Archive for June, 2008

Η αποπλάνηση…

June 28th, 2008

“Deception” κυρίες και κύριοι. Αυτό το έργο πήγα να δω με γυναικοπαρέα. Τρομάρα μου. Εμ, ήθελα κάτι σχετικά light και φυσικά για τη φάση, σε θερινό κινηματογράφο. Και κάπως έτσι βρεθήκαμε, κατόπιν δικής μου προτροπής νομίζω, στην Αίγλη του Ζαππείου για το «Deception», με Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, Χιού Τζάκμαν και Μισέλ Γουίλιαμς.

Σκατούλες κοινώς. Αργό, βαρετό και σίγουρα κοινότυπο. Κρίμα. Κοτζάμ Ewan McGregor που έχει κάνει και ride με BMW R 1150 GS Adventure (www.longwayround.com), μέσα από την Ευρώπη σε Ρωσία, Μογγολία, Σιβηρία κι έφτασε Νέα Υόρκη σε δύο τροχούς, να επιλέγει τέτοια έργα… Απλώς απογοήτευση.

Άσε που, τη ζούσα την απάτη, δε χρειαζόταν να τη δω κιόλας!!!
Κρίμα, κρίμα (για την ταινία). Το λέω και κουνάω το κεφάλι σαν παπί!

Ευτυχώς η παρέα ήταν καλή και μετά ακολούθησε αρετσίνωτο κρασάκι στο Μοναστηράκι. Η διάθεση μεγάλωσε, όπως και η παρέα και η ανάγκη μου να «βρέξω το λαρύγγι». Άντε να συνέλθουμε.

«Ρε παιδιά, υπάρχει περίπτωση άντρας και να μην κερατώσει;», ρώτησα.

Κι έλαβα απάντηση, δίκαιη!!! «Γιατί υπάρχει περίπτωση γυναίκα και να μη κερατώσει; ΕΣΥ!?».

Το δέχομαι το κινητό ως δώρο, μωρό  μου. Σ’ευχαριστώ. Και τα λουλούδια που μου φέρνεις τις τελευταίες μέρες, κι αυτά, τα δέχομαι.

Και το μεγάλο δώρο, το καλό που μου ετοιμάζεις. Κι αυτό το δέχομαι. I do.

Την κοροϊδία στη χαρίζω. Τα ψέματα κι αυτά δικά σου. Και το ότι με πούλησες και με αγόρασες, κι αυτό χάρισμά σου.

Μια φορά γαμώτο.

Μια φορά να μπορέσει ένας άνθρωπος να εκτιμήσει κάτι, χωρίς να χρειάζεται να το χάσει πρώτα!!!

Κοίτα λίγο κάτω. Φτάσε τα πόδια σου, με τα μάτια σου. Και μετά κοίταξε μέσα στην ψυχή σου. Δε γίνεται και single και σχέση. Και «ο άνθρωπός μου» και γαμιάς.

Όλοι έχουμε ανάγκη να είμαστε σημαντικοί, κι ας μην είμαστε τόσο. Αλλά αν δε σου φτάνει να είσαι σημαντικός για μένα, σε μένα, τότε έχουμε πρόβλημα.

Τότε βγες με την απόχη, την καλοκαιρινή, τη μεγάλη και κυνήγα πεταλούδες. Κι άσε τούτη τη σελήνη να ξανανέβει στο συννεφάκι της και να γεμίσει μαβιά χρώματα, του ωκεανού!

~

(και επίσης, να γαμήσει το ξανθό το αγοράκι στο Θησείο. και να καβαλήσει τη ζωή της, με ένα σκουπόξυλο μαγικό. και να κλέψει τα δάκρυα άλλου αγοριού, που θα είναι άντρας!).
Μαλινάκι, στο αφιερώνω. Δεν ξέρω γιατί : ) Και μη ρωτάς.

Πηγή εικόνας: tessja.deviantart.com

Ουφ!

June 27th, 2008

Ναι, ναι, αυτό ακριβώς. Νομίζω πως θα εκραγώ. Λόγω θερμοκρασίας. Σιγά μην ανάψω κλιματιστικό. Δεν τα αντέχω. Και σίγουρα δεν αντέχω ούτε καν στην ιδέα, πως θα πρέπει να κλείσω όλα τα παράθυρα, για να δουλέψει αυτός ο διάολος.

Οπότε… κάθομαι κι ανασαίνω τον λίβα που έρχεται απέξω, πλένω ανά μισή ώρα τα χέρια μου και βρέχω πρόσωπο και ντεκολτέ, και πίνω όσο νερό αντέχουν τα πνευμόνια μου. Μπλιαχ. Σου ‘χω πει πως σιχαίνομαι τη γεύση του νερού; Όχι;

Χτες έκανα σκατά ύπνο. Sorry thrash, το ξέρω ότι σε ενοχλεί να βρίζω τόσο. Μου ξέφυγε.

Προχτές όμως έκανα μια παντέντα που με βοήθησε να κοιμηθώ πραγματικά μέχρι αργά. Έβρεξα μια πετσέτα και την έβαλα στην πλάτη μου αρχικά και μετά στο μέτωπο και το λαιμό μου. Έτσι, κατέβηκε η όλη μου θερμοκρασία και κατάφερα να απολαύσω μερικές ώρες χρήσιμου ύπνου.

Τώρα το κατά πόσο είναι υγιές να κοιμάσαι με υγρασία πάνω σου, αυτό δεν το ξέρω. Any tips?

Όσο για διάθεση, δεν είμαι σίγουρη. Μέχρι να αποφασίσω αν αυτό που συμβαίνει στη ζωή μου είναι θέατρο ή ρεαλισμός κι αν υπάρχει περιθώριο βελτίωσης και νόημα στο να είμαι θεατής και υποκριτής συνάμα… θα βράζω στο ζουμί μου!

Κι όσο έχουμε καλοκαίρι και ανακαλύπτω ψεύτικες λάμψεις πάνω στα πετράδια του προσώπου μου, θα λέω πως μ’αγαπώ. Εσύ δεν ξέρω τι κάνεις!

Πηγή εικόνας: salihguler.deviantart.com

Σε πλήρη αχρηστία

June 26th, 2008

Το Μαλινάκι είχε δεν είχε, με έχωσε πάλι. Μου ζήτησε να διαλέξω 10 συν 1 πράγματα που με αφορούν και, είναι μεν άχρηστα, αλλά για κάποιο λόγο θέλει να τα αποτυπώσω. Δεν το πιάνω το νόημα όλου αυτού, αλλά καμιά φορά δεν υπάρχει και λόγος να το «πιάσω». Και είναι γνωστό πως μ’αρέσει να παίζω!

(Όπως τόσο εύγλωττα μου έχεις τονίσει, φίλη, «καμιά φορά δεν τα πιάνω»! Τώρα το αν δεν πιάνω τη γεύση του ποτηριού, επειδή αυτή είναι νερωμένη ή επειδή εγώ έχω πιει κάτι άλλο πρωτύτερα, αυτό είναι άλλη υπόθεση. Ουφ, πάει ΚΑΙ αυτό. Ήθελα να στο πω, γι’αυτό και το έβαλα σε παρένθεση. Πάρε ένα φιλί τώρα.).

Mmm, 10 + 1 ε; Και να ‘ναι και άχρηστα…

Βάζω το χέρι στο σκουφί και τραβάω το πρώτο ->

10. Μ’αρέσει πολύ να χρησιμοποιώ το αριστερό μου χέρι. Χωρίς να είμαι αριστερόχειρ, γουστάρω να ξεκλειδώνω π.χ. την εξώπορτα με το αριστερό ή να πίνω το κρασί που λέγαμε παραπάνω με αυτό το χέρι! Go figure.

