Ρουά-ματ στη ζωή μου
demon January 4th, 2008
(Πηγή εικόνας: tear.gr)
Πάρε κλωστή διάφανη, λεπτή, μια βελόνα τοσοδούλα που ίσα-ίσα να χωρά ανάμεσα στα δάχτυλά σου και ξεκίνα να μαρκάρεις μέσα σου.
Γεννήθηκα και πήρα ό,τι μπορούσα παραπάνω χωρίς να το καταλάβω. Απαίτησα άθελά μου, έβρισα και πίκρανα. Θεώρησα, άρπαξα και χαστούκισα.
Σπούδασα κι άρχισα να μαθαίνω να μετρώ. Κοίταξα κάμποσες φορές πίσω μου και ξεκίνησα να ψάχνω ανάμεσα στα σκουπίδια, μέσα μου. Γνώρισα, χόρεψα και τράβηξα με λιγοστή συνείδηση. Ένιωσα αλλά και πάλι προτίμησα να κλέψω.
Μεγάλωσα και πέταξα πιο ψηλά. Αλλά με χοντρά ραμμένο αλεξίπτωτο, με γυαλιά και μπότες. Το σώμα μου παραμένει γυμνό, ευτυχώς όμως κάθε φορά που το κοιτάζω βλέπω χάδια και όχι σημάδια. Κι εμένα, να κοιτάζω κι όχι να προσπερνώ.
Σαν να βλέπω εμένα να περιγράφεις, αλλα πάλι όχι ακριβώς…
Εμ, αποφάσισε Johnny boy!
Now I see you now I don’t ?
Απλώς δεν θέλω να πώ στο Διαδίκτυο αυτο ακριβώς που θέλω.
Πιο πριβέ ισως να εξηγούσα καλύτερα.
Ας πούμε πως μοιάζουμε σε αυτό το κείμενο αλλα ειμαι απο την άλλη
πλευρά ενός πολύγωνου.
Σε μπέρδεψα ;
Αυτό δεν ήθελες?!
*