαλιά σου, μετά την τελευταία νότα. Love of my life, Queen.

Είναι υπέροχο. Μου έκανες ερωτική εξομολόγηση. Και είσαι εδώ!

στο αfιερώνω