Όταν το κέρατο πάει σύννεφο…

demon May 9th, 2010

Μωρέ καλά κάναν και σκούζαν οι “παλιοί”, να δουλεύουν οι γκόμενες, να έχουν το δικό τους ταμείο, να είναι ανεξαρτητοποιημένες.

Πλάκα-πλάκα, και η μάνα του άντρα μου τα έλεγε, αλλά ποιος την άκουγε. Πάντα εμείς ξέρουμε καλύτερα. Γιατί με εμάς, the case is different!

Αρχίδια.

Μωρέ μια χαρά, ο πόνος ίδιος είναι. Και η προδοσία. Κι αυτό το βλαμμένο συναίσθημα, ότι αφέθηκες…
και την πάτησες.

Τελικά νομίζω πως σε κάθε γυναικεία ζωή, έρχεται ο ίδιος ιστός να σε χλευάσει: Θα μείνεις ή θα φύγεις μωρή;

Κι εσύ απαντάς: Άντε γαμήσου, μόρφωμα. Που θα χάσω τα λεφτά, την εικόνα, την ασφάλεια, το σεξ. Όχι όμως, ΕΓΩ ΘΑ ΦΥΓΩ!

Γιατί ξέρω, ότι τα καταφέρνω και μόνη μου. Άλλωστε, τόσα χρόνια τα καταφέρνω. Βλέπω πώς με κοιτάνε οι νεότεροι. Έχει αλλάξει το target group, ναι. Αλλά σε κάποιους αρέσω. Όλως περιέργως, αρέσω πολύ στους νεότερους πλέον.

Οπότε; Θα ξαναγίνω ΕΓΩ! Ανεξάρτητη, ασυμβίβαστη, ατελείωτη. Τα θέλω όλα όμως. Και δε φοβάμαι. Ποτέ δε φοβόμουν . Και ίσως αυτό να είναι κακό ή να είναι κακό για τους γύρω μου.

ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΗ… ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΡΩ.

Εσύ;;;

Πηγή εικόνας: cristynna-necropolis.deviantart.com

9 Responses to “Όταν το κέρατο πάει σύννεφο…”

  1. princesson 09 May 2010 at 02:07

    Φευγεις, οταν δεν σου επιτρεπει ο εαυτος σου να μεινεις. Αυτο δεν εχει να κανει με την τσεπη σου. Εχει να κανει με την ιδιαιτεροτητα της καθε σχεσης, και με την αξιοπρεπεια σου. Εκτος αν καταφερεις να τα συνδεσεις με την τσεπη σου ολα αυτα, οποτε καλα να παθεις δηλαδη…

  2. tzonakoson 09 May 2010 at 03:06

    Eχμμμμ … εμένα ρωτάς ;
    Θα απαντούσα ΝΑΙ αλλα μη ρωτάς λεπτομέρειες.
    Εκτος αν ρωτάς μόνο γυναίκες οπότε άκυρο το σχόλιό μου !)

  3. NoNameon 09 May 2010 at 18:06

    Φύγε… χαλάρωσε… σκέψου… αποφάσισε…

    Πολλά παίζουν ρόλο… και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τα λεφτά η εικόνα η ασφάλεια το sex.
    Δεν είναι αν αρέσεις σε μικρότερους ή μεγαλύτερους..

    Άλλα είναι…

    Ότι και να κάνεις τώρα καλή δύναμη…
    Ότι και να αποφασίσεις αργότερα καλή επιτυχία…

    Υ.Γ. Μπορεί να έχω χρόνια να “φανώ” αλλά και όταν είχα εμφανιστεί σε μιά δυσκολία ήταν…

  4. demonon 09 May 2010 at 22:54

    Μάνα? Είσαι τόσο πολύπλοκο, σχεδόν ένας άντρας και μια γυναίκα. Και στη δική μας μάλιστα περίπτωση είναι απλώς… γάμησέ τα.

  5. demonon 09 May 2010 at 22:54

    Όχι ρε Τζονάκο. Ρωτάω όσους μπορούν να απαντήσουν. Όλους… Και φυσικά εσένα.

