Έχω δικαίωμα να κάνω μαλακίες!
demon May 12th, 2008
Το ρίξαμε στα σκατολοΐδια χτες. Ω ναι. Σαβούρα ολκής.
Τι να φάμε, τι να φάμε; Σου έχει τύχει ποτέ να θες απλώς να φας ό,τι μαλακία σου κατέβει; Και στο τέλος, φυσικά-φυσικά, τις κάνεις όλες μαζί. Και τσιπς και αναψυκτικό και παγωτό μετά. Γάμησέ τα.
Ε, μια τέτοια μέρα ήταν η χτεσινή. Επέλεξες δυνατή ταινία με μηχανές και πολύ λογικά μας άνοιξε η όρεξη.
Μια και δυο, μπουκάραμε στην κουζίνα και ξετρυπώσαμε από τα ξεχασμένα επάνω ράφια, ό,τι υγιεινή τροφή είχαμε κρύψει για τις… δύσκολες ώρες.
Πατατάκια παντός τύπου, αναψυκτικά που σου κάνουν ένα στομάχι… να, σοκολατένια πουράκια, περίεργα σοκολατάκια, κρασί, αλλά και παγωτά με κεράσια και σοκολάτα και μπανάνες και choc chips. Τα στόλισα στο μεγάλο δίσκο, έβαλα και τα σουπλά στο τραπέζι, στο σαλόνι, άναψα και τα κεράκια μας και σαν καλή νοικοκυρά μας τάισα. Μέχρι σκασμού!
Καλά ήταν. Μία στο τόσο να γινόμαστε τόσο κοιλιόδουλοι και να τρώμε μαζεμένες όλες τις απαγορευμένες «τροφές» είναι εντάξει.
Άλλωστε, όποτε κάνω μαλακία, ένα πράγμα σκέφτομαι: άξιζε τουλάχιστον; Θα μου πεις ψάχνεις για άλλοθι, στον ίδιο σου τον εαυτό;
ΝΑΙ! Να ξέρεις, ρε παιδί μου, ότι δεν πρόκειται να το μετανιώσεις κι ότι όντως το απόλαυσες.
Αξίζει νομίζω.
Είναι λεπτή η διαχωριστική γραμμή όμως.
Θέλει προσοχή.
Θέλει αρετή και τόλμη η ορθοφαγία.
Ορθοφαγία ε, Βάσκες; Τι σωστή λέξη. Και πόσο μακριά από μένα! lol Ποτέ όμως…
το να μπορεις να γουρουνιάζεις ποτε ποτε ειναι μια προσωπική πολυτελεια -να τρως για να κανεις την πλακα σου… κατι σαν σπορ ας πουμε….
“” Επέλεξες δυνατή ταινία με μηχανές και πολύ λογικά μας άνοιξε η όρεξη.”"
Ελπίζω δαίμονα να μην εννοείς το wild hogs….
Το ποστ σου αυτό, όπως και κάποια που διάβασα παρακάτω μου αποκαλύπτουν μια κοπέλα που γράφει με μιαν ανθρώπινη απλότητα, ή απλόϊκή ανθρωπιά. Ξάστερα και γλαφυρά.
Ας μη νιώθουμε ενοχές για τις λίγες φορές που παραδινόμαστε στον αυθορμητισμό να ξεπερνάμε τα όριά μας, για αυτό τον λόγο τα βάζουμε…
καλώς σε βρίσκω.
Πριγκιπέσσα, ποτέ μου δεν το πήγα το φαγητό. Λένε πως οι άνθρωποι που αγαπούν το φαγητό, αγαπούν και τη ζωή. Εγώ όχι. Ούτε το ‘να ούτε τ’άλλο. Με το να “γουρουνιάζω” που και που, όπως καλά λες, απλώς δείχνω στον εαυτό μου, ότι έχω δικαίωμα να το κάνω ΚΑΙ αυτό κάποιες φορές. Δεν είμαι της πειθαρχίας εγώ ούτως ή άλλως.
Όχι Κωστή μου. Από ό,τι είδα μόλις στο imbd, η συγκεκριμένη έχει πάρει μέτρια βαθμολογία. Αν και δυνατό το καστ. Την είδες; Εντυπώσεις;
Equilibrium καλώς ήρθες. Μου θύμησες τώρα τον άντρα, που λέει πως είναι ένας απλός άνθρωπος που δε θέλει πολλά. Όχι. Εγώ δεν είμαι απλός άνθρωπος. Δύσκολος είμαι. Και περίπλοκος. Αλλά είμαι απλΩς άνθρωπος. Με πολλά πάθη, πολλή ένταση -που εγώ ονομάζω γκάζι- και, πίστεψέ με, αστείρευτο αυθορμητισμό. Καμιά φορά “καταντά” παιδικός!
Υ.Γ. Το ξάστερα και γλαφυρά το δέχομαι. Ευχαριστώ.
δαίμονα (και) με τις ταινίες είμαι λίγο μυστήριος.
Αν δεν την γουστάρω απο την αρχή, την κλέινω.
Αυτή η ταινία φαίνεται από την αρχή ότι είναι…αμερικλανιά!
Μεσήλικες με προβλήματα στην προσωπική τους ζωή, παίρνουν τις μηχανές και κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι….
και του χρόνου!
Καλό βράδυ δαίμονα.
! παρομοίως. Καλό βράδυ, Κωστή. Τα φιλιά μου, σερραϊκά και σε παραλλαγή.
Aχχχχχ!! Καθημερινοτητα μου εχουν γινει αυτες οι βλακειες!
Το στομαχι μου παραπονιεται αλλα εγω εκει, πεισμα…
Κι ομως, μεχρι και σε post-it το εχω γραψει στο δωματιο μου :
“Απο αυριο τερμα τα σκατολοϊδια”
το αυριο ακομα να ερθει….
Τις καλημερες μου γλυκια μου
Vvampirellaa, να σου πω τι εφαρμόζω εγώ; Αν φάω κάτι (γλυκό πάντα) σε μεγάλη ποσότητα ή είναι πολύ παχυντικό, μετά σκέφτομαι. Αξίζει να παχύνω γι’αυτό; Αν ναι, θα πει ότι ήταν τόσο καλό που το άξιζε και δεν έχω τύψεις. Αλλιώς, άστα. Καλημέρες, πολλές και high fat!