Archive for November 7th, 2008

Μαζεύω τα κοχύλια μου

November 7th, 2008

Λαμπερά αγγίγματα. Μια άνοιξη ξαπλωμένη στο μέτωπό μου επάνω.

Στάζω αυτό που νιώθω.

Να μείνω μέσα. Στα πολύ ζεστά. Βλέπω έξω τον αέρα και την ψύχρα, τη λεία ομίχλη και τα όνειρα των ανθρώπων να πετάνε χαμηλά, φευγαλέα, βιαστικά. Να γλιτώσουν, να αλλάξουν, να γίνουν.

Θα βγω τώρα για δυο λεπτά να παραλάβω μια νέα ζωή και μετά θα στρώσω τη ροζ κουβερτούλα μου και θα γουργουρίσω πάνω της.

Θα σε πάρω κι εσένα αγκαλιά, μαύρο μου μωρό. Και θα παίξω adventure, θα φάω παγωτό και θα ανάψω φωτάκια τόσο δα μικρά στο ξέφωτό μου!

Ναι!!!

Καλό βράδυ Αθήνα. Καλό βράδυ και σε σένα. Σε όποιο σπίτι, διαμέρισμα, όροφο, βουνό, δρόμο, δέντρο, κήπο, ηλικία, χρόνο, φόνο κι αν είσαι!

Να περάσεις κι εσύ όμορφα απόψε… Πιες λίγο από το χρόνο σου.

(Πηγή εικόνας: thefirstangel.deviantart.com )

007 – Wow!

November 7th, 2008

Wow. Η καλύτερη ταινία δράσης τα τελευταία 15 χρόνια; Ή μήπως 30? Υπερβάλλω; ΌΧΙ! Είμαι τόσο ενθουσιασμένη. Και τόσο ικανοποιημένη που δε με διέψευσε το τελικό αποτέλεσμα.

Σκηνοθεσία εκπληκτική. Τα σκηνικά και οι κατασκευές εξαιρετικά. Κι ο ήχος άψογος με μόνη παραφωνία την επιλογή του τραγουδιού των τίτλων αρχής. Γιατί Alicia Keys με Jack White ρε παιδιά; Και γιατί αυτό το ερασιτεχνικό τραγούδι;

Να πάτε. Ανεπιφύλακτα σας το δίνω. Ο νέος James Bond, Quantum of Solace γα-μά-ει!!!

Δε σε ρουφάνε ούτε τα ειδικά εφέ, ούτε το ξύλο. Δε θυμίζει 007 ή Mission Impossible ή μια πανάκριβη ταινία δράσης. Και το σημαντικότερο όλων; Δεν κάνει πουθενά «κοιλιά»! Yes.

Να πάτε guys. Θα περάσετε φανταστικά και θα αιστανθείτε όμορφα στο τέλος. Εγώ το είδα στο Αττικόν. Was ok…

Πηγή εικόνας: www.007.com