Ρυτιδιασμένη σκέψη
demon May 31st, 2008
Μετράω 9 παράθυρα. Δύο διπλά και 5 μονά.
Καθρεφτίζουν τη νύχτα, αλλά και τα βογγητά μέσα τους.
Βογγητά πάθους, βογγητά βίας, βογγητά πόνου, βογγητά αμέλειας.
Εσύ πονάς, επειδή δε σε γαμάει.
Εσύ πονάς, διότι τα χέρια αντί να ψαχουλεύουν πάνω σου, μέσα σου, έρωτα απέραντο, γίνονται μαστίγια κι αφήνουν λεκέδες.
Εσύ πονάς, γιατί ξέρεις αλλά δεν μπορείς να μιλήσεις. Ξέρεις όμως!
Εσύ πάλι πονάς, επειδή δε σ’αγαπάει πια και στο δείχνει.
Ποιο παράθυρο θα ανοίξεις; Απόψε γίνεται παιχνίδι στη γειτονιά κι αραδιάζονται όλα μπρος στα μάτια σου.
Ειλικρινά τώρα. Αν σου δινόταν η «ευκαιρία» να διαλέξεις ένα παραθύρι… Αν έπρεπε φεύγοντας να πάρεις κάποιο μαζί σου. ΠΟΙΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ?
~
ε?!
Πηγή εικόνας: heyjules.wordpress.com
Θα παιρνα μαζι μου το παραθυρο με τα βογγητα του παθους.
Αυτα ισως πονανε πιο πολυ γιατι ολα τα κακα απο το παθος απορρεουν.
Αγγελάκι! Μέχρι και κείμενο σου αφιέρωσα, αλλά εσύ εξαφανιζόλ! Πάθος ε; Κάτι θα ξέρεις : )
Να μην πάρω κανένα δεν γίνεται?
Το παράθυρο που θα με άφηνε να μπώ και να βγω, όποτε ήθελα.
Καλό μήνα
Vassia κλέβεις! Καλό μήνα κορίτσι.
Καλώς ήρθες jimanant. Όχι, δε γίνεται… rules are rules! Βεβαίως τώρα που το σκέφτομαι, rules are made to be broken, που λέει και το άσμα (Pat Benatar). Τελοσπάντων, επειδή μπερδεύτηκα κι εγώ… ψήφισε εσύ και μη σε νοιάζει : )
Ε, να μην πάρω το… πάθος!
Να το πάρεις, να το πάρεις (το κορίτσι!).