Τρύπια Πανσέληνος

demon April 20th, 2008

Παλιά νόμιζα πως μόνο εγώ μπορούσα να δω αυτόν το λευκόγκριζο μουσαμά με τους απύθμενους κρατήρες που καλύπτει την επιφάνεια του φεγγαριού.

Απόψε είχε ένα εκπληκτικό, ψυχρό και υγρό ολόγιομο φεγγάρι, πάνω από το κεφάλι μου. Το σκηνικό ήταν σωστό, το ίδιο και οι μετρημένες αποστάσεις μεταξύ γης και σύμπαντος. Δεν έλειπε τίποτα. Όλα ήταν στην εντέλεια. Κι εγώ ήμουν έξω. Σε μια σύναξη ηρώων, κομπάρσων και των δημιουργών τους.

Η σελήνη ξερόβηξε λίγο πριν βγει στη σκηνή. Με ταχύ, κοφτό τακούνι έδωσε έναν πήδο και βρέθηκε εκεί πάνω, στο σανίδι. Αφού έριξε μια ματιά στο τριγύρω της σκοτάδι, ύψωσε ένα χαρτί που κρατούσε, μισοσκισμένο, κι αναφώνησε: «Αυτό είναι τέλος. Δε νομίζετε;». Κι άφησε τον αναπτήρα να κάψει σχεδόν ηδονιστικά το φύλλο του χαρτιού. Και η αίθουσα όλη γέμισε μεθυστικό καπνό, βαριά αρώματα, ανατολίτικες, πονηρές αναθυμιάσεις.

Το ξέρω πως τον θες τον επίλογο πιο γρήγορα. Πιο σίγουρα. Πιο απόλυτα. Το ξέρω πως θες να κάνουμε πραξικόπημα μαζί και να το ρίξουμε το φεγγάρι από τη σκηνή του. Το ξέρω πως θες να πείσουμε την πανσέληνο να απεργήσει τον ερχόμενο μήνα. Έλα όμως που δε γίνεται. Δε θέλω!

Κι αν μπορούσα, πλέον, αντί να φαντάζομαι πως βλέπω μονάχα εγώ το έδαφος της σελήνης, θα φανταζόμουν πως μόνο εγώ μπορώ να ζωγραφίσω ό,τι θέλω εκεί πάνω. Στο δικό μου μουσαμά. Που αυτή την εποχή φιλοξενείται από την γκαλερί του πιο μεγάλου μπλε στον κόσμο: του ουρανού.

Πηγή εικόνας: news.deviantart.com

14 Responses to “Τρύπια Πανσέληνος”

  1. # EROESSAon 20 Apr 2008 at 14:47

    ΑΓΑΠΗΤΗ DEMON, ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ! ΣΕ ΕΒΑΛΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΣΜΠΕΤΑ, ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕ ΒΡΙΣΚΩ ΠΡΟΦΙΛ ΣΟΥ ΣΤΟΝ PATHFINDER, ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΡΙΑ!
    ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ ΟΤΑΝ ΦΤΙΑΞΕΙΣ Ή ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΦΙΛ!
    ΦΙΛΙΑ- ΕΡΟΕΣΣΑ

  2. # suspecton 20 Apr 2008 at 17:55

    Αν αισθανεσαι μοναξια, ξαναριξε μια ματια γυρω σου..

  3. # Μενεξεδιαon 20 Apr 2008 at 18:21

    Δεν είναι άσχημο να φαντάζεσαι το σχήμα της μοναξιάς ή της μοναχικότητας… εκ πείρας

  4. # demonon 20 Apr 2008 at 20:23

    Γειά σου Ερόεσσα. Καλώς Όρισες!!! Όχι, δεν έχω προφίλ στον Path, αλλά κάτι θα κάνω και για σένα: ) Σύντομα και με παιχνίδι, εξαιρετικά αφιερωμένο στα νέα πρόσωπα εκείνης της βραδιάς. Σ’ευχαριστώ, φιλιά.

  5. # demonon 20 Apr 2008 at 20:24

    Συνήθη ύποπτε… σε αυτό τον κόσμο ζω κι εγώ, συνήθως. Να ρίξω όσες ματιές θες, δεν αλλάζει τίποτα.

  6. # demonon 20 Apr 2008 at 20:25

    Η ζωή μου αποτελείται από άπειρα σχήματα. Έτσι καταφέρνει να παίρνει το τελικό της. Εγώ όμως θέλω και την πρώτη ύλη και το χρώμα και το άρωμα και τη γεύση μέσα στο σχήμα!

  7. # Όναρon 20 Apr 2008 at 22:19

    Κι αν τελικά μπορούσες να ζωγραφίσεις σε αυτόν τον μουσαμά, τί θα ζωγράφιζες; Καλησπέρες καλλιτεχνικές..

  8. # Rusty Rockeron 20 Apr 2008 at 23:56

    Παιχνιδιάρικο το νέο post…
    Μου αρέσει που έχεις αποδεχτεί το ρομαντισμό σου. Και μου την έσπασε πολύ που δεν τα είπαμε σήμερα.
    Καληνυχτούδια σου.

  9. # melomenoson 21 Apr 2008 at 01:22

    ζωγράφισε το φεγγάρι σου ξανά …και ξανά!
    ο καθένας μας έχει αυτό το δικαίωμα… ;)
    καλησπέρα σου

  10. # demonon 21 Apr 2008 at 18:19

    Όνειρο… κάθε λεπτό κι άλλη σκέψη, άλλη γεύση, άλλη δαχτυλιά! Τα φιλιά μου βασιλικά κι ανακουφισμένα.

  11. # demonon 21 Apr 2008 at 18:20

    Κι εμένα, Σκουριασμένο ΡΟΚ. Δεν ήσουν καλά. Βαριά πολύ, άκεφη, χλωμή. Και… είδα γιατί. Θα μιλήσουμε, ναι.

  12. # demonon 21 Apr 2008 at 18:21

    Χάρη!!! Ήρθες και πάλι στην blogosfaira μου. Ουά. Ναι, τόσο ιδιωτικές στιγμές, ιδιωτικές συνομιλίες, προσωπική μαγεία. Καλησπέρα πύρινη κι ατελείωτη και σήμερα.

  13. # Gothangelon 21 Apr 2008 at 20:02

    Αχχχχχχχχ….

  14. # demonon 22 Apr 2008 at 15:36

    Ναι, όλα τα επιφωνήματα του κόσμου…

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply