blog +Ο- σφαιρα

demon April 13th, 2009

Τώρα σήκωσα κεφάλι. Τι; Όχι, ακόμη δεν έχω επισκεφτεί τα σπιτικά σας να δω πως περάσατε εσείς χτες. Εκτός κι αν πάλι η ομορφιά εσίγησε…

Καλή βδομάδα. Ευχαριστώ. Παρακαλώ.

Μεγάλη, Μικρή, με ένα 13 μπροστά της. Δεν ξέρω εάν κάποιοι νηστεύουν, εάν κάποιοι πιστεύουν, εάν κάποιοι σκύβουν ή φτύνουν.

Ξέρω πως πολλοί θα την κάνετε. Σε άλλη γη άλλα μέρη, κυριολεκτικά. Στη γη της ξεκούρασης, του χρόνου που σκιάζεται από μπόλικη άμμο, σε σπίτια πέτρινα, οικεία, κάτω από μουριές και φυλλωσιές ήλιου, ανάσας, αντάμωσης.

Κι εγώ θα αφήσω την ψυχή μου εδώ. Να τη φυλάνε οι γάτες μου.

Θα ανέβω σ’ένα δελφίνι -που να χωρά τη μηχανή μου!-, θα πάρω την ηχώ μου και θα ταξιδέψω μέχρι την Αίγινα. Και θα σας στείλω κολάζ γεμάτα φωτογραφίες και κλικ.

Καλή βδομάδα…

σκλάβοι

Πηγή εικόνας: ladydarkraven.deviantart.com

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(28)

demon November 30th, 2008

Επιφυλακτικός ο ήλιος σήμερα. Βγήκε, έκανε τη γύρα του, έκοψε κίνηση, πήρε τις μπογιές του και προχώρησε στην επόμενη φάση, στον επόμενο πλανήτη.

Η κουζίνα μοιάζει με βομβαρδισμένο τοπίο. Φόρμες, μπρίκια με λιωμένη κουβερτούρα, κουτάλια και σπάτουλες πεταμένες στο νεροχύτη, κατσαρόλια με μακαρόνια κι αρωματικά ντιπ και το μπολ της σαλάτας κάπου στην κορυφή να ισορροπεί μετά βίας.

Το δείπνο χτες, σπίτι μας. ήταν εξαίρετο. Βγήκα για λίγο στη βεράντα να κόψω φρέσκο βασιλικό και κοίταξα μέσα από τις μπαλκονόπορτες. Ζωντανό σπίτι. Με χρώματα, απίστευτα όμορφο, ντελικάτο, με φωτισμούς παράξενους να κολακεύουν όλες τις γωνιές και τα ιδιαίτερα αντικείμενά του.

Και ζω εγώ εδώ… Τι υπέροχα… Ας μην το χαλάσει τίποτα αυτό το παραμύθι.

Ας μη κουνήσει τίποτα την ψυχή μου. Βρήκε την πόζα της.

Πηγή εικόνας: xemotionalxpainx.deviantart.com

• Bubbles
• Comments(6)

demon August 10th, 2008

Τι απαίσια μέρα… Χειμωνιάτικη τελείως. Ούτε καν φθινοπωρινή. Κι εγώ, κλασικά εικονογραφημένα, έξω. Πάνω στη μηχανή. Στα φώτα της Αττικής, του The Mall, της Ηλιούπολης, του Βύρωνα. Πήγα παντού. Πήγα και σήμερα. Ανώμαλη πρέπει να είμαι. Κάπου στην Κηφισίας είδα και την πορεία για τον πόλεμο στη Γεωργία, με μπατσάκια να κρατάνε το νυφικό κι Άγγλους να ανεμίζουν λευκές σημαίες με κόκκινους σταυρούς, των ιπποτών.

Σκοτεινιασμένος ο γυάλινος, μωσαϊκός θόλος της πόλης μου κι αντί να μείνω μέσα, να υποδυθώ την πάνινη κούκλα που άμα βραχεί ζαρώνει, βγήκα. Άνοιξα το σακίδιο του μυαλού μου κι έχωσα τον ετοιμόγεννο ουρανό, την πράξη πριν συμβεί και τα καλομαγειρεμένα σύννεφα. Άμα μου το ‘χες πει νωρίτερα, θα ‘παιρνα μαζί και την τρύπια μου απόχη. Να ρίξω μέσα σπίθα-σπίθα τον αέρα, τον αθάνατο, τον χειροποίητο. Τον δικό μου. Ναι, μπαλόνι θα γίνω στο τέλος. Κατακόκκινο!

Κάπως έτσι εκδήλωσε το μένος του ο ένοικος του υψηλότερου ορόφου της γης. Έκλεισε το γενικό, σκοτείνιασε τα πάντα και ξεκίνησε να μας κατουρά ρυθμικά. Κι όταν τελείωσε η παράσταση, άνοιξε τους προβολείς, στη μεγάλη σκάλα, και φώτισε την απογευματιάτικη νύχτα. Κόκκινο παντού. Και ροζ μαζί. Και φούξια κι ένα πορτοκαλί, φανταχτερό κόσμημα.

Σε ελάχιστες ωρίτσες φεύγω. Ανεβαίνω στην ανεμόσκαλα και πάνω Χαλκιδική ΓΙΟΥΠΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλές διακοπές παιδιά. Τα λέμε σε καμιά βδομάδα. Give or take (give, give!!!)

Σας αφήνω τον ήλιο και τη σκόνη. Και μαζί, σε ειδικό κουτί-αφιέρωση με μια χελώνα πάνω, τον Rob Halford στο “Painkiller”. ΔΙΑκοΠΕΣ = Painkiller

This can’t be right, it’s raining in the forest of the sun! φιλιά guys. Κι αυτή η προτασούλα αφιερωμένη, χωρίς χελώνα, από τον κόσμο των ξωτικών και των αστρικών σύννεφων. Και του μουσικού Αίολου! Τον δικό μου, δίτροχο και μονίμως καβλωμένο κόσμο.

~ Bye ~

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(8)

demon July 15th, 2008

Προχτές πέρασα από το Mall. Βόλτα χορταστική, πολύβουη, φωτεινή. Γεμάτη πρόσωπα, βιτρίνες, αντικείμενα, αντικείμενα του… πόθου, ανάγκες, κυλιόμενες σκάλες, αέναη εναλλαγή. Κάποιος ακούραστα τοποθετούσε σλάιντ με κίνηση μπροστά στα μάτια μου.

Κάθισα για γρήγορο φαγητό, παρατήρησα τους γύρω μου.

Μπήκα σε κατάστημα οπτικών, μετακινήθηκα γοργά προς το αντρικό τμήμα κι αγόρασα γυαλιά ηλίου για τον άντρα.

Μου τη βάρεσε και θέλησα να μου πάρω κι εμένα κάτι. Έψαξα για ένα πολύ μικρό, παιδικό ρολόι, αστείο, ροζ ίσως, με ζωάκια ή καραμέλες πάνω αλλά δε βρήκα πουθενά κατάστημα με κάτι τέτοιο.

Κάλπασα και σήμερα και ρούφηξα ζωή.

Είδα μια κοριτσοπαρέα να μιλά έντονα και τη μία φίλη να ξεσπά σε λυγμούς μπροστά από τις πατάτες της.

Είδα κι ένα ζευγάρι παράξενο. Αταίριαστο αισθητικά. Εκείνος σηκώθηκε αρκετές φορές κι απομακρύνθηκε από το τραπέζι. Εκείνη κρατούσε το κεφάλι της. Κι όταν πια γύρισε και κάθισε αυτός, η κοπέλα κοπάνησε το χέρι της στο τασάκι και στάχτες εκτινάχτηκαν τριγύρω. Σα σκόνη μάγου…

Είδα μια μαυρούλα υπάλληλο να μιλά πολύ απότομα κι ενοχλημένη στο συνάδελφό της. Ίσως την παρενόχλησε;

Είδα υπαλλήλους να τρέχουν πάνω-κάτω, αιφνιδιασμένοι. Μάλλον μόλις τους λήστεψαν.

Είδα κι εμένα χωρίς κράνος, κλασικά, να βουτάω μέσα στην κίνηση, το μαύρο σκηνικό με τα κίτρινα-κόκκινα θαμπά φωτάκια και να μαζεύω οξυγόνο με την απόχη μου. Και οι καθρέφτες μου να καταγράφουν μια πύρινη ουρά, να μένει πίσω, να πατά φρένο, να σχηματίζει ρυάκι. Να μαζεύει τα σκουπίδια της ημέρας!

