Να με καταβροχθίσει η ευτυχία…

April 29th, 2008

(Πηγή εικόνας: www.prweb.com)

Δούλεψα σαν τρελή όλες αυτές τις μέρες.

Μία κοιμόμουν στις 03:30, χτες στις 05:00. Με μια υπερένταση που χτυπούσε το ταβάνι κι ένα νευρικό γέλιο, που όσο κι αν ήθελα να κλείσω το πράσινό μου μάτι να ξεκουραστώ, αυτό δεν έλεγε να με εγκαταλείψει. Καλά ήταν. Έτσι, σε φόρμα. Καιρό είχα να αιστανθώ ότι είμαι μες το παιχνίδι του εαυτού μου. Πως κάνω πράγματα. Κι έτσι για αλλαγή. Αυτή τη φορά ό,τι έκανα ήταν μονάχα για μένα. Για την πάρτυ μου. Κάτι όμορφο. Κάτι μεγάλο, ελπίζω. Κάτι που θα με κρατήσει μες τον εαυτό μου. Και θα με αφήσει στην ελευθερία μου.

Είμαι συναισθηματικός άνθρωπος. Το γνωρίζεις αυτό. Και σκληρή. Και κυνική καμιά φορά. Και πέρα για πέρα αυτοσαρκαστική.

Δεν το θέλω το κανονικό. Το φυσιολογικό που λέτε. Δε θέλω τη λογική και το κουτί.

Ούτε τη ζωή που τελειώνει με το θάνατο.

Αλλά τη διαδρομή που τελειώνει με το όνειρο. Με ένα όνειρο τόσο μεγάλο, σαν άπειρο μπαλόνι, που στο τέλος καταβροχθίζει την ίδια την ύπαρξη. Πώς να αντέξεις τόση ευτυχία; ………………………………………………………

Αυτό θέλω!

(2 και σήμερα)

Πηγή εικόνας: www.duffergeek.com

16 Responses to “Να με καταβροχθίσει η ευτυχία…”

  1. # Μενεξεδιάon 29 Apr 2008 at 14:17

    Μια χαρά αντέχεις! Χαίρομαι που πάει καλά η δουλειά… σιγά σιγά να βγάζουμε αποτελέσματα

  2. # demonon 29 Apr 2008 at 14:32

    Θα αργήσουμε να γευτούμε τους καρπούς, όμως κι η διαδικασία της σποράς ενδιαφέρουσα είναι. Εγρήγορση.

  3. # Βάσκεςon 29 Apr 2008 at 16:01

    Όσο καίει αυτή η φλόγα οι ώρες περνούν σε μια στιγμή.

    Η ευτυχία υπάρχει όσο τρέχει.

    Είναι σαν το φωτόνιο. Δεν σταματάει ποτέ.

    Catch me if you can.

  4. # Νεράιδα της βροχήςon 29 Apr 2008 at 16:57

    όμορφο να θέλουμε κι όμορφο να κυνηγάμε. Τα όνειρα είναι εκεί και περιμένουν…

    ξέρεις…

    Φιλιά βρόχινα…

  5. # princesson 29 Apr 2008 at 17:37

    Να κανεις, να εισαι, να γινεσαι. Αλλιως τι νοημα εχει;

  6. # Vassiaon 29 Apr 2008 at 18:29

    :-) Η αδρεναλίνη στο κόκκινο!

    Χρόνια Πολλά.

  7. # demonon 29 Apr 2008 at 19:26

    Βάσκες, ποιος αντέχει μόνο το σκοτάδι, όταν ξέρει πως υπάρχει και φως κι ανάποδα;

  8. # demonon 29 Apr 2008 at 19:27

    Ξέρω, Νεράιδα μου. Πάντα είναι εκεί, σαν αστέρια που παίζουν κρυφτό. Όμως ξέρεις ότι είναι εκεί!

  9. # demonon 29 Apr 2008 at 19:27

    Κανένα! Τα σέβη μου πριγκιπέσσα.

  10. # demonon 29 Apr 2008 at 19:28

    Vassia, φύλαξε αυτή την ευχή άλλες δυο μέρες!

  11. # Μενεξεδιάon 30 Apr 2008 at 10:48

    μια μερα μας χωρίζει… διάλεξες δώρο;

  12. # demonon 30 Apr 2008 at 11:15

    Nope. Μια μέρα ε; Καλά, κι αφού μεγαλώνω, εγώ γιατί χαίρομαι?!

  13. # Μενεξεδιάon 30 Apr 2008 at 12:14

    ε δεν είναι τίποτα… χαζό παίδι… χαχαχαχαχα Γιατί είναι γιορτή μεγάλη μικρή μου! Γι αυτό χαίρεσαι! :)

  14. # demonon 30 Apr 2008 at 13:16

    Ναι, είναι μεγάλη γιορτή, μεγάλη μέρα, μεγάλος εγωκεντρισμός! lol ΓΙΟΥΠΙ…

  15. # Vassiaon 30 Apr 2008 at 14:13

    Ok :-)
    Αλλά ποια εκ των δύο;;;;;;

  16. # demonon 30 Apr 2008 at 14:40

    Τα Χρόνια Πολλά Vassia μου. Η αδρεναλίνη σε τούτη τη ζωή, σε αυτό το σώμα και σε αυτό το μυαλό, είναι πάντα στο κόκκινο!

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply