Archive for February 26th, 2009

είμαι ένα μοβ λαμπατέρ -> πάτα με!

February 26th, 2009

Θες να με τραβήξεις μαζί σου. Να με σύρεις στα σκοτεινά, μουσικά υπόγεια, γεμάτα πρόσωπα, στάχτες, δάχτυλα, νυχιές, αλκοόλ, black light, ταβάνια που σε κοιτάζουν επιθετικά και σκαλοπάτια που γλιστρούν.

Τι θα ντυθώ? Τα ρούχα μου δε φτάνουν? Τα εσώρουχά μου έστω!!!

Καλά λοιπόν. If I must… Άνοιξα διάπλατα την ξύλινη ντουλάπα κι έψαξα. Μου χαμογέλασαν διάφορα ρούχα. Μία φούστα λιλά με υφασμάτινους, ντελικάτους, λεπτούς φιόγκους. Ένα φανελάκι μοβ με δαντέλα και παχιές τιράντες. Ένα ανοιξιάτικο κόκκινο πουλοβεράκι επίσης μου ‘κλεισε το μάτι και δεν άντεξα. Το έβγαλα από την κρεμάστρα και το πέρασα στο χέρι μου. Ένα καλσόν πολύ λεπτό μαύρο, μποτάκια του Άμλετ στενά από καστόρι κι ένα χοντρό παλτό για να αντικρούσω τη νύχτα.

ΜΟΒ ΛΑΜΠΑΤΕΡ λοιπόν!

Θα μου ζωγραφίσεις μοβ το πρόσωπο? Με καμπύλες κι απαλούς κύκλους? Θα εμφανίσεις στο μέτωπό μου το κουμπί ON?

Με μάσκα ολόσωμη απόψε…

Πηγή εικόνας: turkish-romeo-boy.deviantart.com

Το τέλος του θυμού

February 26th, 2009

Μια κουκίδα…

Μια κουκίδα μπλε.

Δίπλα ακριβώς, μια κουκίδα πορτοκαλί.

Παραδίπλα μαύρη κουκίδα. Πράσινη κουκίδα.

Είχα πολύ καιρό να θυμώσω πραγματικά. Κι αυτές τις μέρες είμαι σε μεγάλη ένταση. Κι αιστάνομαι θυμό. Όχι νεύρα. ΘΥΜΟ!

Κι έχω δίκιο.

Με ρωτάς γιατί δεν ακολουθώ τη συμβουλή σου. Απλώς να τη γειώσω την υπάρχουσα κατάσταση. Γιατί δεν αδιαφορώ. Γιατί δεν κάνω απλώς τη δουλειά μου και μετά να σηκώνομαι και να φεύγω. Χωρίς έξτρα προθυμίες, ιδέες, υποστηρίξεις.

Μα γιατί δεν είμαι έτσι αγάπη. Δεν είμαι εσύ. Και δεν είμαι έτσι.

Το πακέτο μου, είναι συγκεκριμένο: είμαι πολύ ευαίσθητη και είμαι πολύ σκληρή. Είναι απλώς η σειρά με την οποία βγαίνουν αυτά τα συναισθήματα. Μην ξεχνιέσαι όμως.

Όταν μου ζητάς να δείξω κάτι άλλο από αυτό που θα με εκτονώσει, τότε είναι σα να μου ζητάς να γίνω κάποιος άλλος. No?

Είμαι αυτή που είμαι, ο δαίμονας, επειδή ακριβώς θα ξανάκανα το ίδιο πράγμα. Το ίδιο λάθος, την ίδια κίνηση στη σκακιέρα, το ίδιο νεύμα.

Όπως κι εσύ… δε θα μπορούσες να κάνεις αυτό που κάνω εγώ.

Σ’ευχαριστώ όμως. Περίμενε να δεις και το τέλος του έργου…

Πηγή εικόνας: felixklee.deviantart.com