Δεν ξέρω πώς να το αφήσω αυτό…
demon November 17th, 2009
Όταν ήμουν μικρή, κοιτούσα το κατακόκκινο πλαστικό μπαλόνι πάνω από το κεφάλι μου, να χορεύει, να λικνίζεται, να παίρνει σχήματα, να μου μιλά, να γελά και να ονειρεύεται τον ουρανό.
Το κρατούσα σφιχτά, το κοιτούσα και ήμουν τόσο περήφανη που το έχω συντροφιά, ήμουν χαρούμενη με τον λαστιχένιο ήχο του που γεμίζει τα διαφανή όνειρα. Έκανα μερικά βήματα κάτω από το μπαλόνι μου και μετά απλώς το άφηνα να γλιστρήσει πάνω στο δέρμα μου και να πάει ψηλά, πολύ ψηλά, να γνωρίσει κι άλλους κόσμους. Εκεί ίσως ταιριάξει καλύτερα.
Μεγάλωσα και σταμάτησα να φορτώνω πάνω στο κεφάλι μου κόκκινα μπαλόνια. Ακόμη τα λαχταράω. Τα ζηλεύω που γεμίζουν έτσι, χρωματιστά, τον αέρα. Σπανίως όμως τα κλέβω και τα χαζεύω.
Κι όταν συμβεί αυτό, τότε δεν μπορώ να τα αποχωριστώ. Δεν μπορώ να ανοίξω το χέρι μου και να τα στείλω εκεί ψηλά. Απλώς δεν ξέρω πώς να αφήσω το μπαλόνι να ταξιδέψει παρακάτω.
Δεν ξέρω πώς!
Πηγή εικόνας: garrit.deviantart.com