Έφτυσα αίμα…
demon July 23rd, 2008
Στην κυριολεξία κι εδώ που τα λέμε, ακόμη φτύνω. Fuck.
Πήγα για… σφαγή χτες. Οδοντίατρο. Και υποβλήθηκα σε εξαγωγή δοντιού.
Κι εκεί που νόμιζα ότι είμαι καλά και πως τελείωσαν τα βάσανά μου ανέλπιστα γρήγορα, αφού και μηχανή καβάλησα και στο τηλέφωνο μίλησα, τσουπ… να το αίμα κι ο πονοκέφαλος, από την ένεση εικάζω.
Κι όλο το βράδυ να αιστάνομαι φοβερό εκνευρισμό από την υπόνοια του πόνου και τον πονοκέφαλο που κατέβηκε μέχρι τα βλέφαρά μου.
Κι έτσι, έγινα και πάλι κουβάρι. Σαν το μαύρο το γατί μου.
Έγινα και πάλι όστρακο, κρυμμένο σα σπείρα καλά στον εαυτό του.
Και γύρισα σα μωρό, ευάλωτο, στα σωθικά που με σηκώνουν κάθε μέρα.
άντε περαστικά μου
Πηγή εικόνας: zombilina.deviantart.com
Αχ αυτα τα δοντάκια: οταν αποφασίσουν να μας ταλαιπωρήσουν, ειτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, ένα κουβάρι κι ένα όστρακο κλειστό και μαζεμένο καταλήγουμε….
Αχ ρε μάνα… σε πεθύμησα.
Δεν θα τα χρειάζεσαι τα περαστικά μου πια αλλά πάρτα έτσι και αλλιώς. Κράτησέ τα στο ντουλάπι και βγάλτα ένα πρωϊ του Μάη.
Τότε θα σου φανούν χρήσιμα.
Κάτσε, κάτσε! Γιατί ένα πρωινό του Μάη; Μάης είναι ο μήνας μου και είναι τέλειος από την αρχή μέχρι το τέλος του. Όχι ΜΑΗ!!! Άλλαξέ το. Πες Μάρτη, Απρίλη, Ιούνη βρε παιδί μου. Πες…
Happy to oblige. Νοέμβρη.
Ουφ, εντάξει. Νοέμβρη. Του χρόνου πια όμως…