Χορεύεις?!
demon May 30th, 2008
Σπρώξε! Λίγο ακόμα. Λιγουλάκι ακόμη, έλα.Πιο κοντά. Να χορέψουμε. Φλαμένκο. Πορφυρό και πυρωμένο. Πάνω σε σεντόνια ιδρώτα με στιλετιές από κατάμαυρα τακούνια. Ψηλά και περήφανα. Από κείνα κει που κολακεύουν το πόδι ολόκληρο. Το μπρος και το πίσω.
Κι εσένα, να σ’έχω ντυμένο με μαύρα αεράτα πουκάμισα και τεράστιες, μαλακές ζώνες, να με καρφώνεις με βλέμματα κολάσιμα και δάχτυλα αρρενωπά που παίζουν νότες σαν μπαγκέτες. Και που γυρνάνε τη μέση με δύναμη και σιγουριά και πιάνουν το σώμα ολόκληρο, μαζί και την αύρα του την κρυφή.
Aυτό θέλω γι’απόψε, άντρα.
Να ντυθείς τσιγγάνος.
Να δέσεις τα μάτια σου σφιχτά με μετάξι και πόθο.
Και να ανασαίνεις βαριά, βγάζοντας φλόγες, καθώς θα κάθομαι πάνω σου και θα σου γρατζουνάω και θα σου στοιχειώνω το καβλί σου.
Πηγή εικόνας: yakinthia.com
“Να χορέψουμε πυρωμένο φλαμένκο πάνω σε σεντόνια ιδρώτα με στιλετιές από κατάμαυρα τακούνια. Ψηλά και περήφανα. Από κείνα κει που κολακεύουν το πόδι ολόκληρο. Το μπρος και το πίσω.”
Ίσως η πιο αισθησιακή περιγραφή flamenco.
Είναι αυτό που μερικοί περιγράφουν ως “within-temptation”.
Σ’ευχαριστώ ιδιαιτέρως, Alex και καλώς ήρθες.
…