Δεν μπορείς να με έχεις, γιατί δε με έχω ούτε ΄γω
demon February 21st, 2008
Φτου!
Insomnia.
Είχε αιώνες άπειρους να με χτυπήσει στη φλέβα τούτο το γνώριμο συναίστημα. Που δε λογαριάζει τους δείκτες του χρόνου, ούτε το βάρος της ανάσας. Το μάτι που έχει χαθεί για λίγο μέσα σε άλλες ζωές και σύμπαντα.
Έρχεται αυτό το πλαστικό, άχαρο, ζωηρό χέρι και σε ταρακουνά. Μέχρι να μη θες πια να είσαι ξαπλωμένος.
Κατά τις 04 ξάπλωσα και 05 είχα ήδη τα πρώτα σημάδια πάνω στα πόδια μου. Νευρικά, σφιγμένα, δε χαλάρωναν, δεν ανέπνεαν. Και μετά τα δάχτυλά μου. Τα χέρια μου σα γροθιές που έπρεπε να εκτονώσουν αυτό το λαστιχένιο δέσιμο. Να ανοίξουν, να πέσουν, να σταθούν στη ζωή και πάλι.
Για ένα μισάωρο έπαιζα ζάρια με τις σκιές που έχουν θρονιαστεί πίσω από την πόρτα της ψυχής μου. Κι έχασα, φυσικά.
05:30 εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια να συμφιλιωθώ με τον ύπνο μου.
Insomnia.
Και τώρα κάθομαι και σε κοιτάζω. Με βλέπεις άραγε; Ή εσύ κοιμάσαι μακριά από το κερί της νύχτας;
Νιώθεις τους παλμούς τους ξυπνητούς; Την καρδιά μου που αγωνιά να ξαναβρεί χτύπο νύχτας κι όχι μέρας;
Μήπως δα με ονειρεύεσαι να χαρώ τουλάχιστον; Βλέπεις το κορμί μου, γυμνό; Το ποθείς; Να ανοίξω σα φερμουάρ τα χείλη μου τα πουπουλένια, να χωθείς εκεί μέσα; Να απλώσω ηλιαχτίδες σκοτεινές τα μαλλιά μου πάνω στο στήθος σου να σε γαργαλήσω ερωτικά και τόσο ακατάλληλα; Να σε κρύψω μέσα μου; Ή να κρυφτώ εγώ;
Μα ξέρεις… όσο και να θέλω να στήσω όλους μου τους πύργους μπροστά σου για να διαλέξεις τον πιο επίπονα δυνατό, δεν μπορώ να στο χαρίσω αυτό.
Δεν μπορώ να με δώσω σε σένα. Όχι πια. Γιατί δε μ’έχω. Μ’έχασα σε μια παρτίδα. Ένα καλοκαίρι που ίδρωσα και γλίστρησε η καρδιά μου από την πολεμίστρα.
“Μονάχα μια ζαριά είναι αρκετή για να καείς, να ξεχάσεις, να χάσεις. Μια ζαριά αέρα, μια ζαριά σκόνης, μια ζαριά θανάτου” είχε ψιθυρίσει τότε ο εφιάλτης στο αυτί μου. Πόσο δίκιο είχε…
Οπότε… λυπάμαι. Δεν μπορείς να με έχεις. Δεν μπορώ να κατέβω από το ράφι. Θα μείνω εκεί να κοιτάζω κάτω τους περαστικούς να ψάχνουν, να δείχνουν, να σχολιάζουν. Και δε θα κατέβω για κανέναν. Ποτέ ξανά.
Όχι πως με είχα και ποτέ για να με δώσω. Είναι όμορφα να νομίζεις ότι έχεις κάποιον.
Έχω;
Έχεις;
Με θες;
Τότε κέρασέ με τη ζωή σου κι έλα ελευθέρωσέ με! Για όσο με έχεις, θα ‘μαι εκεί.
Πηγή εικόνας: artnudes.blogspot.com
Έχω και εγώ αυπνία αυτές τις μέρες… σήμερα δεν ξεκίνησε καλή μέρα… από προχτες δηλαδή. Το σκέφτομαι εγώ για Αμοργό αλλα όχι φέτος. Φέτος έχει μεγάλο ταξίδι στην λατινική ΑΜερική. . Μικρούλα μου μάλλον θα χαθώ για λίγες μέρες, μπορεί και όχι. Απλά δεν είμαι στα καλύτερά μου… Φιλιά
*και φιλιά και στον Πασχάλη που θα το δει.
Λανθασμένα νομίζουμε ότι κάπου, κάπου ανήκουμε ή μας ανήκει αυτός / αυτή. Ο έρωτας και η αγάπη ποτέ δεν είχαν υλική υπόσταση για να τα βάλεις σε ένα χρυσό κλουβί, μην και σου φύγουν. Ξέρω, το ένιωσα απόλυτα κάποτε και το έμαθα πλέον καλά…
X8es to bradu,den koimh8hka ka8olou kai…kati san na eniwsa…
Esu hsoun mhpws?An nai…8a se skotwsw,giati akousa ena gelio dunato,sto auti mou,apo pisw mou…ena gelio sardonio,tromaxtiko…poion koroideueis telika?Ton eauto sou…?
Kalo kouragio shmera…ki egw den koimh8hka ka8olou,etrexa olo to prwi gia doulitses kai twra paw sth douleia…
Ta filia mou,insomniac…
P.S.1:Allh fora,na mou stelneis mail sto “epeigon”…
P.S.1:Ti epa8e h Malina mas?Ti egine?Elpizw na einai kala kai as thn xasoume gia ligo…
Αν μπορώ να βοηθήσω και θες να σου πλέξω ύπνους, εδώ θα είμαι. Εδώ τριγύρω δηλαδή. Στείλε ανάσες! φιλιά αποπροσανατολισμένα *
Αν και καθόλου ζηλιάρα, είμαι απόλυτα κτητικός άνθρωπος. Θέλω ο άλλος να είναι για μένα. Θέλω να μου “ανήκει”! Για όσο… Ελεύθερος είναι, φυσικά. Κι εγώ ελεύθερη είμαι και πάντα θα ‘μαι. Αλλά μου ανήκει!
Όμορφο Πακίτο. Το ‘χεις άμα θες. Το… επείγον σου το έσβησα : ) Τα φιλιά μου αγουροξυπνημένα;
Τότε κέρασέ με τη ζωή σου κι έλα ελευθέρωσέ με! Για όσο με έχεις, θα ‘μαι εκεί….
Εξαιρετικό κείμενο demon… κι αυτή η τελευταία πρόταση.
Καλώς ήρθες Βάσια! Mmm, να σε έχουμε στα υπόψη μας.
Θέλω όλα όσα θέλεις εσύ και ακόμα παραπάνω. Φοβάμαι όμως ότι την επόμενη φορά που θα χωρίσω (αν χωρίσω), φωνάξω σε εκείνη “δεν μπορείς να φύγεις, γιατί μου ανήκεις” θα βγάλει κανένα σουγιά και θα με σφάξει.
Εντάξει, πλάκα κάνω, καταλαβαίνω τι θες να πεις…
Just doing my part as a Cynic
Just proving that you are, eh? But of course you are!
Όχι, φυσικά δε θα πεις ότι σου ανήκει. Θα πεις όμως “ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ. ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ”. Και θα μείνω -.
Καλώς σε βρήκα.
Ξανά…