ακροβασία της ψυχής
demon February 3rd, 2009
Φαντάζομαι τον εαυτό μου ξαπλωμένο. Πολλές φορές μες τη μέρα να σβήνω αυτό το φως. Του μυαλού μου το φως.
Ο ύπνος μπορεί να είναι άλλοτε τρομακτικός κι άλλοτε τόσο γαλήνιος. Σπανίως όμως αδιάφορος.
Τοποθετώ τις σκέψεις μου προσεκτικά πάνω (μέσα;) στο εσωτερικό του μαξιλαριού. Να μην πέσουν. Να μη σπάσουν. Να μη σαλέψουν. Να μην ξεφύγουν. Από τον προορισμό τους.
Και μετά απλώνω τα οστά και τους μύες μου ακριβώς δίπλα. Να κλωσήσω το όνειρο. Να θερμάνω τη διαδρομή. Να φωταγωγήσω το πορτάκι του τέλους.
Ξέρεις, σαν κάτι πολυδιαφημισμένα τηλεπαιχνίδια. Στα οποία ο παρουσιαστής ξεπροβάλλει μέσα από τούνελ ή στρογγυλές πύλες, στολισμένες με λαμπιόνια που αναβοσβήνουν στο ρυθμό των πνευστών και των χάλκινων.
Νότα, πιρουέτα, ακροβασία της ψυχής. Φως.
Πηγή εικόνας: emotionalmaelstrom.deviantart.com