Σε άφησα να μ’έχεις… ή μήπως σε αφήνω ακόμα;
demon November 2nd, 2008
Βλέπω το λόγο της Pina Bausch στην ΕΤ1. Έγινε χορογράφος επειδή ήθελε να χορεύει. Αλλά τελικά, χόρεψαν όλοι οι άλλοι τον εαυτό της! Εκπληκτική…
Καμία μουσική δεν μπορεί να με εκφράσει τα τελευταία λεπτά. Σήμερα, χτες. Ή εγώ δε βρίσκω νότες που να χωράνε στο πεντάγραμμο.
Σκέφτομαι. Θυμάμαι. Τότε την αρχή. Που ήθελα ό,τι ήθελες. Την απόλυτη δημοκρατία. Πέταξα, χάρισα, έκαψα, άλλαξα, άφησα…
Για να δείξω. Να σου δείξω. Και τώρα που θυμάμαι τι έγινε και πώς έγινε, νομίζω πως στην αρχή, καθένας πρέπει να κρατά και να μην αφήνει. Έχει άλλωστε τόσο χρόνο μπροστά του για να αφήσει. Αλλά όχι. Τα πρώτα λεπτά δεν πρέπει να αφήσει.
Έχω τη μαύρη γάτα μου αγκαλιά. Ανάμεσα στο στήθος και το πληκτρολόγιο. Κουλουριασμένη εκεί μέσα. Να με ζεσταίνει και να την αγγίζω, ίσως με περισσότερη δύναμη, κάθε που πατώ τα πλήκτρα.
Τι να ακούσω απόψε;
Πηγή εικόνας: saphiranirnaeth.deviantart.com