Ξαναζώντας το Θάνατο
demon March 16th, 2010
Χτες έκλεισε ο ένας μήνας. Δεν ξέρω γιατί… αιστάνομαι σα να έχει περάσει πολύς περισσότερος χρόνος από τότε…
Ένα τόσο φωτεινό κερί έσβησε. Συνεχίζω να το σκέφτομαι, να το θυμάμαι αναμμένο, να φεγγοβολά στη ζωή μου, σε μπλεγμένες στιγμές.
Παρόλα αυτά, εκείνη τη στιγμή που η ανάσα από μέσα του πέταξε, τη θυμάμαι σαν κάτι πιο μακρινό. Όχι απωθημένο… Δεν το απωθώ. Το κρατώ. Το φυλάω.
Τι σημαίνει αυτό όμως; Ότι το έθαψα πιο βαθειά από ό,τι… πρέπει; Ότι έσκαψα και το έριξα πιο μέσα; Ότι αφήνω το σχοινί του λίγο-λίγο;
Ή απλώς ότι “επέτρεψα” στις ακτίνες της ζωής να εισχωρήσουν παραπάνω από ό,τι συνήθως;
Ε;
Πηγή εικόνας: alextooth.deviantart.com
To τελευταίο ειναι, περισσότερη ζωή, αυτο ειναι.
Να ζείς.
Να ζω, copy. Κι αν δεν έχω διάθεση, Johnny boy?