Κοίτα !
demon May 25th, 2008
Βότσαλα καλογυαλισμένα σα ματάκια. Που πάνω τους ακουμπούν τα πλοκάμια του χρονογράφου.
Μαγική ράβδος γεμισμένη με άμμο. Αλάτι. Νερό. Όστρακα θλιμμένα και σάπια. Ρίζες ουράνιες, βέλη του ήλιου και θάλασσα της σελήνης.
Σέικερ. Shaker.
Κλείδωσε ό,τι σου είναι πολύτιμο. Μέχρι να ξεχάσεις τι είναι πολύτιμο πια για σένα. Ή μέχρι να βρεις εναλλακτικό χρώμα ψυχής. Μετά, αναζήτησε το ραβδί των παιδικών σου χρόνων. Τότε που έκρυβες μέσα σε τσέπες, τσαντάκια, κουτιά και συρτάρια τους θησαυρούς της φαντασίας σου: ένα ραβασάκι, κέρματα, το φτερό από εκείνο το παγώνι που σου είχε γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη, ένα χαρτονόμισμα των 100 δραχμών, το γράμμα από το Βέλγιο όπου μετακόμισε στην 5η τάξη, το αυτοκόλλητο με τον Morten Harket των A-ha!
Κι αφού ξαναμπείς στο ξέφρενο βαγόνι χωρίς χειρόφρενο, με φιλμ διάφανα σαν τα μάτια σου, βάλε και πάλι το χέρι σου μέσα σου. Πιάσε σφιχτά την ψυχή σου, την παλιά. Καθάρισέ την, πλύνε την, φύσηξε δυνατά μέσα στα γρανάζια της και κοιμήσου μαζί. Θυμήσου μαζί της.
Θυμήσου τι είναι πολύτιμο για σένα.
Θυμήσου τι ήταν πολύτιμο για την ψυχή σου…
Πηγή εικόνας: packphour.wordpress.com
Μα… αν μπορούσε να γίνει αυτό θα είμασταν ευτυχισμένοι. Πολύ λίγοι μπορούν να βουτήξουν στην παιδική τους ηλικία και να ξαναγυρίσουν με κάτι από αυτήν.
Ναι… αυτό που μπορείς να κρατήσεις όμως για πάντα, είναι τον παιδικό ενθουσιασμό, την αφέλεια, το τρελό γέλιο! Την ψυχή που διατηρεί όλα τα χρώματα με το ίδιο πάθος, χωρίς να προτιμά το μαύρο.