Ξημερώματα ανάμνησης
demon June 22nd, 2008
Τέλεια κεντραρισμένος!
Ένας θεόρατος, σκοτεινός ήλιος καταμεσής του ταβανιού να ανάβει φωτιές στο μυαλό και την όρεξη.
Εκεί, ακριβώς πάνω από τη βουνογραμμή, δίπλα από τα τρία σπίτια που αντικρίζω κάθε πρωί που ξυπνάω.
Και τώρα, μισή ώρα μετά, που εγώ ακόμη μετρώ χιλιόμετρα, το ολόγιομο φεγγάρι αποσύρθηκε για λίγο. Έπεσε πιο χαμηλά κι έγινε προβολέας. Κι έτσι κρυμμένο, έμεινε να φέγγει, να φωτίζει, να ανακρίνει το σύμπαν. Το όλο.
Φεύγω σήμερα το πρωί. Πάω για camping. Μαζεύω σκηνή, sleeping bag, φαναράκια, μαγιό, αντιηλιακά, σουτιέν, βρακάκια, καπέλα, γυαλιά, liposan, κινητά και οδοντόβουρτσες.
Τα χώνω στο tank bag και στην μπαγκαζιέρα. Και πάω μετά από ένα παγωμένο ντους για ύπνο.
Καλά να περάσεις κι εσύ. Και να με σκέφτεσαι. Λιγάκι.
Τα λέμε τη Δευτέρα ξανά. Περιμένω μήνυμά σου. Να μου ευχηθείς «καλή βδομάδα», να μου σκάσεις ένα φιλί και να μου γράψεις λέξεις δικές σου.
Καλό Σαββατοκύριακο guys. Καλή βδομάδα…
* (το κείμενο γράφτηκε ξημερώματα Παρασκευής, αλλά επειδή το Ματάκι έβαλε το… χεράκι του στο καλώδιο κι εγώ έμεινα χωρίς Internet, το ποστάρω τώρα. Α, ρε Ανδρονίκη!!!)
Πηγή εικόνας: cutteroz.deviantart.com
Αυτο το φευγιό με πραγματάκια σε μια τσάντα μεσα, καιρό εχω να το κάνω.
Σύντομα θα φύγω κι εγω. Σε ζηλεύω λιγάκι.
Θα θελα όμως να μαι κάπου εξω αυτα τα βράδια με φεγγάρι.
Καλη βδομάδα.
Johnny boy, ήμουν Χιλιαδού. Ένα μόνο: το πρωί που έβγαινα από τη σκηνή σήκωνα το βλέμμα ψηλά και κοιτούσα για ώρα τον καταπράσινο θόλο που σχημάτιζαν τα πανύψηλα δέντρα. Δεν ήξερες που ήσουν. Σημασία είχε μόνο ότι δεν ήσουν όπου είσαι συνήθως…
τα φιλιά μου, καλή βδομάδα
welcome back!!!!! :*
Thx girl