Μπράβο. Κερδίσατε μία ζωή!
demon May 8th, 2008
Επί 6 μήνες ζω τη δική σου ζωή. Επί 6 μήνες υπάρχω στη δική σου ζωή. Ξέρεις, να, έχω αφήσει τα πάντα. Για εμάς, ναι. Γιατί πάντα ένας είναι μπροστά, κι ένας ακολουθεί. Ένας ορίζει κι ένας διορθώνει. Ένας εισπνέει κι ένας εκπνέει!
Όσο αντιυλιστής κι αν είναι κανείς, χτίζει πάνω στο χρόνο, στην ύπαρξη, στις σκέψεις, στις πράξεις. Έχω σημειώσει τη ζωή μου όλη πάνω σε τόσα χαρτάκια, που χτίζω ολόκληρο πύργο στην άκρη του φάρου, του γκρεμού, του ωκεανού.
Σκίτσα, ζωγραφιές, σημειώσεις, λέξεις ηχηρές, (ασπρό)μαύρες σπείρες, σύμβολα, καλλιγραφίες. Όλα ύλη, τελικά. Πράγματα που γέννησα, που απόκτησα, γιατί τα έβγαλα από τη θεωρία και τα έβαλα στο χαρτί, το χειροπιαστό. Αυτό που μπορώ ανά πάσα στιγμή, να ανοίξω τον τενεκέ και να τα πετάξω. ΌΛΑ
Είμαι εδώ λοιπόν. Κοντά σου τους τελευταίους 7 μήνες; Έχω αφήσει ανέπαφο ένα καινούργιο σπίτι κι όλα τα πράγματα που έβαλα μέσα. Ρούχα, παιχνίδια, νότες, πλήκτρα, λαμπτήρες, σκεύη, τρόφιμα, σεντόνια, εσώρουχα, βιβλία, εικόνες.
Επί 6 μήνες. Επί 7 μήνες.
Επί 7 μήνες ζω τη δική σου ζωή. Τον δικό σου κόσμο ΣΤΟ δικό σου κόσμο μέσα.
Θέλω (κι εσύ) να έρθεις μαζί μου.
Να φέρεις τα πράγματα, τα ράμματα, την ύλη σου στον δικό μου κόσμο.
Να αποκτήσουμε κι οι δυο από μια γωνιά. Προσωπική, ιδιωτική, αδιάφανη.
Σε μια κοινή ζωή.
Σε ζωή, κοινή.
Ζωή ίση;
Πηγή εικόνας: www.suzannegaudetbenefit.com
Ξέρεις τι πιστευω; Πως στραβωσε ανεπανόρθωτα το κλίμα. Αν οι ισορροπίες δεν είναι εμφανείς απ την αρχή, δεν θα ‘ναι ποτε. Πότε στην ζωή σου κάτι μεταλλάχθηκε σε καλύτερο;
*δεν είμαι καλά γι αυτό δεν πήρα τηλ. Θα μου περάσει, κρισούλα πάλι.
Μωρέ, ποιος τις χέζει τις ισορροπίες; Αποδέχτηκα τον ιλιγγιώδη ρυθμό τούτης της σχέσης, όπως και τον προκάλεσα. Οπότε, τι ισορροπίες να περιμένω; Άλλο όμως να υπάρχει στρόβιλος, ένταση, μαλακία κι άλλο απάθεια και χειρόφρενο! Περαστικά, φίλη. Αύριο βράδυ. Εσύ, εγώ, η μάνα κι ίσως και το ΡΟΚ θα μεθύσουμε. Εγώ θα μεθύσω. Εσείς μπορείτε να με συνοδέψετε σπίτι! *
(να σου πω μοιρασμένες τις έχουμε τις κρισάρες; Εγώ μεσημεριάτικα, εσύ βραδιάτικα;)
Μενεξεδένια, με μια λέξη: ποτέ.
Ζήτα Δαίμονα και θα λάβεις…
Δεν ξερω αμα θα μεθυσουμε -δε λεει να παω το Σαββατο στο κομμωτηριο με το κεφάλι σουπα να μη βλέπω τι μου κανουν- αλλα σιγουρα θα μιλήσουμε. Κι αυτο πολυ μου αρεσει… και ξερεις δεν ειναι ακριβως το να μοιράζουμε τη ζωη μας σε εξάμηνα, ειναι να χωρεσουμε μαζι και τις δυο ζωές σε ολη τη διαρκεια του χρονου.. Εκει ειναι που κοβει συχνα η μαγιονέζα….
lol, Βάσκες, τελικά ποτέ ή κάποιες φορές; Ζητώ! Πάντα ζητώ και θα συνεχίσω να το κάνω. Τώρα τι λαμβάνω…
Μάνα, δε με ενδιαφέρει να είμαι εγώ 6 μήνες καλά και μετά ο άλλος για τον υπόλοιπο χρόνο. Με καίει να χωράμε και οι δυο σε μια ζωή όμως… Και οι ζωές μας να είναι καλά. Και όταν γίνονται ένα κι όταν κλείνονται στον προσωπικό τους χώρο. Να μην αφήνει κανείς τα ρούχα και τα παιχνίδια του πίσω!