Δίτροχο ξεκάβλωμα
demon March 30th, 2008
Η χαρά του μοτοσικλετιστή…
Εκατοντάδες μηχανάκια στοιβαγμένα στο πρώην ανατολικό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Άλλοι πάλι ήρθαν με αυτοκίνητα. Ολόκληρες παρέες. Άλλοι με παπάκια, άλλοι με γουρούνες κι άλλοι με σοβαρά εργαλεία. Πάντως ο καθένας ήρθε με όποιο μέσο διαθέτει. Κι όλα αυτά, για την Έκθεση Μοτοσικλέτας 2008.
Μάπα το καρπούζι. Προσπαθώ να πείσω τον άντρα να γράψει. Εκείνος θα τα «πει» καλύτερα. Τις ελλείψεις, ιδίως σε σχέση με προηγούμενες χρονιές, αλλά και το όλο θέμα με τις μούφα εκθέσεις. Όπου ο κάθε πικραμένος βγάζει το μηχανάκι της βιτρίνας του και το βάζει στο περίπτερο, χωρίς να έρχονται όλες οι επίσημες αντιπροσωπείες ποτέ, χωρίς να βλέπουμε όλα τα καινούργια μηχανάκια! Κι αλήθεια, εγώ γιατί δεν είδα καθόλου Suzuki; Γιατί το περίπτερο της Yamaha ήταν ελλιπές και γιατί η Kawasaki είχε τόσα λίγα δείγματα;
Οπότε σκας κάποια x ευρώ, τρως παλιά μηχανάκια στη μάπα, ανεβαίνεις όπου προλάβεις, βγάζεις και καμιά φωτογραφία πριν καπαρώσει την Busa ο πιτσιρικάς και αν δεν έχει ουρά, κάνεις και κανένα test ride. Ούτε happenings, ούτε κανένα περίεργο.
Πήγαμε. Η μαγική πεντάδα, χωρίς τη Χρύσα ή τη Μαρία. Ο Γιώργος μας έμπασε χωρίς να πληρώσουμε. Πάνε οι δικές μου παλιές καλές δόξες, όταν έμπαινα παντού έτσι απλά! Τώρα το παίζω ανεπάγγελτη, blogger, καβλωμένη με τον εαυτό της, wannabe fantasizer! Που θα μου πάει. Θα ανήκω κάποια στιγμή μονάχα στον εαυτό μου. Επαγγελματικά.
Πήγαμε λοιπόν. Νωρίς. Είδαμε ό,τι προλάβαμε, Κυριακάτικα και με τόσο καλό καιρό. Καθίσαμε κάνα δίωρο, στην έξοδο αγοράσαμε και σοκολατάκια, χαζέψαμε τους αχόρταγους και τους άσχετους που δοκίμαζαν κάποια μοντέλα και που ξεκάβλωναν στα τελευταία 10 μέτρα, ανοίγοντας το γκάζι και παρακούοντας τους τυπάδες που έδιναν οδηγίες.
Οι μισοί δεν ήξεραν καν να οδηγήσουν. Σε άλλα έσβηνε η μηχανή, άλλοι δεν μπορούσαν καν να στρίψουν. Και ήθελες να ανέβω να κάνω καμιά γύρα ε;
Εδώ ο Γιώργος, που παίρνει με το καλό αύριο την Fazer τη χιλιάρα, δεν έκανε τον κόπο να περιμένει. Καλοτάξιδο, Γιώργο!
Αυτά… Α, και για να μην ξεχνιόμαστε, αφιερωμένες σε όσους λατρεύουν τις street και μόνο:
Μια Hayabusa, κατάλευκη, σα Χιονάτη
και το Triple της Triumph…
Ευτυχώς μετά πήγαμε για μπύρες στο Alligator κι έστρωσε η Κυριακή. Αλλά όχι κι ο καιρός!
Αχ και παραλιγο να σε τρακαρα κορακλα… Λυσσαξε κι ο δικος μου απο χτες, ασε με χρυσε μου να παω να σε βλέπω να χαλβαδιάζεις μηχανές, δεν ξυπναγα και το πρωι με τιποτα λεμε, το γλιτωσα τελικά… Αμα ηξερα για τις μπυρες μετα, μπορει και να σηκωνομουνα!
Δεν έχασες και τίποτα, μεταξύ μας. Γιατί εγώ και τον ύπνο μου έχασα, Κυριακάτικα και την κούρα μου και τον άντρα. lol Μες τον πανικό και τη ζαλάδα της ομορφιάς, καταφέραμε να χαθούμε και μετά βρισκόμασταν με τη βοήθεια του κινητού. Που είσαι; Στις ΒΜW? Εγώ κοιτάζω Triumph.
Οι μπύρες δεν ήταν κανονισμένες, προέκυψαν. Πάντως, ίσως ξαναπάμε μέσα στην εβδομάδα, για να αποφασίσει ο άντρας αν θα αλλάξει το μηχανάκι και με τι. Αν θες…
Κοιτα, την πετριά την εχει, και μπορει να παμε την αλλη Κυριακη… Αλλα παλι, μαζι σας θα του μπουνε ιδεες… εδω σκοτωνόμαστε για το παπι, αμα μου κουβαλησει καμμιά χιλιάρα, θα τον γδάρω! (και μετα θα την κληρονομήσω εγω!)
Ωραία! Και τότε θα σε πηγαίνω βόλτες εγώ βρε χαζό. Και άντρες… θα βρούμε!!! Πες μου ότι δεν ερωτεύτηκες την Busa, τη Χιονάτη.
να σου πω οτι πιο πολυ μου αρεσε η Triumph.. θα με βαρεσεις;
Όχι, γιατί δυστυχώς, όντως, για να καβαλήσεις Busa πρέπει να είσαι άντρας, γαμώτο. Ή γυναίκα… άντρας. Ναι, η Triumph είναι χοντρό κόλλημα! Κι εγώ μαζί σου. Triumph και Ducati -.
Εγώ έχω ένα πάθος και με τις Aprilia. Με τις παλιές. Μην το ψάχνεις. Ναι, είναι ψεύτικες, ναι είναι Ιταλίδες ό,τι σημαίνει αυτό, αλλά ναι, είναι too damn shiny and beautiful to ignore ’em!
Καλα, η αγαπημένη μου μηχανή ηταν παντα η BMW 750 ενος κολλητου… που οταν αρχισε τα ταξίδια λυσσαξε να μου τη χαρίσει -οδηγουσα τοτε ακομα- και με πηρε στη στροφή… αγαπω και γω τις παλιομοδίτικες μηχανές γαμώτο… τις παλιες harley, τις παλιες bmw, τις παλιες husvarna οπως κι αν γραφεται.. σκατα, για το μουσειο ειμαι!
lol… Ποτέ δεν πήγα τις BMW. Έχουν απλώς κάτι που αντιπαθώ. Αν και, είναι οι μόνες τελικά που έχουν εξελίξει την τεχνολογία τους και πάνε σχεδόν παντού! Ο άντρας θέλει την 1200 GS, εγώ πάλι τη σνομπάρω. Δεν ξέρω. Είμαι streetάκιας. Αν είχα παραπάνω ύψος, θα είχα περισσότερες επιλογές από δαύτες. Αυτή είμαι όμως. Και είμαι ok. Όσο για τα μουσειακά είδη, ένας φίλος δεν οδηγεί οτιδήποτε δεν είναι τουλάχιστον 15ετίας! Βίτσια.
είχα πάει πριν 3 χρόνια θυμάμαι. Αν εξαιρέσεις τις δοκιμές δεν με ενθουσιάσε ιδιαιτέρως… αλλά βλέπεις δεν είμαι και μοτοσικλετιστής.
Αν ήσουν μοτοσικλετιστής και μάλιστα από αυτούς που αλλάζουν συχνά μηχανάκι, νομίζω θα απογοητευόσουν.
!!!!
Τι μου θύμησες, κι είμαστε μηχανόβια οικογένεια.
Παλιά, δεν αφήναμε αγώνες και εκθέσεις που να μην πάμε.
Καλησπέρα
Γεια σου ρε Βάσσια. Και γιατί σταματήσατε; Κι εμείς, σκεφτόμαστε να πάμε Μάιο στα Μέγαρα, αφού χάσαμε τον προχτεσινό αγώνα. Αν και είναι τελείως χύμα στο πουθενά, μέσα στα χωράφια. Αμ, δεν έχουμε πίστες.
Διότι ο πρώην άντρας μου και μηχανόβιος έφυγε κάποια στιγμή εξωτερικό.
Χαθήκαμε με την παρέα.
Τώρα έχω το γιο μου, αλλά είναι μακριά, φοιτητής.
Σε κάθε ευκαιρία όμως… παρούσα.
Καλό μήνα
Καλό μήνα, Βάσσια. Αν και αργοπορημένη. Ελπίζω να μην έχασα πολλά : )