σε… 53 λεπτά
demon April 17th, 2008
Είχαμε επέτειο σήμερα.
Για την ακρίβεια ακόμη έχουμε… Είναι 23:07 τώρα, οπότε για τα επόμενα 53 λεπτά μπορείς να μας ευχηθείς, να χαμογελάσεις φαρδιά και, έστω, για το τρυφερό, ανόητο και παιχνιδιάρικο του πράγματος, να πεις δυνατά πόσο μ’αγαπάς!
Το άφησα όλη μέρα, όπως μου είχες πει σε ανύποπτο χρόνο. Το άφησα και δε σου είπα τίποτα. Δε μας ευχήθηκα ούτε καν χτες, όταν είχαν περάσει ελάχιστα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα και η ημερομηνία είχε αλλάξει. Χαζομαρούλες των ερωτευμένων.
Το άφησα λοιπόν για σένα σήμερα. Να μη στο χαλάσω. Να σε δω να το θυμάσαι, να λάμπουν τα ματάκια σου, να με πλησιάζεις πονηρά, να σκύβεις στο αυτί μου και να μου ψιθυρίζεις σχεδόν παθιασμένα: “Χρόνια πολλά μωρό μου”.
Αλλά που…
Και τώρα βράζω. ΦΥΣΙΚΑ!
Κι αναρωτιέμαι. Να περιμένω άλλα 53 λεπτά και να σε βρίσω; Να σου δείξω πόσο με πείραξε που δε θυμήθηκες αυτή την ημερομηνία; Τη δική μας ημερομηνία. Μόνο και μόνο για να σε δω να χαμογελάς φαρδιά-πλατιά και να εύχεσαι με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη! Ή να το αφήσω να πάει; Να μείνω να κοχλάζω μονάχη;
ε?
(Πηγή εικόνας: products-of-love-and-chaos.blogspot.com)
to be continued…
Χρειάζεται η αγάπη ημερομηνία ή η ημερομηνία αγάπη;
Ευτυχώς δεν θυμάμαι την ημερομηνία του πιο μεγάλου έρωτα.
Είπαμε. Δεν μετράμε απουσίες. Μόνο παρουσίες.
Τις ευχές μου
Το χω ξαναπεί ποτέ δε θυμάμαι επετείους.. (ισως και να μη θελω, ηρθε την αλλη φορα και μου ειπε κλεινουμε δεκα χρονια γάμου, κι επαθα το ντουβρουτζά, μουρθε να ανοιξω την πορτα και να τρέχω!). Αλλα μη βραζεις μοναχή σου ρε παιδι μου.. να εκτοξευτεις και θα σε χάσει, και δε θα μαθει και ποτέ γιατι.. Δως του τουλάχιστον την ευκαιρια να ξέρει γιατι εκτοξεύτηκες … να μη μεινει με την απορια δηλαδή…
… Χύτρα είμαι?! Ρε μάνα, κάποια πράγματα απλώς τα βαρέθηκα. Μαζεύτηκαν πολλά. Και κάποια άλλα είναι απλώς το κερασάκι. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου να παραπονιέμαι. Ακόμη και να φτιάνω στα όρια της γκρίνιας. Και κάθε φορά που λέω “θα είμαι ήρεμη, δε θα συγχυστώ, θα το προσπεράσω” όλο κάτι πιο προκλητικό θα κάνει! Αν εσύ δε τη θεωρείς σπουδαία μια ημερομηνία που σας ένωσε, αλλά εκείνος τη θεωρεί, βάλ’τη στο κάτω-κάτω υπενθύμιση στο κινητό σου, απλώς και μόνο για να τον δεις να χαμογελά. Δεν αξίζει???
Χυτρα; Εγω για πυραυλο σε ειχα, αλλα με συγχισε το βρασιμο και το κοχλασμα… Κι αμα αυτο ειναι το κερασάκι και μαζευτήκανε πολλά, τοτε μιλα. Αν δε θες γιατι σου κάνει γκρινια, γράφε. Αν δεν καταλαβαινει, τοτε αστο… Διαφορετικό μηκος κύματος. Χανεσαι. Οβερ.
Lol… Όταν φτάσει η χύτρα σε ένα σημείο που, αν δε βγάλεις τον αέρα, μπορεί και να τιναχτεί στον αέρα το καπάκι κι αυτή, ολόκληρη. Αυτό νόμισα πως εννοείς!!! Θα παραπονιέμαι σε εκείνον και θα γράφω για πιο ταχεία ψυχανάλυση. Κι αν κι αυτή δεν πιάσει, τότε θα πάω στο Over and out!
123… καιρό έχω να σε δω. Καλά είσαι; Ευχές για… χρόνια πολλά ή για περισσότερες παρουσίες στα πάντα από ό,τι απουσίες?! φιλιά
Ό,τι σε πονάει δε μετριέται. Ό,τι αγαπάς, και πάλι δε μετριέται. Γιατί αναλώνεσαι λοιπόν, μάτι (μου) πράσινο;
Καλημέρα
(χωρίς ευχή άλλη από σεβασμό σε Εσένα)
Νομίζω τα έχουμε ξαναπει… Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι των ημερομηνιών (και εγώ μέσα σε αυτούς). Αν θέλεις να το θυμάται θέλει προετοιμασία το πράμα
Πάντως πιστεύω πως έπρεπε εσύ να του το πεις, με ένα τεράστιο χαμόγελο και ένα τεράστιο φιλί. (Πάει χάλασα και εγω!)
*Για το Σάββατο είπα να κλείσουν και για σένα μια θέση στο μεζεδοπωλείο, θα μιλήσουμε
κάποτε ένας βασιλιάς κινδύνευε απο ξεωτερικους εχθρους. Είχε μια πανεμορφη γυναικα, καποια μερα δενθυμαμαι τι ακριβώς είχε συμβεί, και τη χαστουκισε. Εκεινη του είπε: αυτο το χαστουκι να το θυμασαι οταν θα ικετεύεις για τη ζωή σου.. Περασε καιρός και οι εξωτερικοι εχθροι αφηνιασαν. Εφτασαν έξω ακριβως απ ΄το παράθυρο της κάμαρας του βασιλιά. Εκεινος ειπε στη γυναίκα του: δώσε μου μία τριχα απ τα μακρια σου μαλλιά να την κανω χορδή στο τόξο μου. Αυτή απάντησε: απ΄αυτη την τρίχα κρέμεται η ζωή σου; Τότε θυμησου εκεινο το χαστουκι κι ετοιμασου να πεθάνεις…
)))
( ιστορια που αναφερει ο Μπόρχες σένα βιβλιο που εγραψε μαζι με τον κολλητο του Αδόλφο Μπιόι Κασάρες- αν και αισθάνομαι αμήχανα στις επετείους, μια ανεξηγητη χαρμολύπη, κατι με τσιμπαει όταν τις τρώει η μαρμαγκα της λησμονιάς. παρε της αγαπηςσου αυτο το βιβλιο και σημαδεψε αυτη την ιστορία. ισως ανησυχήσει… [Μπορχες, Κασάρες, ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΕς ΙΣΤΟΡΙΕΣ, εκδ. ύψιλον/βιβλία, μετάφρ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΛΟΚΥΡΗΣ]
Καλημέρες Συβίλλα. Πολλές και καινούργιες. Τι μετρά λοιπόν; Για πες…
Μαλινάκι, ΌΧΙ. Όχι άλλο, όχι πια : ) Η διπλωματία καλή είναι αρκεί να μην καταπιέζομαι τόσο. Θα μου πεις αυτό είναι και το νόημα της διπλωματίας. Αλλά άμα είναι να το κάνω και μέσα στη σχέση, γάμησέ τα.
Για το Σάββατο, κατάλαβα ότι μάλλον “μπορώ” να έρθω και πιο πριν. Δε θα πάμε μαζί?
Auburn Kate… καλώς ήρθες. Για να σου είμαι ειλικρινής δε θα έδινε σημασία και με τεράστια γράμματα να του το έγραφα σε ολόκληρο το σπίτι. Συν του ότι δε διαβάζει. Φαντάζομαι ότι έχουν χτυπήσει όπως και θα χτυπήσουν άλλες χορδές. Πιο άμεσα παλλόμενες!
“Να μείνω να κοχλάζω μονάχη;” Αυτό πώς το καταφέρνεις, θα ήθελα πολύ να μάθω..Εγώ όταν κοχλάζω δεν καταφέρνω ΠΟΤΕ να το κάνω μόνη..παίρνω μαζί μου πολλές ηπείρους..Καλημέρες βραστές..
Καλημέρες Όνειρο, νερόβραστες είναι η αλήθεια. Μπα, εγώ μονάχη μου κοχλάζω. Στην έκρηξη είναι που παίρνω και τον άντρα μαζί μου. Έτσι…
Για τον χορό πριν θέλει προσκλήσεις. Θέλεις να ρωτήσω αν θα βρουν ακόμα μία; Ειναι στις 7 το απόγευμα. Θα μπορείς; Πάρε ένα τηλ σαν άνθρωπος να συνεννοηθούμε παιδάκι μου!!!!
Πήρα.
και τι μου το λες;
:Ρ
Σε περίπτωση που δεν το πρόσεξες : ) μπδδδδδδδδδδδδ