Χρόνια πολλά… Το 36ο κλειδί
demon November 3rd, 2010
εξαρτάται πόσο προσωρινό το νιώθεις…
εξαρτάται μέσα από ποιο σύννεφο το πλησιάζεις…
Τι καβαλάς, πόσο σφιχτά το κρατάς, πώς το κραδαίνεις κι από τι απόσταση μεταλαμπαδεύεις αυτό το άυλο όνειρο.
Καλώς ήρθα και καλώς μείνατε. Στη συχνότητα των ταξιδιών, των λέξεων. Της υφής, της πλέξης, της διαδρομής. Της μοιρασιάς και του μοιράσματος.
Κατευθύνθηκα λίγο πιο νότια. Ίσα να αγγίξω σχεδόν άλλη ήπειρο, σχεδόν άλλη κουλτούρα, άλλα προσωπεία, άλλη γλώσσα, έννοιες, υγρασία, κάποιο ρατσισμό. Ανάποδη οδήγηση, ύφος και ξιπασιά Ανατολίτη εφέντη, περιέργεια και κουτσομπολιό πολύ, ανύπαρκτο χιούμορ, ανύπαρκτο αυθορμητισμό.
Άνοιξα διάπλατα την κουρτίνα.
Και είδα ήδη πολλά.
Αλλά δε βιάζομαι να εγκλωβιστώ ξανά. Θα δώσω χρόνο σε τούτο το νερό. Να δω (από) πού θα εκβάλλει το φως του.
Και θα είμαι εδώ. Που και που. Και πάλι.
Μαζί σου.
Καλό μήνα. Χωρίς ευχή …
Το να ζω σε τόπο χωρίς χιούμορ θα ηταν κάτι όχι καλό.
Αλλα θα έψαχνα να ανακαλύψω πού το έχουν κρυμμένο.
Καλά να περνάς.
Johnny boy, είναι η απόλυτη πλημμύρα σου λέω. Ίχνος, ψήγμα χιούμορ. Τίποτα, γκάου. Άσε μην ξεκινήσω γιατί τελειωμό δεν θα έχω. Και ήρθα εδώ για καλύτερα.
Γεια σου κουκλα!! Επεστρεψες!!
Να εισαι καλα καλη μου!
Φρικιό μου;;; Εσύ είσαι; Τι έπαθες; Βλέπω μέγιστες αλλαγές και στο blog και γενικότερα. Είσαι καλά; Περνάς όμορφα; Ναι… επέστρεψα. Στον εαυτό μου, όμως, όχι ακόμη. Από το νέο έτος.