Πηγή εικόνας: profile.myspace.com

• Bubbles
• Comments(6)

demon July 14th, 2008

Καλημέρες. Πολλές και ανάλαφρα ζουμερές.

Πως κοιμήθηκα; Σκατά. Ξύπνησα τόσες φορές, μες τον ιδρώτα, τον υπνωτισμένο λήθαργο, τη βαρύτητα της ζέστης.

Σηκώθηκα στις 03, πήγα κατευθείαν στο ψυγείο κι έκλεψα από τις παγοκυψέλες ένα τετράγωνο παγάκι. Το ακούμπησα πάνω μου και με έβαψα με την ψύχρα του.

Το άφησα να λιώσει και να τραβήξει τη θερμοκρασία μου. Στα χέρια, τις παλάμες, το λαιμό, το στήθος, το μέτωπο, τους ώμους.

Δεν αντέχω τη ζέστη. Ούτε και τον ήλιο, πια.

Πηγή εικόνας: www.simplybathtubs.com

• Bubbles
• Comments(8)

demon July 9th, 2008

Έχω μελαγχολήσει. Στη δύση του ηλίου.

Έχω θυμηθεί. Στην αστροφεγγιά.

Έχω αποκοιμηθεί ερήμην μου. Στην κάπνα.

Πηγή εικόνας: aquapell.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(4)

demon July 4th, 2008

Υγρή συννεφιά…

Θαμπό φως.

Φυλακισμένες ηλιαχτίδες.

Και κάπου εκεί πίσω, πίσω από τον καπνό και τις στάλες από ήλιο, όλη η ουσία. Τα μυστικά. Η αντίληψη και συναίσθηση.

Η blogosfaira έκλεισε σήμερα (4/7) 8 μήνες. Ευχηθείτε, ευχηθείτε μου!!!

Πάρε το κλειδί, το τεράστιο, γεμάτο φύκια και θαλάσσια λουλούδια, κλειδί της σκέψης μου και πρόβαλλε σε σλάιντ τις ευχές. Τις δικές μου, τις δικές σου. Του ουράνιου τόξου!

ίσα που προλαβαίνεις πια.

Πηγή εικόνας: puimun.deviantart.com

• Bubbles
• Comments(8)

demon July 2nd, 2008

(Πηγή εικόνας: tund.deviantart.com )

Εσύ να πετάς σαΐτες μέσα στο οξυγόνο μου.

Κι εγώ με τη βεντάλια στο χέρι να καπνίζω τον ήλιο και να χτενίζω τα λέπια των ονείρων της σελήνης.

Εσύ να σκιτσάρεις τρύπες στο νερό της λίμνης με τους καρχαρίες για attraction.

Κι εγώ να σημειώνω πάνω στη γη τους αριθμούς που εκκρίνει το κορμί μου.

Τελικά, Δύση κι Ανατολή μπορεί να στρογγυλοκάθονται στα απέναντι σημεία του ορίζοντα. Μα σα διπλώσεις το αόρατο ριζόχατο, τα σημάδια του πυξίδας και της ζήλειας, γίνονται ένα, επιτέλους.

~

(πήγες νωρίς στο δωμάτιό σου απόψε. και ξέχασες να μου πεις να μην αργήσω!)

Καλό βράδυ συνοδοιπόρε *

Πηγή εικόνας: redribboninyourhair.deviantart.com

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(2)

demon June 22nd, 2008

Τέλεια κεντραρισμένος!

Ένας θεόρατος, σκοτεινός ήλιος καταμεσής του ταβανιού να ανάβει φωτιές στο μυαλό και την όρεξη.

Εκεί, ακριβώς πάνω από τη βουνογραμμή, δίπλα από τα τρία σπίτια που αντικρίζω κάθε πρωί που ξυπνάω.

Και τώρα, μισή ώρα μετά, που εγώ ακόμη μετρώ χιλιόμετρα, το ολόγιομο φεγγάρι αποσύρθηκε για λίγο. Έπεσε πιο χαμηλά κι έγινε προβολέας. Κι έτσι κρυμμένο, έμεινε να φέγγει, να φωτίζει, να ανακρίνει το σύμπαν. Το όλο.

Φεύγω σήμερα το πρωί. Πάω για camping. Μαζεύω σκηνή, sleeping bag, φαναράκια, μαγιό, αντιηλιακά, σουτιέν, βρακάκια, καπέλα, γυαλιά, liposan, κινητά και οδοντόβουρτσες.

Τα χώνω στο tank bag και στην μπαγκαζιέρα. Και πάω μετά από ένα παγωμένο ντους για ύπνο.

Καλά να περάσεις κι εσύ. Και να με σκέφτεσαι. Λιγάκι.

Τα λέμε τη Δευτέρα ξανά. Περιμένω μήνυμά σου. Να μου ευχηθείς «καλή βδομάδα», να μου σκάσεις ένα φιλί και να μου γράψεις λέξεις δικές σου.

Καλό Σαββατοκύριακο guys. Καλή βδομάδα…

* (το κείμενο γράφτηκε ξημερώματα Παρασκευής, αλλά επειδή το Ματάκι έβαλε το… χεράκι του στο καλώδιο κι εγώ έμεινα χωρίς Internet, το ποστάρω τώρα. Α, ρε Ανδρονίκη!!!) 

Πηγή εικόνας: cutteroz.deviantart.com

• Μέσα στο ταξίδι
• Comments(4)

demon June 5th, 2008

Ξενυχτώ φυλλομετρώντας φωτογραφίες. Άπειρες φωτογραφίες. Στιγμές που δεν κράτησαν. Στιγμές που απλώς πόζαραν στην ίδια τη στιγμή τους. Στιγμές που έκλεψαν την ομορφιά του κόσμου και την ντύθηκαν.

Κοιτάζω αμέτρητες φωτογραφίες. Παιδιών, ζώων, λουλουδιών, κτιρίων, παραθύρων, ήλιων, σύννεφων, τραπεζιών, ποτηριών, σταγόνων…

Τώρα τελευταία όλο και πιο συχνά κοιτάζω γύρω μου κι αντί να νιώσω πως δε με αφορά αυτό που συμβαίνει, όπως παλιότερα, αντί να αιστανθώ ότι δεν ανήκω εδώ, νιώθω απλώς πόσοι υπερβολικά πολλοί είμαστε εδώ πάνω. Πόσοι πραγματικά παράταιροι ζούμε και κλέβουμε οξυγόνο, χώρο, όνειρο.

Κοιτάζω όλη αυτή την κίνηση που σταματά στο φανάρι, στο δείπνο, στον ύπνο, στη γνωριμία και νιώθω μέσα και γύρω από όλα αυτά τα πρόσωπα, τα άσχημα, τα άγαρμπα, τα αγενή… μικρή.

Μικρή, γιατί είμαστε πολλοί γαμώτο.

Και μικρή γιατί σου αφήνω χώρο, να γεράσεις πρώτος. Να πεθάνεις πρώτος. Να σαπίσεις πρώτος. Μακριά από μένα. Για να μη μάθω ποτέ πώς μυρίζεις. Μου αρκεί που με περιβάλλεις. Και που δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’αυτό.

Είμαι μικρή. Πολύ μικρή. Κι αυτό με καταθλίβει και με συνθλίβει, όταν το ποτίζω και το σέβομαι.

Δεν έχω πρεμούρα να ζήσω πολύ. Ούτε και να κλέψω πολλά. Μα να καταλάβω θα το ήθελα. Και να με ανταμείψεις με σταγονίδια του ουράνιου τόξου, επίσης. Γιατί ανήκω στο παραμύθι κι έχω νότες πάμπολλες να θάψω σε κάθε σπιθαμή της γήινης μπάλας.

Κι όπως ο σκύλος κάνει με το ψωροκόκαλό του, έτσι κι εγώ, επιθυμώ, τούτες τις νότες τις χρυσαφένιες να τις ξαναβρώ σε άλλη ζωή. Για να έχω κι άλλη ζωή. Και να έχω κι άλλη μουσική.

Πηγή εικόνας: www.irosaggelos.gr

• Φυτεύω όνειρα...
• Comments(4)