Archive for February 1st, 2008
Run Forrest, Run!
demon February 1st, 2008
Happy hour…
Έλα κόσμε, πάρε κόσμε… Έχω… κι από αυτό έχω καρδιά μου.
Έμεινα χωρίς Internet τις τελευταίες, δεν ξέρω κι εγώ πόσες, ώρες. Οι γάτες μου, τα καμάρια μου, τα πλασματάκια τα αθώα που συμπληρώνουν σχεδόν 4 μήνες ζωής, μασούλησαν τα καλώδια. Κι εγώ απέμεινα να κοιτάζω τα ματάκια του μόντεμ. Ένα λαμπάκι, δύο λαμπάκια, ξανά ένα λαμπάκι, δύο λαμπάκια. Στο τρία δεν ανέβηκε ποτέ…
Κι έτσι έμεινα χωρίς Internet.
Κι απέμεινα να σκέφτομαι.
Και τα γατάκια στήσαν πάρτι χωρίς εμένα. Τα γλυκούλια μου… Που έχουν στοιχειώσει τις μέρες και κυρίως τα ξημερώματά μου. Τρέχουν σε μαραθώνιο θαρρείς. Πάνω-κάτω αλαφιασμένα, σεληνιασμένα. Κυνηγάνε σκιές και χαρτιά, κουρτίνες και γενικώς ό,τι προεξέχει ή κάνει ζάρες. Α, ναι, και την τηλεόραση την κυνηγάνε. Ό,τι συμβαίνειμέσα στην οθόνη!
Και το πρωί όταν ξυπνάμε βρίσκουμε την τηλεόραση πάντα αναμένει, στο Alter ή τον Alpha, κατά προτίμηση. Και τα γατάκια, τα αθώα, τα γλυκούλια, καθισμένα στον καναπέ να γλείφονται σα να μη συμβαίνει τίποτα!
Του αλλουνού του ανέβηκε -και δικαίως- η πίεση στα ύψη. Ήρθε το πρόσωπό του κι έγινε σαν κοκκινόψαρο. Μην του πείτε ότι το είπα αυτό. Ήταν έτοιμος να εκραγεί, να γίνει ο ίδιος θύμα σε ταινία splatter. Κι αντί να κάνει τίποτα δημιουργικό, όπως το να ασχοληθεί μαζί μου, βάλθηκε να σκεφτεί τρόπους να εκδικηθεί τα γατάκια. Τι άνθρωπος κι αυτός.
Να τα κλειδώσει μέσα στη ντουλάπα, να μην τα ταΐσει για μια μέρα. Αφού ούτως ή άλλως εγώ τα ταΐζω, πλάκα κάνεις;
Να τα βγάλει στη βεράντα; Ναι, καλά. Για να φύγουν; Άμα είναι, φεύγω εγώ με τη γάτα μου παρέα!
Κι εκεί που γεμάτη σθένος κι επιχειρηματολογία υποστηρίζω την ελευθερία του Ματακίου, γκραπ δίνει μία και ρίχνει το κράνος μου. Οπότε τώρα είναι η σειρά μου να το παίξω η υστερική ιδιοκτήτρια μωρού γάτας κι αναφωνώ, κουνώντας τα χέρια πάνω-κάτω: Run Ματάκι Run…
Πηγή εικόνας: jix2.stumbleupon.com