9. Δεν πειράζω το μαλλί μου. Δεν πειραματίζομαι, ούτε το βάφω. Όσο για πιστολάκι, μόνο αν πάω κομμωτήριο, μία στις τόσες δηλαδή.

8. Πολύ-πολύ παλιά, στο δημοτικό, έτρωγα τα νύχια μου. Μια ωραία μέρα, απλώς σιχάθηκα το θέαμα και το ‘κοψα.

7. Την πρώτη φορά που αποφάσισα, νυχτιάτικα κιόλας, να καβαλήσω παπάκι στην πόλη -χωρίς δίπλωμα φυσικά-, με έγραψε ένας… Τη γνώμη μου για τους μπάτσους, την ξέρετε θαρρώ, αλλά δεν προκύπτει μόνο από αυτή την «επαφή».

6. Ποτέ δεν πίστεψα ότι είμαι ικανή να κάνω σχέση που να κρατήσει για πολύ. Το βαραίνω λιγουλάκι το πράγμα, αλλά θεωρώ ότι είναι άχρηστη πληροφορία. Λέει μεν κάτι για μένα, αλλά την ανατροπή μου την έκανα. ΤΣΑ!

5. Τελείως ανώμαλα κι ενώ οι περισσότεροι καβαλάρηδες δίτροχων κατεβάζουν το δεξί –φυσικά!- πόδι όταν σταματάνε, μια και οι ταχύτητες είναι στο αριστερό, ε, εγώ το αριστερό κατεβάζω! lol

4. Όταν ντύνομαι, βάζω πρώτα το βρακάκι μου και μετά το σουτιέν.

3. Για να αποφασίσω να φάω, ακόμη κι αν σκυλοπεινάω, πρέπει οπωσδήποτε να έχω αρκετό χρόνο μπροστά μου. Αγχώνομαι και μόνο στην ιδέα ότι μέσα σε 5 λεπτά πρέπει να «καταβροχθίσω» το φαγητό μου. Ακόμη κι αν πρόκειται απλώς για ένα sandwich.

2. Και για να κλέψω, να πω επίσης, ότι τρώω βαρετά αργά! Θέλω τουλάχιστον 40 λεπτά στην καθισιά μου. Τι να κάνω, μασάω αργά. Ανέκαθεν. Πολύυυυυ αργά.

1. Ως συνοδηγός σε μηχανή, ανεβαίνω πάντα και αποκλειστικά από την αριστερή μεριά!!!

Αχρηστίες τέλος, όπως κι ένα ακόμη σεντόνι πήρε τέλος! Για πετάξτε μου τα αποφάγια σας τώρα: πριγκιπέσσα, Kalynama, μαγεία, Κωνσταντίνος και Βάσκες. Και… last but not least την roadartist!

Πηγή εικόνας: theyikes.deviantart.com

Μουσικές αναμνήσεις

June 25th, 2008

Πολύ μ’αρέσει η ιδέα, τελικά. Κάθομαι 02:46 κι ακούω μουσική. Nightwish για τώρα. Έχω κολλήσει με τη μελωδία του «Amaranth». Τέτοιο τίτλο δεν είχε χρησιμοποιήσει και η Enya;

Η μάνα μου δε με εγκατέλειψε. Εγώ μπορεί να εξαφανίστηκα λιγάκι. Μπορεί και να έχασα τον κόσμο που με διάβαζε. Ή μπορεί απλώς αυτός ο κόσμος να μη γράφει επειδή δεν γράφω κι εγώ σε αυτόν. Fair is fair. Κι εγώ μαζί σου.

Η μάνα, λοιπόν, η πριγκιπέσσα μού έστειλε πρόσκληση. Επίσημη. Από αυτές που χρειάζεσαι κάμποση ώρα για να τις ανοίξεις. Να γράψω τις μουσικές μου αναμνήσεις slash επιρροές slash επιλογές?

Πάμε, γιατί έχω ήδη καταναλώσει χώρο από τα little gray cells μου! Οι γονείς μου, πάντοτε αντικρουόμενοι. Όπως και στο όνομα. Ο μπαμπάς ήθελε Φοίβη. Η μαμά Μελία. Το ‘ρίξαν στον κλήρο. Ο μπαμπάς άκουγε Beatles, Simon and Garfunkel, Abba, Bee Gees, η μαμά πάλι Μπέλλου, Γερμανό, Σαββόπουλο, Ελευθερία, Γαλάνη…

Κι εγώ κάπου εκεί στη μέση να απομυζώ νότες και εικόνες.

Η μαμά να μου γνωρίζει τη ζωή και να επιμένει να μην παρατήσω τη μουσική. Ο μπαμπάς να μου φέρνει κάθε μέρα δώρα -Τεν-Τεν, Αστερίξ και αυτοκινητάκια-μινιατούρες-, και να θέλει να δει να κάνω κάτι στη ζωή μου. Κάτι πρακτικό ε;

«Επέλεξα» λοιπόν να μην ακούω ελληνικά. Ενημερώνομαι ναι, και γουστάρω Ελευθερία, Τσαλιγοπούλου, Πυξ-Λαξ, Κατσιμιχαίους. Έχω τραγουδήσει και στο μαγαζί τους. Αλλά όχι. Δε θα βάλω (σχεδόν) ποτέ να ακούσω. Επέλεξα να ακούω, να μελετάω, να πωρώνομαι με τα ξένα.

Ζήτησα από τη μάνα μου να μου φέρει δίσκο των Genesis με τον Peter Gabriel όχι τον Phil Collins. Αν και με τον δεύτερο έκαναν τις εμπορικές επιτυχίες τους. Άρχισα να ψευτομιλάω αγγλικά, αρχές δημοτικού. Τα φωνήεντα έκλεβα, δεν ήξερα φυσικά τι έλεγα. Της είπα να μου μεταφράσει τους λαρυγγισμούς μου! Μπήκα και μεγάλωσα με τη δεκαετία των ‘80s. Madonna, Sandra, Tiffany, Kylie Minogue με το Locomotion, Aha και Transvision Vamp!

Πέρασα γρήγορα σε thrash mode, με το οποίο μια ωραία μέρα με πήρε και ο ύπνος σε εκδρομή. Με Sepultura ή μήπως Slayer στα αυτιά μου αποκοιμήθηκα στο γυρισμό από σχολική εκδρομή κι όλοι έμειναν να απορούν. Πάει καλά αυτή; Σήμερα γουστάρω να αποκοιμιέμαι που και που με Soulfly.

Κάποια στιγμή έζησα έντονα το techno κύμα που γρήγορα έγινε trance. Οι Prodigy ακόμη και σήμερα έχουν το σεβασμό μου. Θυμάμαι εκείνη την ηλίθια αντιπαράθεση: Prodigy ή Massive Attack. Μα τι συγκρίνεις ρε;

Και μέσα σε όλα αυτά κλασικές σπουδές και για μήνες μουσική αποτοξίνωση, ακούγοντας μονάχα Mendelssohn, Brahms, Mussorgsky και Prokovief στα αυτιά μου. Και μετά δώσ’του metal, δώσ’του κόλλημα με τους Sisters of Mercy, με τον Billy Idol, με την Pat Benatar, τους T’PAU, την Jennifer Rush. Μέχρι σήμερα όλα αυτά ισχύουν.

Και μετά και μετά γνώρισα την jazz και τη θεά Ella. Κόλλησα και με την κέλτικη μουσική (όχι μόνο την Enya), την gothic, τα blues.

Και σήμερα αναφωνώ στα σίγουρα: δεν ακούω ελληνικά. Μου λέγαν όλοι στο Γυμνάσιο, ότι όταν πάω Λύκειο θα στρώσω. Και μετά, ότι όταν τελειώσω το σχολείο θα ακούσω αναγκαστικά. Μου αρέσουν μελωδίες, δε λέω.

Αλλά η ελληνική γλώσσα δεν είναι για να την τραγουδάς. Κατά την πολύ ταπεινή μου γνώμη. Είναι για να τη γράφεις και να τη μιλάς. Ίσως.

Όταν έχεις τραγουδήσει, ξέρεις ότι τα Αγγλικά κάθονται σωστά. Οι καταλήξεις. Το mood. Οι γέφυρες. Τα φωνήεντα που μπορείς να κρύψεις και να κρατήσεις ανάσες πάνω τους!

Πολλά είπα. Θα μπορούσα για αιώνες να μιλώ για μουσική. Αλλά για τα μουσικά μου όνειρα ποτέ! Όχι αυτά που έκανα. Αυτά που γράφουν πάνω μου σα να ‘μουν πεντάγραμμο γυμνό.

Πάσα στα γρήγορα πριν αρχίσω να τραγουδώ ξανά, στους: Μαλινάκι, Κωστή απαραιτήτως, ξεχασμένο αγγελάκι, Johnny boy και την αγαπημένη μου Μολυβούπολη! Τι ακούτε ρε;;;

Πηγή εικόνας: www.within-temptation.com

Ξημερώματα ανάμνησης

June 22nd, 2008

Τέλεια κεντραρισμένος!

Ένας θεόρατος, σκοτεινός ήλιος καταμεσής του ταβανιού να ανάβει φωτιές στο μυαλό και την όρεξη.

Εκεί, ακριβώς πάνω από τη βουνογραμμή, δίπλα από τα τρία σπίτια που αντικρίζω κάθε πρωί που ξυπνάω.

Και τώρα, μισή ώρα μετά, που εγώ ακόμη μετρώ χιλιόμετρα, το ολόγιομο φεγγάρι αποσύρθηκε για λίγο. Έπεσε πιο χαμηλά κι έγινε προβολέας. Κι έτσι κρυμμένο, έμεινε να φέγγει, να φωτίζει, να ανακρίνει το σύμπαν. Το όλο.

Φεύγω σήμερα το πρωί. Πάω για camping. Μαζεύω σκηνή, sleeping bag, φαναράκια, μαγιό, αντιηλιακά, σουτιέν, βρακάκια, καπέλα, γυαλιά, liposan, κινητά και οδοντόβουρτσες.

Τα χώνω στο tank bag και στην μπαγκαζιέρα. Και πάω μετά από ένα παγωμένο ντους για ύπνο.

Καλά να περάσεις κι εσύ. Και να με σκέφτεσαι. Λιγάκι.

Τα λέμε τη Δευτέρα ξανά. Περιμένω μήνυμά σου. Να μου ευχηθείς «καλή βδομάδα», να μου σκάσεις ένα φιλί και να μου γράψεις λέξεις δικές σου.

Καλό Σαββατοκύριακο guys. Καλή βδομάδα…

* (το κείμενο γράφτηκε ξημερώματα Παρασκευής, αλλά επειδή το Ματάκι έβαλε το… χεράκι του στο καλώδιο κι εγώ έμεινα χωρίς Internet, το ποστάρω τώρα. Α, ρε Ανδρονίκη!!!) 

Πηγή εικόνας: cutteroz.deviantart.com

Η βιτρίνα

June 19th, 2008

Να θυμηθώ να περάσω από τις βιτρίνες σήμερα το απόγευμα.

Σκέψη και βιτρίνα. Συναίσθημα και βιτρίνα. Επιθυμία και βιτρίνα.

Άλλες με χρώματα άπειρα, αμέτρητα, ατελείωτα.

Άλλες με λέξεις, γλώσσες και διαλέκτους με τόσο μεράκι και πείρα καμωμένες, που επιτρέπουν σε όλα τα πλάσματα, γήινα, ανθρώπινα και μη, να μιλάνε μεταξύ τους.

