Είμαι μόνος

demon April 10th, 2008

Προσπαθώ να επιβιώσω.

staircase0.jpg

Να τρέξω, να προλάβω, να ζήσω, να θυμηθώ.

Ξυπνώ. Η δουλειά δε μου πηγαίνει τόσο καλά. Ψάχνω για γκόμενο. Χμ… δύσκολο. Εδώ δε βρίσκω άνθρωπο, γκόμενο να κρατήσω θα βρω; Αμ φίλο; Αληθινό!

Στεναχωριέμαι. Τρώω. Παχαίνω. Μένω μόνος.

Τρέχω να δουλέψω. Παίρνω λίγα. Δουλεύω πολύ. Μένω μόνος τελικά. Και γυρνάω μόνος. Στο δρόμο, στο σπίτι, στους ύπνους μου.

Βρίσκω γκόμενο. Κατά τύχη. Ξαπλώνω δίπλα του. Κοιτάζει την κυτταρίτιδα μου. Φεύγει. Κοιτάζω το ταβάνι. Απογοητεύομαι. Σκέφτομαι το τίποτα. Κοιτάζω το πάντα. Σηκώνομαι, πίνω, ζαλίζομαι, ξεχνάω. Για τώρα. Μένω μόνος.

Χρειάζομαι παρέα. Κάθομαι στην τηλεόραση. Ανοίγω, ψάχνω, στέκομαι. Φωνές, κοροϊδίες. Δε με ευχαριστεί αυτό. Οι ταινίες τουλάχιστον με κάνουν να ξεχνιέμαι, αν και οι μισές μου ανοίγουν την όρεξη. Και αυτές οι διαφημίσεις, μου θυμίζουν ότι έχω παχύνει κι ότι δεν πρέπει να τρώω. Άντε πάλι από την αρχή. Μένω κι εδώ μόνος.

Βγαίνω έξω. Πάω σε ραντεβού. Θα περάσω καλά απόψε. Κι όπως περπατώ, κοιτάζω τα γυάλινα κουτιά, αυτά τα νέου τύπου γυμναστήρια. Γυάλινα και διαμπερή. Έτσι, για να τους βλέπεις όλους ίδιους. Πολλούς. Φουσκωτούς. Να προσπαθούν και να ιδρώνουν, αλλά να μένουν πάντα εκεί. Πάνω σε έναν διάδρομο. Να τρέχουν χιλιόμετρα. Κι όμως να μένουν ακόμη εκεί.

Να περνώ απέξω από τη ζωή τους. Κι όμως να είμαι πάντα απέξω.

Να ξυπνώ, να ζω, να κοιμάμαι.

Και να μη θυμάμαι ποτέ: εγώ γιατί είμαι μόνος;

doggy0.jpg

22 Responses to “Είμαι μόνος”

  1. # Συβίλλαon 10 Apr 2008 at 08:19

    Η Μοναξιά είναι η Ποιητική του καθενός. Η προσωπική του Ποιητική. Το πώς θα τη διαχειριστείς είναι αυτό που σε χαρακτηρίζει. Σκέψου: όταν κοιμάται και τον κοιτάζεις να ανασαίνει βαριά, δεν είσαι μόνη;
    Όταν στα χέρια του κουρνιάζεις και κανένας δε μιλά, γιατί δεν πρέπει να μιλήσει, δεν είσαι μόνη;
    Μόνη είσαι καρδουλα μου, μόνη. Μοναχικό πλάσμα ο άνθρωπος κι ας ζει σε αγέλες. Και αυτό δεν είναι κακό. Είναι η προσωπική μας Ποιητική.

    Καλημέρα

  2. # Αρηςon 10 Apr 2008 at 09:00

    Χμ! Μου μυριζουν ζορια …λεμε!

    Καλημερες πολλες!

  3. # dionisison 10 Apr 2008 at 09:58

    Η αυτό- λύπηση ταιριάζει στους αδύναμους….

  4. # trelofantasmenion 10 Apr 2008 at 11:38

    Διακρίνω μία απαισιοδοξία?

    Έλα φάση είναι θα περάσει !!!

    Σου εύχομαι τα καλύτερα.

    Πολλά φιλιά

  5. # demonon 10 Apr 2008 at 11:46

    Συβίλλα μου, την αντέχω τη μοναξιά. Αλήθεια. Μεγάλη κουβέντα είπα ε; Ναι, την αντέχω. Αλλά δεν ανέχομαι την καταπίεση ενός συναισθήματος και την επιβολή του. Κι κυρίως εκείνον που στο βάζει πάνω σου.
    Καλημέρες, πάντα ποιητικές, πάντα σκεπτικές, πάντα ψαγμένες.

  6. # demonon 10 Apr 2008 at 11:46

    Καλημέρες νεογνές Άρη. Σου ‘ρχονται τα ζόρια, μη στριμώχνεσαι εκεί πίσω!

  7. # demonon 10 Apr 2008 at 11:47

    Και η έπαρση στους δυνατούς : ))) Καλώς ήρθες, Διονύση.

  8. # demonon 10 Apr 2008 at 11:49

    Μπα, δεν είναι φάση. Μα ούτε και απαισιοδοξία είναι, ακριβώς. Σκέψεις είναι. Συμπύκνωση. Υπερβολή. Αλήθειας όμως! Καλημέρες τρελή κι αλλοπαρμένη μου. Καιρό έχω να σε δω εδώ.

  9. # Μενεξεδιάon 10 Apr 2008 at 12:25

    Είναι σαν να σε ακούω… και ξέρεις εγώ δεν βλέπω ζόρια, δεν βλέπω απαισιοδοξία. Μόνο μια καταγραφή των καθημερινών γεγονότων με μια δόση αξιολόγησης και ίσως (ίσως λέω) αντίδρασης. Και ναι είμαι μόνος, πάντα στα ενδιάμεσα στάδια είμαι μόνος. Το τέλος αργεί. Απ τις πιο κοντινές σου προς εμέ εγγραφές… :)

  10. # demonon 10 Apr 2008 at 12:49

    Ίσως δόση αντίδρασης εγώ?! lol Καλημέρες Μαλινάκι. Ψυχρές κι ανοιχτές κίτρινες. Χαίρομαι που σε “πιάνω” έστω που και που.

  11. # Μενεξεδιάon 10 Apr 2008 at 12:49

    Επίσης έχω να πω πως εγώ έχω καλύτερες φώτο του σκύλου χεχεχεχεχε Αλλά η σκάλα σου άψογη!

  12. # Μενεξεδιάon 10 Apr 2008 at 12:50

    είπα ίσως για να συνεχίσεις να είσαι έτσι γλυκούλα, όπως είσαι τις τελευταίες μέρες :)

  13. # demonon 10 Apr 2008 at 12:57

    Ένα γαλάζιο ένα σκατί ματάκι!

  14. # demonon 10 Apr 2008 at 12:57

    Εγώ. Γλυκούλα. YIKES! Για καλό μου το είπες αυτό τώρα; Fuck Άντρα, έλα να τσακωθούμε πάλι.

  15. # roadartiston 10 Apr 2008 at 16:08

    Aυτό που ανέφερες στην Συβίλλα με τη πίεση, το εχω και εγω. Δεν την αντεχω καθολου. Ακουω ενα τραγουδι τωρα που κολλαει γαντι στο ποστ σου!

  16. # demonon 10 Apr 2008 at 22:12

    Ποιο roadartist?!

  17. # dionisison 11 Apr 2008 at 11:45

    Η ζωή είναι πολύ μικρή «Ένα μόλις στο άπειρο / Που είναι μικρό κι ανάπηρο»Αν μέσα από αυτή την οπτική διακρίνεις έπαρση καλά κάνεις. Άλλωστε υπάρχουν και μαζόχες που αυτό – μαστιγώνονται αφού τους αρέσει…..

  18. # demonon 11 Apr 2008 at 14:16

    Αν πόνος είναι μαζοχισμός… Ξέρεις, Διονύση, μαζοχισμός είναι όταν το προκαλείς στον εαυτό σου, όταν το χαίρεσαι αυτό το κοστουμάκι πάνω σου, όταν γουστάρεις ο πόνος να υπάρχει και να μη σταματά. Απ’την άλλη, για μένα ο πόνος είναι σκέψη και βουτιά. Κι από το μακροβούτι κάποια στιγμή πρέπει να βγεις ξανά στην επιφάνεια. Και σύντομα μάλιστα! Όχι, αν με ρωτάς -που δε με ρωτάς-, σαδίστρια είμαι και όχι μαζοχίστρια.

  19. # dionisison 11 Apr 2008 at 17:54

    Ισορρόπησε κάπου στη μέση

  20. # demonon 11 Apr 2008 at 19:21

    Επειδή… ?

  21. # Βάσκεςon 12 Apr 2008 at 13:16

    Είσαι μόνος και γλυκούλης, με την μουσουδίτσα σου!

  22. # demonon 12 Apr 2008 at 15:28

    Yuck γλυκούλης, yuck μουσούδα (σκύλου).

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply