Cheers! motherfucker
demon October 7th, 2011
… Να πω τι;;; Να πρωτοπώ τι;;;
Ζω μακριά από τα φτερά μου εδώ και 1 ολόκληρο χρόνο. 1 ολάκερο χρόνο… Ξέρεις τι θα πει?! Όχι, φυσικά.
Πόσα ήθελα να γράψω όλο αυτό το διάστημα. Πόσα σκέφτηκα. Πόσα αποφάσισε το μέσα μου, αβίαστα. Πόσα απλώς φάνηκαν. Πόσα φτάσαν στην επιφάνεια. Και απλώς δεν γράφτηκαν ποτέ… εδώ.
Η κλασική παγίδα. Αλλά αντιπαρέρχομαι.
Έχασα το σπίτι μου. Τη «σταθερά» μου. Το σημείο αναφοράς, όπου τα πάντα συγκρινόντουσαν με αυτό και συνέβαιναν γύρω από αυτό.
Έχω φύγει. Ένα χρόνο τώρα. Τι άλλαξε; Μα τίποτα φυσικά. Τι περίμενες; Ότι εδώ θα ήταν ο παράδεισος που όλοι περίμεναν; Φούσκα. Να καεί το μπουρδέλο! Φυσικά. Να καεί!
Απομένω να προσπαθώ να ξανανέβω στο συννεφάκι μου. Μάταια. Δε με σηκώνει πια. Εγώ αλάφρυνα. Αυτό, όχι.
Τα ίδια σκατά με την Ελλάδα συμβαίνουν εδώ. Κι όποιος τολμά να σκεφτεί το αντίθετο, σφάλλει. Τίποτα. Εδώ είναι το τί-πο-τα. Από πολλές απόψεις.
Και σκέφτομαι. Και προσπαθώ να κλέψω το παρελθόν μου, εδώ. Μάταια. Δύσκολα. Θα συμβεί. Αλλά θα πάρει χρόνο. Τον χρόνο που δεν έχω, αλλά που θα βρω. Αλλιώς θα καταλήξω στο παγκάκι που βλέπω στους εφιάλτες μου. Και είναι πέρα για πέρα πραγματικό.
Ανάσες κάτω από το νερό. Γιατί είναι μεγαλύτερες. Βαθύτερες. Και πιο artificial.
Cheers motherfucker.