Άλλες με χαρίσματα τόσο ντελικάτα στερεωμένα, που θυμίζουν πρωτοχρωνιάτικα μπαστουνάκια, έτοιμα για γλείψιμο. Ζαχάρωμα…

Το χαρτάκι με τις ελλείψεις το ‘χω καρφιτσωμένο στο μέτωπο. Θα περάσω από όσες περισσότερες βιτρίνες καταφέρω, θα με δούνε οι ανάγκες μου, θα δώσουν έναν πήδο και θα μπουν μέσα μου.

Έτσι. Περαντζάδα από τις γειτονιές τις πλούσιες, τις γεμάτες πραμάτεια, φωνές και κίνηση. Πάω να προλάβω. Πάω.

Πηγή εικόνας: ahmetkasim.deviantart.com

Καλημέρες, πολλές κι ακτινωτές!

June 18th, 2008

Καλημέρες. Πολλές και ζουμερές καρδιά μου.

Χτυπάς και σήμερα.

Βλέπεις και σήμερα.

Αγγίζεις και σήμερα.

Ωραία. Είμαι καλά λοιπόν.

Να σου μιλήσω ή έχεις δουλειά και σε απασχολώ;

Μετράς μήπως τις χάντρες που περιμάζεψες τις τελευταίες ώρες στον ύπνο σου;

Όταν φίλμαρες όνειρα και ψάρευες δίχτυα;

Ετοιμάσου ζωή! Ετοιμάσου κι εσύ!

Ένα, δύο τρία.

Βάζω τη μάσκα και βουτώ.

Να συλλέξω αστερίες και θαλάσσια αστερόσκονη.

Να λιαστώ πάνω στα λεία σεντόνια του νερού.

Να με γαργαλήσουν οι αφροί της φύσης.

Να αποκοιμηθώ κάτω από πράσινες σκιές.

Καλημέρα. Μάτι μου, στόμα μου, καρδιοχτύπι.

Καλημέρα σε μένα. Καλημέρα και σε σένα.

Με ένα φιλί στεγνό, σύντομο, πεταχτό σε αφήνω. Σκέψου μονάχα τι μπορούν να κάνουν αυτά χείλη… Τι μπορούν να κάνουν όταν υγρανθούν από τη βροχή σου.

Καλημέρες. Πολλές και σπινθηροβόλες!

Πηγή εικόνας: numbpurplehaze.diaviantart.com

Αντίο λοιπόν

June 17th, 2008

(Πηγή εικόνας: foureyes.deviantart.com)

-“Να γυρίσω πίσω;”.

Γιατί; Επειδή σε άγγιξα;.

-“‘Οχι, επειδή είναι λάθος”.

~

Δεν πρόκειται να ξανακάνω έρωτα…

Δεν πρόκειται να ξαναδωθώ σε κανέναν…

Θα παίζω θέατρο

και θα είμαι ασφαλής.

~

You are dismissed from my life.

Ελεύθερος!

Μαύρο βέλο

June 14th, 2008

Σκέφτομαι… πάλι…

Όταν η ζωή σου είναι δύσκολη, δυσβάσταχτη, στριφνή, τι ακριβώς συμβαίνει όταν γίνεστε δύο; Γίνεται πιο εύκολη, μένει το ίδιο, γίνεται δυσκολότερη;

Τι περιμένουμε όταν κάνουμε σχέση; Να μας διευκολύνουν τη ζωή; Να μας λύσουν τα προβλήματα;

Περίμενα να με κάνεις ευτυχισμένη, χαμογελαστή, να με στηρίξεις, να μου δώσεις ιδέες… Τι να κάνω με τη ζωή μου.

Σε παρακαλώ. Μη μου πεις ότι αν περίμενα από άλλον να μου τα δώσει αυτά, έχασα. Δε χρειάζομαι κοινοτυπίες. Ούτε εξυπνάδες από ανθρώπους που ακολουθούν τις ζωές των άλλων με ένα μπλάνκο στο χέρι.

Τα ξέρω όλα αυτά. Τα ψάχνω χρόνια τώρα. Τα έχω πει κι εγώ. Τα βλέπω.