  6. demonon 09 May 2010 at 23:43

    Ναι, no name, δε σε ξεχνώ. Έτσι όπως τα λες είναι. Ποιος τα γαμάει τα λεφτά. Δεν αγοράζουν την αξιοπρέπεια. Είμαι καλά, είμαι οκ. Μακάρι να μπορούσα να κάνω ένα διάλειμμα. Να μείνω για καμιά βδομάδα, το λιγότερο, μόνη. Απλώς για να ανασυγκροτηθώ, να ανασάνω περισσότερο, να βγάλω ήχους και να μαλακιστώ ρε παιδί μου.
    Δε γίνεται. Οπότε… παλεύω. Κι εγώ, κι εκείνος. αχ… δεν είμαι εγώ για σχέση γαμώτο.
    Σ’ευχαριστώ. Φαντάζομαι ότι θα συνεχίσω να χτίσω την πυραμίδα. Θα σου πω…

  7. NoNameon 10 May 2010 at 01:29

    Αν δεν μείνεις μόνη ΔΕΝ βγαίνει…
    Θα πέφτεις συνέχεια σε καβγάδες…
    Όλο κάτι θα θυμάσαι και θα γίνετε χαμός…
    Φύγε… γιά λίγο… μετά βλέπεις…
    Αν χώριζαν όλοι γιά ένα ξενοπήδημα δεν θα υπήρχε ζευγάρι τώρα.
    Αλλά ένα “διάλειμα” με τον εαυτόν σου όσο νάναι το θέλεις…

  8. demonon 10 May 2010 at 03:09

    Μωρέ δεν ήταν ξενοπήδημα. Ούτε ξένο, ούτε και πήδημα. Αν ήταν, ίσως να ήταν και πιο ξεκάθαρα τα πράγματα. Είναι που από την αρχή τούτης της σχέσης μπήκαν σαθρές βάσεις. Κι ο άντρας κοπανάει τώρα το κεφάλι του στον τοίχο. Αποτέλεσμα; Δεν υπάρχει η εμπιστοσύνη από μένα, που θα έπρεπε να υπάρχει. Κι έτσι, μετά από πολύ καιρό είναι η αλήθεια κι από κει που είχαμε ηρεμήσει, ξάφνου υπήρξε μια σπίθα που με έκανε να ψυλλιαστώ.
    Ξέρεις, εγώ έχω μάθει αλλιώς. Θέλω να ξέρω τι μου γίνεται, θέλω να είμαι ήρεμη, χαλαρή και φυσικά δεν μπορώ να ζήσω όταν υποπτεύομαι τον άλλο. Σε αυτή τη σχέση όμως, τα πράγματα γίναν πολύπλοκα χωρίς λόγο από νωρίς κι έτσι μια στο τόσο, πλέον, αναρωτιέμαι. Κι αυτό με τρώει… Γιατί δεν είμαι έτσι εγώ!!!
    Απομένει ο άντρας να αποδείξει, να δείξει και να παλέψει για να αντιστρέψει ό,τι μαλακία έκανε το πρώτο διάστημα, που απλώς ήθελε να μου δείξει ότι είναι μαγκάκος.
    Στη μούρη του έσκασε αλλά εγώ το λούζομαι.
    Αν ήταν κέρατο, πραγματικό κι όχι συναισθηματικό όπως το νιώθω εγώ, θα το αντιμετώπιζα. Τώρα, δεν ξέρω τι να κάνω. Γιατί στην ουσία δεν υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω εγώ.
    Αυτά .-

  9. demonon 10 May 2010 at 03:18

    Υ.Γ. Όσο για το κεράτωμα και την άφεση, δεν μπορώ να πω εάν θα συγχωρούσε ή όχι κάποιον που με έχει απατήσει, διότι δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα ή τουλάχιστον δεν μου το έχουν πει. Ξέρω όμως, γιατί ξέρω εμένα, ότι αν ο άνθρωπός μου μπορούσε να με απατήσει, σίγουρα δεν θα μπορούσα εγώ να τον ξανά-εμπιστευτώ! Και προφανώς θα το ξανάκανε, έτσι; Οπότε αν συνέβαινε, νομίζω ότι θα προτιμούσα να είμαι μόνη, ήρεμη και χωρίς κάτι να προεξέχει απο το κεφάλι μου. Παρά συντροφιά με κάποιον που θα τον κοιτάζω και θα ξέρω!

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply