Τι είσαι εσύ;
demon March 28th, 2008
Βγήκαμε μια παρέα το Σάββατο: δυο γυναίκες δυο άντρες. Κι απλώς μου επιβεβαιώθηκε αυτό που είχα ψιλιαστεί πριν πολλά χρόνια. Το επάγγελμα που έχει επιλέξει κάποιος δεν είναι τυχαίο. Υποδηλώνει πολλά για σένα και μάλιστα 9 στις 10 φορές η δουλειά σου, αποκαλύπτει χίλια μύρια μυστικά για το τι είσαι. Μόνο, προσωρινό, άλλοθι οι δουλειές που, εντάξει, είναι το ενδιάμεσο στάδιο, σκαλοπάτι, πριν κατασταλάξεις κάπου.
Ο “φίλος” μας λοιπόν, τυπικός άντρας, από κείνους που κι εσείς οι άντρες βρίζεται, ήταν σκέτο κοκοράκι από την αρχή μέχρι το τέλος της γνωριμίας μας. Γιατί ρε γαμώτο, ΠΑΝΤΑ, οι άντρες επιδεικνύονται; Ok. Οι γυναίκες επιδεικνύουν πάντα τα θέλγητρά τους και οι άντρες το πόσο δυνατοί, ικανοί και γαμιάδες είναι. Ο συγκεκριμένος, οπλοφορούσε συν τις άλλοις με μπόλικη υπεροψία κι αμάθεια και κυκλοφορεί θεωρώντας πως… Πως το ‘πε; “Γαμάω ό,τι κινείται και μ’αρέσει”.
(έτσι, έτσι)
Και το χειρότερο σε αυτές τις περιπτώσεις; Δεν είναι καν όμορφος ή γοητευτικός ή κάτι! Ε λοιπόν, εγώ δε θα σε πήδαγα.
Περάσαμε αρκετές ώρες όλοι μαζί. Από τη μία, στα 2/3 του τραπεζιού συζητάγαμε, γελάγαμε, διερευνούσαμε, κοιτάγαμε πονηρά, φλερτάραμε στο φτερό και στο 1/3 είχαμε μια παραφωνία. Έναν ενοχλητικό τύπο, νέο σε ηλικία πανάσχετο όμως από Internet, blogs και τεχνολογία εν γένει, που εντούτοις είχε άποψη. Μηδενιστική φυσικά. Έναν τύπο που προσπαθούσε ματαίως να προκαλέσει και να πικάρει σχολιάζοντας την προσωπική ζωή μας, μη έχοντας αυτός προφανώς. Ίσως γι’αυτό να του φαινόντουσαν τόσο εξωπραγματικά κάποια πράγματα. Ή αυτό που λέγεται σχέση, συνύπαρξη, σεβασμός στην ελευθερία.
Και φυσικά, κλασικά εικονογραφημένα, αυτός ο τύπος ήταν και η αιτία που τελικά το διαλύσαμε, αντί να συνεχίσουμε κάπου όλοι μαζί. Διότι… κουράστηκε. Έπρεπε, για να στανιάρει, να πάει στα “στέκια” του να ακούσει ελληνικά, να δει τσόκαρο και πλαστικό βυζί, να ανοίξει το μάτι του, να γεμίσει το λαρύγγι whiskey φυσικά και να πετάξει ΚΑΙ απόψε γαρύφαλλο.
Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι;
Όχι, γιατί πολλά μπορεί να έχουν συμβεί και να έχουν δέσει δυο ανθρώπους. Ακόμη δεν κατάλαβα όμως πως βρέθηκε αυτός ο Ελληνάρας στην παρέα μας. Anyone?
Πηγή εικόνας: argyrenia.wordpress.com
Α, παντα κατι πρέπει να μας θυμίζει τι ακριβώς μας περιβάλλει… για να μην ξεχνιομαστε… και για να εκτιμάμε αυτο που εχουμε διπλα μας κυριως! Καληνυχτουδια. Παω να πεθάνω προσωρινά….
Ναι ρε πούστη μου. Ώρες-ώρες κι ενώ έχει παρέλθει η κρίση των νεύρων μου, σκέφτομαι κι ανακουφίζομαι. Κι αν ήταν αλλιώς; Ευτυχώς που δεν είναι μαλάκας! Καληνύχτα πριγκιπέσσα… Θα σε αναστήσει ο ήλιος και το φιλί του συζύγου, ελπίζω.
δαίμονα από ότι διαβάζω, έχουμε ένα κοινό.
Αν δεν γουστάρω ένα άτομο στην παρέα μου, δεν θέλω όυτε να τον κοιτάξω.Πόσο άλλον να του μιλήσω
Αν κατάλαβα καλά κι έσύ μια απο τα ίδια είσαι…
Don’t worry, μια ατυχής στιγμή ήταν.
Να είσαι σίγουρη όμως ότι και ο τύπος ξενέρωσε με την παρέα σας…
Για αυτό πήγε να πετάξει κανένα λουλούδι παρέα με τις σιλικονάτες γκόμενές του.
Καλό βράδυ δαίμονα.
Όνειρα καυτά.
Ύπνο τώρα, γιατί αύριο παίζει να είναι δαιμονισμένη η μέρα….
Ααααα! Τα ήθελε κι εσένα ο κώλος σου! Δεν ήξερες, δε ρώταγες;
Την άλλη φορά που θα μιλήσεις για extreme life βάλτο κι αυτό.
Καλημέρα (γιατί μάλλον θα το διαβάσεις αύριο).
Κωστή, σίγουρα ξενέρωσε. Για άλλους λόγους υποθέτω! Και, δε φταίει αυτός. Εκείνος που τον έφερε, προσπαθώντας να σμίξει δύο ανόμοιες “παρέες” ευθύνεται. Δεν μπορεί, αν εγώ σιχαίνομαι το μπάσκετ, να με κουβαλάς ρε φίλε σε μπασκετμπολίστες. Πάω να τα βρω τα όνειρα που μου στέλνεις! Γιατί δαιμονισμένη; Παρασκευή είναι… (και 28!)
φιλιά
Μολυβούπολη, δε με έχεις μάθει ακόμη; Ξενυχτάω. Ιντερνετοκράτορας… Περιμένω να σβήσει και το τελευταίο φωτάκι, και μετά σκαρφαλώνω στο συννεφάκι μου! Αλλά τι βλέπω; Μολυβούπολη!!! Πιπέρι.
Καλημέρα (εσύ θα το διαβάσεις αύριο. lol)
Τελικά τί δουλειά έκανε ο παπάρας με το Τσιπρέζικο κοκόρι δε μάθαμε
Αχ κορίτσι μου, στην Ελλάδα ζεις..πού πας χωρίς τη σιλικόνη και το viagra σου; Για ν’ αλλάξει αυτή η χώρα και να αποκτήσουν οι άνθρωποι επίπεδο πρέπει να μετενσαρκωθούμε καμιά εικοσαριά φορές και τότε, ίσως, κάποια αλλαγή να έχουμε προκαλέσει. Η μειονότητα της (ψευτο)κουλτούρας ενάντια στο φασισμό των μπουζουκόβιων..
Χτες προσπαθούσε κάποιος να με πείσει πως οι άνθρωποι δεν είναι πάντα τόσο επιθετικοί. Οι καταστάσεις ή κάτι που τους στραβώνει τους προκαλεί αυτή την αντίδραση. Δεν ξέρω αν πείστηκα, αν και θα θελα πολύ.
Όσο για τον συνδυασμό παρεών… το έχω προσπαθήσει πολλές φορές, τις περισσότερες με αποτυχία. Ακριβώς επειδή δυο άνθρωποι δεν χρειάζεται να είναι ίδιοι για να είναι φίλοι, είναι δύσκολο να έχουν απόλυτα κοινά ενδιαφέροντα και συμπάθειες. Όταν όμως βρίσκεσαι σε μια παρέα, ακόμα και αν ξενερώνεις, ακόμα και αν νευριάζεις, ακόμα και αν μισείς την επιλογή σου να βρεθείς εκεί, οφείλεις για χάρη του φίλου σου, αν όχι της γενικότερης ευγένειας, να είσαι φιλικός.
Το ξέρεις οτι συνηθίζω να δικαιολογώ τους ανθρώπους… την καλή πρόθεση του φίλου την βλέπω, τον τόσο αρνητισμό του άλλου δεν μπορώ να δικαιολογήσω.
Είναι μεγάλη η μέρα
Καλημέρα!!!
Ειδικός φρουρός, αγγελάκι. Που, στη γλώσσα του, και στη γλώσσα των ανεγκέφαλων μπάτσων, αυτό σημαίνει αστυνομικός και καλά, αλλά το μόνο, λέει, που τον διαχωρίζει από το να είναι α genuine cop, είναι ότι δεν μπορεί να κάνει ανακρίσεις. σνιφ… Γάμησέ τα, κοινώς. Τελοσπάντων, πολύ τον μελέτησα.
Όνειρο, αυτό το χάος είναι δεδομένο. Το χειρότερο είναι ότι αυτοί οι παπάρες μαρουλόφατσοι (νέα λέξη αυτή!), συνήθως είναι κι αυτοί που κάνουν παιχνίδι. Που κυβερνούν (βλέπε Μπους), που γίνονται τα αφεντικά “μας”, οι κλασικοί σύζυγοι, ο μαλάκας που θα χαλάσει την παρέα γιατί του έσπασε το νύχι… Ξέρεις κάτι; Θα το πω παιδικά: Αν κανείς δεν τους έκανε παρέα και τους άφηνε να κάνουν μεταξύ τους, ίσως και να χρησιμοποιούσαν σωστά το όπλο που τους δίνει η πολιτεία! Χώρο πιάνουν anyway.
Καλημέρες Μαλινάκι! Βρεγμένες κι ατίθασες. Ποιος ξέρει. Ναι, έχεις την τάση να δικαιολογείς. Και ναι, εγώ εκείνο το βράδυ, χαμογέλασα πολύ, προσπάθησα να είμαι ευχάριστη και μίλησα με αυτό τον άνθρωπο. Ακριβώς επειδή ήταν στην παρέα και φίλος φίλου! Μέχρι εκεί όμως. Με έθιξε, κόντραρε και προκάλεσε έτσι απλώς για να το κάνει, υπέρ-πολλές φορές. Κενός. Έφυγα κυρία, εδώ όμως είναι ο ιδιωτικός μου χώρος. so… no trespassing for him!
άδεια, δίπλωμα και ασφάλεια 😉
Έτσι, έτσι : ) ΟΥΣΤ
Μνησθητι μου Κυριε!! Τετοιοι γλυωδεις τυποι ειναι ανεραστοι και αποκρουστικοι…
Στην εποχη που το τσοκαρο και η σιλικονη εχουν την τιμητικη τους… επρεπε να το περιμενεις κι εσυ! Μα καλα υπαρχουν γκομενες ρε γμτ που αν τους φτιαχνει αυτο το αξεστο στυλακι που πεταει γαριφαλλα κι ειναι ο αντρας ο παλλα βαρυς??
Κατα διαολου παμε!!
ΠΟλλες γλυκες καλησπερες!!
Κι από μένα, vvampirellaa! Ναι, γαμώτο. Κι όχι μόνο υπάρχουν αλλά τους κάθονται και γίνονται ένα ακόμη μ… στη λίστα πηδήματός τους! Είναι αυτό που είπε πρόσφατα μια φίλη, η “αντρίλα” που βγάζουν! Προς καφρίλα μου κάνει, ακόμη και ηχητικά, αλλά άστο. Είναι αυτό που λέω: αυτοί καλά κάνουν και την έχουν δει όπως θέλουν. Δε φταίνε. Έτσι γεννήθηκαν, έτσι επέλεξαν, έτσι νομίζουν… Εμείς που τους καθόμαστε, που τους συναναστραφόμαστε, που τους ανάγουμε σε, φταίμε.