Extreme life
demon March 22nd, 2008
Και μετά σου λέει μάνα… Ωραία μάνα. Να σε χαρώ, γοτθική δύναμη, που θες να αποκαλύψω εξτρεμιές! Λες και λίγα έχω πει για μένα.
Και για τον άντρα δηλαδή, αλλά αυτόν ποιος τον ρωτάει; Απλώς αν ποτέ χωρίσουμε μπορεί να με τρέχει ζητώντας μου μερίδιο ή πνευματικά δικαιώματα, οπότε κι εγώ θα χρειαστώ τον δικηγόρο τον καλό, που χώνεις κι εσύ, πριγκιπέσσα!
Αχ… είναι το πρώτο παιχνίδι στο οποίο με καλείς, σωστά; Και είναι τιμή μου! Γιατί σε γουστάρω και γιατί δείχνεις να με σέβεσαι και είναι αλλόκοτα, ιντερνετικά όμορφο.
Λοιπόν για να το κάνω λιανά… τι μου ζητάς απόψε. Να καταθέσω το πιο extreme πράγμα που έχω κάνει μέχρι τώρα. Ένα, δύο; Το αφήνεις στην κρίση μου; Θα πάθω κρίση. Κι αν το extreme που έκανα ήταν και βλακεία μαζί; Λοιπόν άντε, το ξύρισα το θέμα. Βουρ…
+ Κορυφή θα βάλω το πλάγιασμα που έκανα κάποτε με μηχανή –street εννοείται, μην κάνεις ηλίθιες ερωτήσεις!-, εκεί στην τρύπα του Καραμανλή. Σχεδόν άγγιξα άσφαλτο και μου ξέφυγε ένα τρομαγμένο χαμόγελο. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Είναι ίσως η μεγαλύτερη μαλακία και η μεγαλύτερη κάβλα που έχω νιώσει.
0 Κάαααποτε γνώρισα έναν τύπο σ’ένα μπαρ, Φιλαδέλφεια. Ο κολλητός μου έχει φτιάξει τον ήχο σε σχεδόν όλα τα μαγαζιά της περιοχής, οπότε όταν κάναμε τη γερή μας παρέα αλητεύαμε ΚΑΘΕ βράδυ σε 5-6 μαγαζιά όπου μας κερνούσαν σαμπούκες –yikes-, gin και βότκες. Στο θέμα μας: ένα βράδυ που είχε εξαφανιστεί στο πίσω μέρος ενός μπαρ για να… συζητήσει με τον ιδιοκτήτη, είδα ένα αγοράκι που πολύ το γούσταρα. Τον κάρφωνα για ώρα μέσα από τους καθρέφτες και στο τέλος αφού δεν, πήγα εγώ και του μίλησα. Μέσα σε κάνα μισάωρο, μου πρότεινε ταξίδι το επόμενο, Σαββατιάτικο, πρωινό, για Μύκονο. Σπίτι του. Όχι, το extreme δεν είναι η πρόταση. Αυτός καλά έκανε… Ότι πήγα είναι το κάπως ακραίο της υπόθεσης! Κι ότι πέρασα εκπληκτικά, επίσης!
Άντε άλλο ένα…
– Έχουμε πάει παρεΐτσα Άνδρο με σκηνές. Έχουν τελειώσει τα λεφτά μου –πρωτότυπο!- και πιάνω δουλειά σε μπαρ για να ζήσω και να… γυρίσω στην πατρίδα. Κι εκεί που έχω σχεδόν συμπληρώσει το ποσό για να μπω στο αναθεματισμένο Highspeed, τι στο διάολο ήταν τότε, παρατάω την παρέα, τσιμπάω τύπο από Θεσσαλονίκη και του προτείνω να πάμε στο κουφό Σύρο. Ναι, γιατί τότε την είχα λατρέψει τη Σύρα. Ήθελα να περάσω κι από κει αλλά δεν είχα λεφτά. Ε, και βρήκα άντρα αντ’αυτού! Μόνο για το διήμερο ε; Σούπερ ήταν και είχε την πλάκα του το «ξεπέτα» αυτό ταξίδι. Και τελικά μια χαρά παρέα κάναμε με το παιδί χωρίς να εμπλακούμε περαιτέρω! Καλός μαλάκας. Lol
Πριγκιπέσσα… θυμήθηκα κι εγώ την προχωρημένη… εφηβεία μου, μαζί σου. Ήταν γαμάτα να μην έχεις ενοχές, ωριμότητα, τη νηφαλιότητα να θυμηθείς τι έκανες χτες, πού και με ποιον!
Προσκαλώ να βάλουν κάτω και να εκθέσουν τα extreme κατορθώματά τους, τους: αγγελάκι, Πενθεσίλεια, μαγεία!
^ that’s next!!!
Πηγή εικόνας: picasaweb.google.com
Ήμουνα σίγουρη οτι η μοναδική δυσκολία που θα αντιμετώπιζες, θα ήταν εκεινη της επιλογής… Γιατι πως να το κανουμε, τα xtreme ευκολα τα λεμε -τα περισσοτερα- με τις χοντροβλακείες εχουμε ενα θεμα… (εγω εψαχνα να βρω κατι που να με βγαζει και εντελως ξανθιά!)
axa! Μικρή μου, θα σε καθυστερήσω καθώς έχω αρχίσει μία ιστοριούλα σε συνέχειες.
Αλλά, χμ…θα παίξω και πάλι 🙂
Καλό ΣΚ
Μέσα στη μέρα θα είναι έτοιμο 😛 🙂 🙂
Εσύ ξανθιά; Σιγά μην είσαι και ούφο. Αυτό είναι από μόνο του αστείο.
Εντάξει Πενθεσίλεια, όποτε βολεύεσαι. Άντε γιατί μου ‘λειψες.
Copy that, αγγελάκι.
Απιστευτο, γαματο, αξιοζηλευτο!!
Υπεροχο!! Φαινεσαι να’ χεις ζησει τη ζωη στο επακρον (ή τουλαχιστον να προσπαθησες οσο το δυνατον περισσοτερο γι’ αυτο!)
Ζηλεψα προς στιγμην , ετοιμαζω μπαγκαζια μπας και φορτωσω κανενα τεκνο για 2μερο στη Γαυδο!!
Φιλουρες για ενα καλο ΣΚ!
Είσαι έτοιμη!!!!!!!!!!
Δεν είμαι σε θέση να καθορίσω τι είναι ακραίο.
Μπορώ να πω ότι στην κόψη της στιγμής και χωρίς σκέψη μπορούμε να πραγματοποιήσουμε
τα πιο απίθανα και τα πιο όμορφα.
Καλή σου μέρα Demon
🙂
extreme life τσ… τσ… τσ…
Καλησπέρα. Αυτό για τη μηχανή ούτε το κατανοώ, ούτε το βρίσκω extreme, ούτε θα το έκανα ποτέ. Τα άλλα δύο με τα τεκνά τα θεωρείς ακραία; Αυτά είναι καθημερινότητα αγάπη μου! Απορώ πως αποφάσισες να κατασταλάξεις στον (έναν) άντρα..Φιλιά πολλά και καλώς σας βρήκα!
Όντως είσαι λιγάκι extreme! Εγώ σπάνια το ρίχνω τόσο έξω. Υπήρχαν εποχές… Αλλά τώρα είμαι κάπως πιο συγκρατημένος.
Πάντως πολύ ωραία το έχεις στήσει το blog μπράβο! Μου αρέσει. Δεν μου λες όμως, ποια υπηρεσία χρησιμοποιείς;
Γουστάρωωω, χαχαχα 🙂
Αυτά ειναι, να τη ζείς τη ζωή σου !
Καλημερα.
Το άλλο μπλογκοπαίχνιδο που με είχες καλέσει ειναι εδώ :
http://botsalo.blogspot.com/2008/03/kablogo.html
🙂
Eipame… Oxi 13 sxolia!!!
Ta filia mou, gourika…
Φιλιά και από εμένα!!
Καλησπέρα
Να σου πω… πολύ σιωπή! Ούτε 2 μέρες δεν έλειψα!!! Κοιτάς την ώρα? Μου την έδωσε μετά την βραδυνή έξοδο και πήρα το αμαξάκι μου και γυρισα σούμπιτη. Όχι δεν είμαι εντελώς καλά αλλά δεν βαριέσαι; Πάω νανι και θα τα πούμε μετά το ξημέρωμα 🙂 Και…ΞΥΠΝΑ!!!!! :*
Που ‘σαι ρε vvampirellaa, Περιμένω briefing ε? Μην ξεχνιέσαι. Το βρήκες το τεκνό. Όχι πως αν δεν είναι τόσο τεκνό δε μας κάνει!
Αγγελάκι, με ξεπέταξες εξτρεμίστικα! Αλλά μ’άρεσε. lol
Έτσι, είναι Βάσια μου. Στην τρέλα, στην κάβλα, στην παράνοια πάνω συμβαίνουν τα πιο μεγάλα “θέλω”. Καλό βράδυ, κάτι μέρες μετά…
Μολυβούπολη, αν ήξερα ότι θα σου άρεσε έστω και λιγουλάκι η ιδέα να καταθέσεις τις ακρότητες που έχεις μέσα σου, θα σε προσκαλούσα.
Hey Johnny boy, εξαφανίστηκες. Δε θα διαφωνήσω. Για να δω, για να δω. Ωραία, επιτέλους έγραψες. Είδες; Δεν πόνεσε. Τα φιλιά μου, παραλιακά.
