ΠΑΡΕ ΜΕ
demon January 25th, 2008
Γλιστράς κάτω από το πάπλωμα. Με κοιτάς και προσπαθείς να με ψυχολογήσεις. Έφυγα πριν χωρίς να πω τίποτα. Παράξενο.
Βάζεις τον δείκτη σου πάνω στη μύτη μου και τον σέρνεις γύρω από τις καμπύλες της. Σταματάς απότομα όταν φτάνεις στο λακάκι πάνω από τα χείλη μου. Έχω ανοίξει τα μάτια μου και σε αγριοκοιτάζω.
Ακουμπάς το αριστερό σου χέρι στους κροτάφους μου, στο μέτωπο, στις ρυτιδούλες μου κι αρχίζεις με κυκλικές κινήσεις να με ηρεμείς. Να μου μιλάς μέσα από την κίνησή σου.
Με βλέπεις να μισοκλείνω τα μάτια. Παίρνεις τα δυο μου χέρια, όπως είσαι αντικριστά, και τα χώνεις μες τα δικά σου.
Σχηματίζουμε μια πεταλούδα, ένα φτερούγισμα, ένα Χ.
Και τότε είναι που πετάγομαι και ξαναμπαίνω στο κουκούλι μου.
Σκέφτομαι…
Τι συμβαίνει όταν νιώθεις πως είσαι με κάποιον που σε βυθίζει;
Όταν μέρα παρά μέρα βλέπεις τη θλίψη να χαστουκίζει την ευτυχία;
Μένω για τη σάρκα μου;
Μένω για το άγγιγμα;
Μένω για τη βία που μπορώ να ασκήσω;
Εσύ τι θα έκανες αν ο άνθρωπος, στον οποίο αρχίζεις να πιστεύεις, σε σκότωνε; Με τις ώρες όχι με τα λεπτά. Με τους μήνες όχι με τις μέρες.
Αν γνώριζες πολύ καλά πως αυτός ο άνθρωπος θα ρουφήξει τα χρώματα από μέσα σου, κι όμως ότι μπορεί και να το αξίζει, θα έμενες;
Και να ΤΟΝ αξίζεις. Και να τον αγαπάς, επειδή σ’αγαπά.
Μένω επειδή μπορεί να χορέψει μαζί μου;
Μένω επειδή μιλά στους ύπνους μου;
Μένω επειδή γουστάρω κάθε φορά που τον πηδάω;
Το sex μέσα στον έρωτα.
Ο μαζοχισμός μέσα στο σαδισμό.
Η ισορροπία του τίποτα. Το τίποτα μέσα στα πάντα. Τα πάντα στην κάβλα που νιώθω κάθε φορά που γκαζώνω, κάθε φορά που πλαγιάζω, κάθε φορά που τραγουδάω, κάθε φορά που δακρύζω, κάθε φορά που πετάω, που μεθάω, που αγκαλιάζω, που γελάω, που χύνω… ΕΜΕΝΑ
Πηγή εικόνας: www.gbposters.com
Αυτος που μας εχει πλησιάσει πιο πολύ, αυτός ειναι ο πιο επικινδυνος στα αγριεμένα μας μάτια.. ειναι επικινδυνος γιατι μπορεί να μας σκοτώσει ή να μας ξαναγεννήσει.. μα πιο πολύ είναι επικινδυνος γιατι μας κάνει να βγούμε απο το κουκούλι μας, να χάσουμε την ασφάλεια της μοναξιάς που είχαμε συνηθίσει… Κι ειναι ισως το ρισκο που μας αναβει περισσότερο, ή κανω λαθος λες;
Καθόλου λάθος. Σαν το τόξο κι εσύ… χτύπησες κέντρο, πριγκιπέσσα! Τότε, εγώ, τώρα, είμαι έτοιμη να περάσω εκείνη τη διαχωριστική γραμμή. Και είμαι κοντά στο να αφαιρέσω το δίχτυ ασφαλείας, no? Για να δούμε τι θα κάνω!!! Είμαι περίεργη.
Κράτησε τα αυτα τα άρθρα σου.
Μετά απο πολύ καιρό αν θυμηθείς να τα ξεςσκονίσεις, θα έχεις την απάντηση που τώρα γυρεύεις.
Ωστόσο, ούφφφ, τώρα θες να ξέρεις.
Ε λοιπόν μένεις επειδή γουστάρεις, απλά.
Επειδη σε ξεσηκώνει κάτι επάνω του αλλα συνάμα και ο κίνδυνος.
Φοβάσαι μην σε ροθφήξει εντελώς, παίζεις με το ρίσκο αυτό.
Στη θέση σου θα έμενα. Για την κάβλα, για το άγγιγμα.
Ομως αν ένιωθα το κόκκινο λαμπάκι του συναγερμού μεσα μου να χτυπάει επικίνδυνα θα έφευγα.
Κρατάς αυτο που έχεις για όσο αισθάνεσαι ασφαλής.
Τα πολύ καλά πράγματα, σπάνια κρατάνε πολύ.
Εγώ τι θα κανα… εγώ τι έκανα. Το έφτασα μέχρι το τέρμα. Μέχρι αυτό που με σκότωνε σιγα σιγα να γυρίσει να μου ρίξει μια ανάποδη αξέχαστη.
Δεν ξέρω για σένα αλλα οι δικές μου αυτοάμυνες συχνά με ξαφνιάζουν. Εκεί που με αφήνουν να πλησιάσω πάτο εκεί είναι που δεν με αφήνουν να τον αγγίξω.
θα το ξαναέκανα; Με άλλο άνθρωπο ναι, ίσως. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν όλα αυτά που έχει ο άλλος και σιγα σιγα σε σκοτεινιάζουν εξαφανιστούν ξαφνικά ή πάψουν να έχουν τόση σημασία.
Πως μπορείς να είσαι σίγουρη οτι δεν θα τα αντιληφθεί να τα αλλάξει; Ότι δεν είναι απλά η πρώτη αντίδραση ανίχνευσης στο δικό σου σκοτείνιασμα; Πως μπορείς να είσαι σίγουρη οτι δεν θα ανακαλύψεις κάτι που να ξεπερνά όποιο πισωπάτημα; Αν δεν φτάσεις στο τέρμα δεν θα ξέρεις.
Α, ρε, Johnny boy. Κάθε φορά που εσύ, ειδικά, ξεστομίζεις τη λέξη “κάβλα”, κάτι παθαίνω! Ναι θα μείνω, αλλά όχι για όσο αιστάνομαι ασφαλής : )
Είναι η πρώτη φορά που δε θέλω, πραγματικά όμως, να αλλάξω ΤΙΠΟΤΑ στον άλλο. Κι όμως, με ενοχλούν τόσα. Εκεί που τραβάω, εκεί αφήνω. Κι εκεί που ζητάω, εκεί παίρνω. Περισσότερο δε με τρομάζει το τέρμα το ίδιο αλλά το, αν πιστέψω απόλυτα στον άλλο, αν θα φτάσω εγώ, αυτός, στο τέρμα. Ατομικά, προσωπικά, από άποψη ακεραιότητας. Μόνο εγώ αγωνιώ για τον άνθρωπό μου, για το αν θα επιστρέψει ασφαλής κάθε μέρα; Ή μήπως υπερβάλλω; (και οι δυο οδηγούμε μηχανές, κι όμως για μένα, δε με νοιάζει). Α ρε Μαλίνα, είναι όλα. Είναι τα συναισθηματικά είναι τα πρακτικά και είναι και τα… πρακτικότερα. Μακάρι… δεν ξέρω τι εύχομαι.
Πρόσεχε μόνο μην παγιδευτείς στην δική σου αγωνία. Με τον εαυτό μας παίζουμε τα πιο βρώμικα παιχνίδια. Ένα τέτοιο έχασα και εγώ πρόσφατα και ακόμα με μαζεύω από το οδόστρωμα
Δεν θα θελα να νιώσεις ποτέ έτσι
Τις αγωνίες μου, μόνο να τις γλυκάνω μπορώ. Άντε και να τις κοροϊδέψω. Για μια διαδρομή… Για να δούμε λοιπόν ποιο τέρμα θα περάσω.
Καλό βράδυ Μαλίνα. Σειρά σου σήμερα να ξενυχτήσεις!
Δεν πάς πίσω και εσυ οταν γράφεις “χύνω”
Κάτι παθαίνουμε…
Anyway, πέρα απο αυτο, ελπίζω οτι θα κάνεις το σωστό.
Ναι, κι εγώ! Ελπίζω ότι θα xxx !!! lol
tzonako έχω μια υποψία οτι δεν θα κάνει τίποτα 😉 άλλωστε είναι ώρα για νάνι.
Άντε μικρή κοιμήσου και χαλάρωσε. Θα σου πω άλλη μέρα το τι αγωνία είχα εγώ με το έμπλαστρο όταν χώρισα χαχαχαχα
Καληνύχτα
Α ναι, είναι και το έμπλαστρο. Αυτό που το πας; Κοίτα, άμα μου την πέσει, λέω να του κάτσω!!! Φιλιά, πάω να ξεκουράσω την έξαψή μου : )
Ε ναι! Δεν κάνει, είναι και αγοράκι χαχαχαχαχαχα
meneksedia μάλλον πρέπει να πάμε για ύπνο.
Θα μας πεί άλλη φορά τι έκανε απόψε.
Και πες για εκείνο το έμπλαστρο, εχω περιέργεια !
Καληνύχτα σας και καλημερα πια !
Παλιο-υπναράδες σας όλοι!
Εγώ θα ξενυχτήσω, εσείς κάντε ότι θέλετε!
Demon εσύ μην ακούς, γρήγορα κρεββάτι
Καλό ξημέρωμα ψόφιοι κοριοί!
zzz…
(Κοίτα να δεις που θέλαμε δε θέλαμε το κάναμε chat εδώ μέσα και μ’αρέσει!)
Το οτι κοιμήθηκα τόσες ώρες χωρίς καμία διακοπή με τρομάζει… 6.20- 14.30
το πως ξύπνησα με τρομαζει. Τεσπα καλημέρα σας
06:20 με 14:30… εμ… 8 ωρίτσες και 10 λεπτά. Έλα μωρέ και με τρόμαξες. 8 ώρες κοιμήθηκες κι εσύ, όχι 14. Πες μου ότι είδες όνειρο τουλάχιστον. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΑΛΙΝΑ
λίγο πριν κοιμηθώ είδα/σκέφτηκα κάτι πολύ ωραίο. Δυστυχώς ξυπνώντας έχω την αίσθηση οτι παραμυθιάζομαι… Το πιστεύεις πως εύχομαι να είχα να πάω στην δουλειά για να έχω κάτι να κάνω?
Ναι, όπως πιστεύω ότι η μαλακία, στην περίπτωσή σου, θα γινόταν ούτως ή άλλως. Οπότε καλύτερα που έγινε όσο πιο “αναίμακτα” και γρήγορα γίνεται : )
πω πω , διάβασα τις σκέψεις μου…φρίκαρα!
Γεια σου Σπύρο. Φρίκαρες ε? Καλά έγραφα τότε… lol