Το κορίτσι που έψαχνε με χρυσή πυξίδα

August 23rd, 2008

Συνήθως εκεί πηγαίνουμε για να σαβουριάσουμε, με αλκοόλ κυρίως, μια και το κρασί του είναι πειραγμένο και με έναν αλλόκοτο τρόπο… εθιστικό! Μέχρι να ξυπνήσεις την επόμενη μέρα!!!

Ε λοιπόν, εκεί μας μάζεψες. Ένας-ένας σου ήρθαμε με δωράκια, αγκαλιές και την ευχή μας, την οποία αφήσαμε πάνω στο κεφάλι σου. Α, ρε Μαλινάκι. Εγώ ένα γουρουνάκι τσιμπητό σου έφερα, μια φιλία τοσοδούλα μοβ και τα αστέρια μου που σου άφησα στο τετράδιο. Αν κατάφερες ποτέ να βγάλεις τα γράμματά μου… Α, ναι. Να μην το ξεχάσω. Και τον ΑΝΤΡΑ σου έφερα. Κοσμοϊστορικό γεγονός. ΚΑΙ πρόσθεσε το ονοματάκι του κάτω από το δικό μου, στην αφιέρωση. Κι αυτό μέγα γεγονός. Είπαμε, δε γράφει ποτέ!

Όμορφα ήταν στη γιορτή σου. Κόσμος ευχάριστος, σκεπτόμενος κι εσύ να δοκιμάζεις φουλάρια και ούζα, τυροπιτάκια (μου το ‘φαγες το τελευταίο!) και τα φιλιά των φίλων.

Μαλαματένια.

Μενεξεδιά το καλλιτεχνικό.

Μαλινάκι, το δικό μου. Έτσι σε είπα σχεδόν από την πρώτη στιγμή. Έτσι σε γράφω πάντοτε.

Να τους μαζέψεις βρε όλους τους αστερίες, τους ολόφρεσκους, που σου φέραμε χτες βράδυ. Να τους φυλάς και να τους συμβουλεύεσαι όποτε έχεις ανάγκη.

Από μένα, όπως σου έγραψα: θα είμαι εκεί. Σε ευχαριστώ για τη γενναιόδωρη βραδιά. (κι ο άντρας συμφωνεί…)

Πηγή εικόνας: www.nicewallpapers.info

8 Responses to “Το κορίτσι που έψαχνε με χρυσή πυξίδα”

  1. # Μάνια Σ.on 24 Aug 2008 at 01:29

    Ax αυτή η Στέβια μου είναι στέβια… και τρώει και χαριτωμένα και τα λουκανικάκια που είναι τυλιγμένα με μπέϊκον χαχα

    Πανέμορφη εγγραφή σου :)

  2. # tzonakoson 24 Aug 2008 at 11:25

    Ωραία γλέντια ! Πάντα τέτοια :)

  3. # demonon 24 Aug 2008 at 16:53

    Σ’ευχαριστώ Μάνια μου και καλώς όρισες κι από δω!

  4. # demonon 24 Aug 2008 at 16:53

    Thx Johnny boy. Επέστρεψες;

  5. # Μενεξεδιάon 25 Aug 2008 at 12:46

    Σε ευχαριστώ για ακόμα μια φορά μικρή μου :* Και φυσικά μεγάλη μου τιμή για την παρουσία του άντρα και το εκτιμώ αφάνταστα :) Αχχχχ περάσατε καλά? Εγώ υπέροχα και sure το χρειαζόμουν. Κάθομαι και διαβάζω συνέχεια το σημειωματάριο με τις αφιερώσεις να τις εμπεδώσω λες και θέλω να κρατήσω την βραδιά όσο περισσότερο πάει μέσα μου. Ένας έλειπε… αλλά ευχομαι του χρόνου. Εύχομαι… τόσες μέρες μετά και ακόμα ευσυγκίνητη με βρίσκω (καλά κρασά!) ουφ! Μάκι

  6. # Μενεξεδιάon 25 Aug 2008 at 12:47

    επίσης ουδείς δεν μου πήρε δώρο πυξίδα… αχμμμ :)

  7. # demonon 25 Aug 2008 at 16:11

    Πάρε ανάσα, πάρε ανάσες!
    Φαντάζομαι ότι αρκετοί θα σκέφτηκαν να σου πάρουν, όπως κι εγώ. Για κάποιο λόγο όμως δεν το κάναμε. Και ξέρεις, ίσως να μη τη χρειάζεσαι πια…

  8. # Μενεξεδιαon 25 Aug 2008 at 19:42

    Xa! Όταν θα την χαράξω πάνω ίσως τότε να μην την χρειάζομαι πια. Ως τότε… ας ευχόμαστε :) Σε ευχαριστώ :*

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply