e – ANARCHY
demon February 28th, 2008
Οργασμός αδικιών, φωνών, αγωνίας, κυνηγητού, πολύ ύποπτων ενεργειών που θα κατακαθίσουν σαν τη σκόνη. Μια σκόνη που δύσκολα σκουπίζεται. Άλλωστε οι νόμοι στην Ελλάδα είναι σαν τις ταφόπλακες… Και με ειδικό βάρος και σχεδόν πάντα, με ειδικό… λόγο που θεσπίστηκαν (εν μία νυκτί).
Θέλω να πω τούτο, για τους ιστο-δημοσιογράφους που είτε δημιουργούν τα δικά τους blogs είτε γράφουν σε αλλωνών:
Πέραν των ιστολογίων που είναι καθαρά προσωπικές σελίδες-ημερολόγια, πολλά blogs που ανήκουν σε δημοσιογράφους έχουν αυταπόδεικτο λόγο ύπαρξης. Κι ο λόγος είναι, είτε ότι ο δημοσιογράφος δεν μπορεί πια να γράψει την αλήθεια στο Μέσο όπου εργάζεται, οπότε απηυδεί κι ανοίγει το δικό του “μαγαζάκι”, ελεύθερα κι ωραία -μέχρι πρότινος-, είτε επειδή δεν έχει δουλειά, έχει όμως ρεπορτάζ!
Σήμερα, εκείνοι που βαφτίζονται δημοσιογράφοι είναι χιλιάδες. Και τα Μέσα δε φτάνουν για όλους. Και η αλυσίδα είναι γνωστή, για το ποιοι, συχνά, μένουν απέξω. Οπότε λογικό είναι, όταν είναι εύκολο να στήσεις το δικό σου blog, να το κάνεις! Ηλίθιος είσαι;
Άρα; Η ίδια η δημοσιογραφία όπως έχει καταντήσει, δημιουργεί ιστο-δημοσιογράφους. Τώρα αν και ποιος τους κόβει μισθό, αυτό είναι άλλη ιστορία και που δύσκολα αποδεικνύεται σε κάθε περίπτωση. Αλλά γιατί ενοχλεί; Τόσα και τόσα ρεπορτάζ έχουν βγει. Κίτρινα-ροζ-δαντελωτά. Τόσοι και τόσοι έχουν βγει κι έχουν ξεστομίσει χοντράδες κατά καιρούς. Άλλοι φάγαν μηνύσεις, άλλοι τη γλίτωσαν. Η ζημιά όμως μπορεί να είχε γίνει. Στο κάτω-κάτω, και το ίδιο το κράτος δε φυλακίζει κάπου-κάπου -στην καλύτερη περίπτωση- αθώους, που μετά από χρόνια απλώς τους λέει ένα συγνώμη; Άντε και μια αποζημίωση κατά την… έξοδο προς τη νέα ζωή;!
Εγώ όμως δεν είμαι τέτοιος! Είμαι διαδικτυογράφος κι ανήκω μόνο σε μένα.
Και πολλοί σαν κι εμένα βλέπουν ακόμη ένα (ελληνικό/πρωτόγνωρο) λουκέτο να μπαίνει. Σε ένα Μέσο που είναι αχανές κι αναρχικό από τη φύση του. Δεν είναι ούτε εφημερίδα, ούτε τηλεόραση… Κι έχει πολλές καρδιές. Και σε κάθε παλμό γράφονται δισεκατομμύρια λέξεις! Ευτυχώς!
e – 
(Πηγή εικόνας: xorisanasa.blogspot.com)
Μαμά, μαμά… Μπορώ να κατοχυρώσω τη λέξη “διαδικτυογράφος”; Είναι απλώς μαγική! Και σε λίγο μπορεί να εκλείψει… Όπως η αυθεντική δημοσιογραφία.
χαχαχαχα διαδικτυογράφος με χίλιες σκέψεις το λεπτό (πόσους από εμάς χαρακτηρίζει), να βάλεις ένα R σε κύκλο δίπλα
Πάντως σχετικά με τους δημοσιογράφους και τα blog τους: ο δημοσιογράφος είναι πάντα επώνυμος και έχει στοιχεία για όσα γράφει. Δεν τα εκθέτει απαραίτητα τα στοιχεία αλλα σε περίπτωση που κάποιος πχ αμφισβητήσει την εγκυρότητα όσων γράφει, θα μπορεί να υποστηρίξει την δουλειά του, το λειτούργημά του. Ακόμα και εσύ έχεις στοιχεία για όσα λες π.χ. για τον ΟΤΕ και αν κληθείς να τα αποδείξεις μπορείς. Εκεί διαφέρει και η ορθή πληροφόρηση από την συκοφάντηση. Τόσοι δημοσιογράφοι έχουν κάνει επώνυμα blogs, αυτοί του press-gr τι φοβόντουσαν;
Τώρα πραγματικά έχει γίνει τόσο θέμα; Εννοώ κινδυνεύουμε όντως να μας φιμώσουν, ή όσοι κινδυνεύουν για συκοφάντηση και είναι όντως ένοχοι μας έχουν βάλει όλους εμάς και τρέχουμε;
Πάντως όταν κάτι είναι άποψη και γράφεται, μπορεί από κάποιους κακεντρεχείς να
θεωρηθεί συκοφάντηση. Όσο για την επωνυμία των δημοσιογράφων, φυσικά και
πολλά άρθρα είναι ανυπόγραφα ή χρησιμοποιείται ψευδώνυμο. Όταν είναι ανυπόγραφα,
σημαίνει ότι εκφράζουν τη θέση της εφημερίδας. Όταν όμως χρησιμοποιείται ψευδώνυμο,
“χρεώνεται” κάποιος ανύπαρκτος άνθρωπος!
Καλησπέρααα! Σας βρίσκω σε φόρμα. Μην ανησυχείτε τόσο πολύ. Στην πραγματικότητα καμιά είδηση δεν μπορεί να φιμωθεί. Το μέσο μπορεί νά αλλάζει στη διάρκεια των χρόνων η δημοσιογραφική λειτουργία όχι (τα blogs έχουν το μέλλον μπροστά). Ό,τι και να γίνει, η ελεύθερη έκφραση βρίσκει πάντα το δρόμο της.
Δεν ανησυχώ… μολυβούπολη. Καλώς τον! Απλώς είναι τόσο πολυδιάστατο το θέμα.
Και ως καθαρόαιμος Ταύρος, τα παίρνω!!!