Όνειρο… το θέμα δεν ήταν ποτέ τα τεκνά, γιατί με αυτή την έννοια τα σιχαίνομαι. Ποτέ μικρότερος άντρας… Σχεδόν ποτέ. Αφού δεν το καταλαβαίνεις, αλλά ξέρεις ότι δε θα το έκανες, γιατί δεν το θεωρείς extreme; Νομίζω πως όποιος καβαλάει μηχανή, έχει να διηγηθεί ιστορίες στα άκρα. Όσο για την απορία σου, είναι και δική μου!
τα φιλιά μου σε… “I’m back” tone, ΠΑΚΙΤΟ!
Φιλιά, Συβίλλα. Πως περάσατε;
Μαλινάκι! Κι εγώ. Μου τη βάρεσε χτες και στις 04:00 άφησα το σπίτι μου και ήρθα Ηλιούπολη. Η πανσέληνος πέρασε, σωστά;
Γεια σου Κωνσταντίνε! Καλώς ήρθες. Υπήρχαν εποχές που έκανες εξτρεμιές ε; Μα γιατί όποιος είναι τόσο αφόρητα νέος όσο εσύ, να θέλει να μοιάζει σοφά μεγάλος ή και γέρος; Πλάκα κάνω, αλλά… WordPress.
Ρε Πάκο, καμιά φορά αναρωτιέμαι. Γυροφέρνεις μόλις το νουμεράκι στα σχόλια πλησιάζει το 13 και μόλις το καπαρώσει κάποιος, μπαίνεις και γράφεις?! Lol Πλάκα έχεις. Πότε επιστρέφεις;
Ακυρη η τσαρκα με το τεκνο λογω ιωσης γαμωτο!
Που θα μου παει θα το βρω και θα το φορτωσω για ενα τριημερο!!
Πολλες καλησπερες για μια εξτασιακη εβδομαδα γλυκια μου!
Που θα το φορτώσεις Vvampirellaa? Στο κάρο? lol Θα έχεις δεύτερο γύρο, είμαι σίγουρη. Περαστικά. Το πολύ-πολύ, κάλεσέ τον στα ιδιαίτερα διαμερίσματα, σπίτι, για ένα ρακόμελο. Ξέρεις, για να μαλακώσει ο λαιμός σου. Δεν πρέπει να σε φροντίσει; Πρέπει!
Hellooo!
Eimai akoma A8hna kai to prwi skeftomoun pws 8a fugw aurio (xalasthka, giati se meshmeriano kafe x8es, exasa ta gualia mou), alla apo shmera to meshmeri, enas logos (8hlukos) fainetai pws 8a me krathsei ws thn Paraskeuh “stas A8hnas”!
Oso gia ta 13 sxolia, eilikrina TYXainei!!!
Ta filia mou, boreioproastiaka…
Good for you, then. Τα φιλιά μου κρυμμένα. Από αύριο “πιάνω δουλειά” και πάλι. Λες να αρρωστήσω;
Το Ηράκλειο δεν είναι Β.Π. για να είμαστε και δίκαιοι χαχαχαχα
I am back. Ο καφές έγινε ποτάκι και μετά σφηνάκια οπότε καταλαβαίνεται… 🙂
Όντως. Αλλά για κάποιον που νομίζει πως το Ψυρρή είναι ανατολικά προάστεια… lol Πλάκα κάνω, μην παρεξηγηθούμε ΠΑΛΙ! Yuck. Ποτέ μου δε συμπάθησα τα σφηνάκια. Ιδιαίτερα μετά από κάτι shots με whiskey… Μόνο το καρπούζι γουστάρω πλέον. Αλλά από την άλλη, μπορεί και να λέω ψέματα : )
άστο… λέω σήμερα να μην πιω 🙂 θα ξεχάσω ξεμέθυστη
Πιο συνειδητοποιημένη λησμονιά! Μήπως απλώς να πιείς και να μην ορίσεις τι θα γίνει;
όταν πίνω μόνη δεν μου βγαίνει σε καλό…
Θες να έρθω; Θες να βγούμε;
Μπήκα σπίτι, έτυχε να ακούσω να τραγούδι και φλίπαρα. Αναμενόμενο ήταν και περίεργο που δεν έγινε νωρίτερα. Δεν ξέρω πως θα είμαι αργότερα κουκλι μου… θα σου τηλεφωνήσω αν είναι. Σε ευχαριστώ :*
Anytime… Ό,τι ώρα θες πάρε. Δεν ενοχλείς. Το εννοώ!
Διαβλέπω ένα sweetspot στα extremeties των 2 ημερών.
Καλή φάση. 😉
Φιλάκια Δαίμονα, και μην ξεχνάς Μενεξεδένια πως με το πιοτό θυμάσαι περισσότερο τα συναισθήματα που νιώθεις αντί να τα ξεχνάς.
Ειρωνεία ε;
You lost me… what might that be, Βάσκες;…
Πολύ σωστός!!! Ακούς Μαλινάκι;