Νιώθεις ποτέ σου ότι θες να μείνεις μόνος;

Δε νιώθεις ουδέποτε την ανάγκη να καθίσεις μόνος σου; Να μη με βλέπεις;

Αιστάνομαι τόσο χωμένη τώρα. Σα πουλί που έχει αφήσει το κεφάλι του μέσα στα σωθικά του, πάνω στα πούπουλα, πάνω στα φτερά που το κάνουν να πετά. Κι όμως τώρα δεν πετά. Το μέσο που το στέλνει ψηλά, το έχει καταπλακώσει με το κεφάλι του. Τις σκέψεις του. Το κέντρο επιχειρήσεων!

Σκέφτομαι όλα αυτά που με θυμώνουν σε σένα.

Όλα αυτά που μου έχουν συμβεί τους μήνες που είμαστε μαζί.

Την αλλαγή. Στο σώμα μου. Στα χείλη μου. Στα μάτια μου. Στα δάχτυλα, την καρδιά, την ψυχή, τη λάμψη μου.

Τσαντίζομαι. Τα έχεις κάνει σκατά. Αυτό νιώθω. Πώς να στο πω; Τι να σου πω; Στο είπα…

Να σου πω. Όταν δεν είσαι καλά μέσα σου, φταις εσύ, φταίει ο άλλος, φταίτε μαζί;

Όταν δεν είσαι καλά και έχεις σχέση, αλλάζει το βάρος, το ποιος, το τι;
Ή παραμένεις εσύ;

Να βρω το νήμα θέλω. Εγώ φταίω που αιστάνομαι έτσι τώρα; Εσύ φταις; Εμείς φταίμε;

Σα να κλίνω ρήμα είναι. Κι όμως, πρέπει να είναι σημαντικό αυτό που μόλις σκέφτηκα.
Όταν είσαι μόνος, φταις εσύ. Όταν είστε δύο;

Πηγή εικόνας: medok.deviantart.com

Μ’αγαπά, δε μ’αγαπά

June 13th, 2008

Τον κοιτούσα κάμποση ώρα. Η μορφή του, αποτυπωμένη πάνω στο μισόκλειστο παράθυρο. Καθρεφτιζόταν εκεί, ελάχιστα παραμορφωμένος κι εγώ απέμεινα να τον κοιτάζω. Οι κινήσεις του μικρές, κοφτές, αλλά όχι απότομες. Ούτε βίαιες. Απλές κινήσεις. Που πότε εξέφραζαν νευρικότητα, πότε την προσήλωσή του σε αυτό που έκανε.

Σκεφτόμουν… Να πάω να του μιλήσω; Μα τι να του πω; Δε θέλω να του μιλάω πια. Ούτε να τον κοιτάζω για πολύ ώρα.

Έχω απόφαση να πάρω. Ναι, ναι, ξανά. Απόφαση. Και να την πάρω όμως, θα την τηρήσω; Σκέφτομαι.

Αντέχω να τον κοιτάζω μονάχα πάνω στο τζάμι; Αντέχω να βλέπω μόνο την αντανάκλασή του;

Συνειδητοποιώ τώρα πως δεν γράφω γι’αυτόν σε δεύτερο πρόσωπο. Όχι πια. Όχι τώρα.

Συνειδητοποιώ πολλά, σκέφτομαι πολλά. Μα δεν ξέρω πόσο νόημα έχει να σκέφτομαι όταν είμαι μαζί του. Τι να τις κάνω τις σκέψεις και τα συμπεράσματά μου; Κουβάρι ή θηλιά;

Να ανασάνω μια τελευταία σκέψη;

Ναι, τελευταία είναι. Για σήμερα αν μη τι άλλο.

Είμαι ερωτευμένη ακόμα μαζί σου;

Είμαι ερωτευμένη ακόμα μαζί του;


Πηγή εικόνας: jimpawa.deviantart.com

Next »