Η… ελληνική παροικία των Πατησίων
demon May 9th, 2010
Πήγα βόλτα σήμερα… βορείως. Στην άνοδο της Γαλατσίου τα φανάρια δε δούλευαν. Κόσμος μπόλικος έξω. Να φυλακίσει οξυγόνο. Για να αντέξει άλλη μια βδομάδα.
Είναι ακόμη αρχές Μαΐου κι έχουμε ξεπεράσει το 30άρι στη θερμοκρασία. Ουφ… Πολύ ζέστη. Κουφόβραση. Σκόνη. Μόλυνση. Κλίμα που σε πλακώνει, σε μαραίνει…
Μου ‘χει λείψει το οξυγόνο, ο καθαρός αέρας, ο φρέσκος, ο αμόλυντος, ο φυσικός.
Στην επιστροφή, είδα κι άλλα καταστήματα στην Πατησίων και τους γύρω δρόμους να έχουν κλείσει. Άλλα να νοικιάζονται, άλλα να πουλιούνται, κι άλλα ενοικιαστήρια στις εισόδους πολυκατοικιών. Πολλή αλλοδαπία, πολύ πανηγυράκι, Πακιστανούς να έχουν σκεπάσει τα φαρδιά πεζοδρόμια με την πραμάτειά τους, μαύρους με τις οικογένειές τους, φορώντας παραδοσιακές ενδυμασίες να βολτάρουν μέσα στο πυκνό καυσαέριο του κέντρου, ακόμη και άραβες ντυμένους σαν τη Χιονάτη, εξωτικά και περήφανα να περπατάνε ανέμελα, λες και βρίσκονται στην εξοχή…
Σκέφτηκα πως είναι άδικο. Και δεν έχει να κάνει τελικά με ρατσισμό. Έχει να κάνει όμως με το ότι σε πονά να βλέπεις ελληνικά καταστήματα να κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο και στη θέση τους να ξεφυτρώνουν καταστήματα αλλοδαπών. Δηλαδή πώς γίνεται ο Έλληνας να μην έχει χρήματα, να μη βγάζει λεφτά, να αναγκάζεται να κλείνει την επιχείρησή του, την οποία μπορεί να έχει πολλά χρόνια και να έρχεται ο ξένος ν’ανοίγει το μαγαζάκι του: με τηλεφωνικά κέντρα και calling cards, υποτίθεται, με μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό μέσω Western Union, με Internet καφέ, υποτίθεται, με κομμωτήρια που ειδικεύονται στα μαλλιά ράστα, με ρουχάδικα που πουλάνε ξεχασμένες μόδες και ευτελή ρούχα, με μίνι μάρκετ, ταβερνάκια… Τα περισσότερα υπόγεια, ύποπτα γεμάτα, με φωνακλάδηκες φάτσες απέξω για κράχτες, να σου θυμίζουν ότι δεν είναι για σένα.
Αλλά για τους ξένους που μένουν σε αυτή την περιοχή. “Εκδιώχτηκαν” οι Έλληνες που είχαν το ψωμί τους εκεί και τους πήραν τη θέση αυτοί πoυ ήρθαν. Πως γίνεται να έχουν λεφτά αυτοί; Στο στρώμα τους τα κρύβουν;
Αλλά ναι. Όταν μένουν σε ένα διαμέρισμα 10 άτομα σαν κατσαρίδες, όταν η έξοδός τους δεν είναι ένα καλό εστιατόριο ή ένα σινεμά αλλά το τσιγάρο και οι μπύρες στο πεζοδρόμιο, κάτω από το μπαλκόνι σου, άντε και κάνα πικνίκ στο Άλσος Γαλατσίου μέσα στο χορτάρι, όταν είναι παράνομοι, φοροφυγάδες, ακαταχώρητοι και φευγάτοι, λογικό να τα φέρνουν βόλτα αλλιώς…
Κι εσύ μένεις να κοιτάς τα πωλητήρια και τα διάφορα “Habibi Calling Centers” να σε τυφλώνουν με τα μεγάλα γράμματα, τις ορδές αλλοδαπών απέξω και τις ύποπτες, πάντα, κινήσεις. ΧΩΡΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ!!!
Νομίζω, σε λίγο θα ονομάζονται οι γειτονιές όπου μένουν ακόμη Έλληνες “Η ελληνική παροικία στα Πατήσια”, “Η ελληνική κοινότητα στην Κυψέλη” και πάει λέγοντας…
P.S. Καλή βδομάδα ανθάκια μου! Ακόμη κι αν είστε περασμένα σε μαλλιά ράστα μαν…
Πηγή εικόνας: sajja.deviantart.com
Ειπαμε, εκει κατω -ακου να δεις, εκει κατω, η περιοχη της αθηναικης αστικης και μεγαλοαστικης ταξης- φυλατε Θερμοπυλες… Και ναι, εχουν χρηματα γιατι δε χαλανε δεκαρα εδω, τα στελνουνε ολα στην πατριδα τους. Δε θα το κρινω. Αλλα οταν βαλει λουκετο το ελληνικο μπακαλικο, γιατι δουλευει το αντιστοιχο βουλγαρικο, πακιστανικο, μαλαισιανο και δεν ξερω τι αλλο, θα λυπηθω. Και, μπορει, και να θυμωσω…
Ωραία. Εγώ το θεωρώ αδικία.
Α και να σου πω: Εγώ δε μιλάω ότι δε δουλεύει το ελληνικό μαγαζί επειδή πάει καλύτερα αυτό του ξένου. Γιατί λογικό είναι: όπως κι εσύ, ως Ελληνίδα, θα προτιμήσεις το κατάστημα του Έλληνα, ε, έτσι κι αυτοί θα πάνε να ψωνίσουν στους δικούς τους, τα δικά τους. Όχι, δε μιλάω γι’αυτό. Γιατί φυσικά και στηρίζουμε όλοι μας τα ελληνικά μαγαζιά. Εγώ μιλάω να κλείνει ο Έλληνας και στη θέση του να ανοίγει η κάθε Κινέζα, Αλβανίδα, Ρωσίδα, Πακιστανή κλπ.. Είναι σα να σου λέει: Δεν έχει πια χώρο για εσάς εδώ. Να πάτε αλλού.