Ονειρόφως
demon June 12th, 2008
Μόλις βγήκα από το λήθαργο. Ξύπνησα από όνειρο. Και πάτησα ξανά στα πέταλα της γης.
Κρατούσα, λέει, μια απόχη. Αληθινή απόχη, κεντημένη με γυαλάκια, σταλακτίτες καθαρούς, μαγικούς, βγαλμένους από ουράνιες σπηλιές. Κι έτρεχα σε απέραντο λιβάδι. Και τοσοδούλες μέλισσες μου ‘πλεκαν στεφάνι από μόσχους, κερήθρες και βαμβάκι.
Κι εγώ κυνηγούσα, λέει, όνειρα πολλά. Όνειρα πολύχρωμα, πλυμένα, ευχούλες του παρελθόντος και του μέλλοντος. Σαν άστρα λαμπυρίζαν και με καλούσαν. Με τα ονόματά μου. Κι εγώ τις οσφριζόμουν κι έτρεχα ξωπίσω να τις κλέψω ξανά. Και να τις φορτώσω με χάρη στα μάτια μου τα πράσινα και πάλι!
Δικές μου ευχές.
Δικά μου όνειρα.
Δικός μου ύπνος.
Μα τα μάτια μου ήταν πάντοτε ανοιχτά…
Πηγή εικόνων: www.deviantart.com
Να σαι καλα..και να ονειρευεσαι, εστω και με τα ματια ανοιχτα..
Σ’ευχαριστώ ενδελέχεια… Πάντα ευχάριστη η παρέα σου.
Και πού είναι το παράξενο;
Εγώ βλέπω συνέχεια διάφορα φυτά στον καναπέ να βλέπουν τηλεόραση, ιπποποταμάκια σε πολυθρόνες sato, σκυλάκια με σατέν πουκάμισα, κοκκοράκια μπροστά από μία κάμερα, πεταλουδίτσες με στρινγκ, ψόφιους κοριούς που προσποιούνται τους ζωντανούς κ.ά.
Και τότε κλείνω τα μάτια.
Να! Τώρα βλέπω ένα τόσο δα κοντοστούπικο κροκοδειλάκι με γραβάτα να κουνάει χαρούμενο μια σημαία και που είναι, λέει, νομάρχης.
Μολυβούπολη, lol, πεταλουδίτσες με στρινγκ… ? Όσο για τον κροκόδειλο, τον στούμπο, λες να προσπαθεί να διακωμωδήσει τον ναρκισσισμό ενός… αληθινού; Ναι μωρέ, την έχουμε ανάγκη τη γλύκα της παραμυθούπολης. Κι όσοι δεν την παίρνουμε από ναρκωτικά, την αποζητάμε με άλλους τρόπους. Και η φαντασία μας τη γεννά!
Και ποιά είναι τα ονόματά σου λοιπόν;
Σσσσ…