Ο κανόνας των Εξαρχείων
demon December 6th, 2008
Ώρα 21:50.
Κάθομαι στο «ριφιφί» για φαγητό. Βλέπω από τη τζαμαρία κόσμο να τρέχει εν εξάλλω από την Εμμανουήλ Μπενάκη μέσα από τον πεζόδρομο της Βαλτετσίου προς την πλατεία.
Άνθρωποι που σαν κι εμένα, είχαν πάει για ποτό, φαγητό, κουβέντα άφηναν τα πιάτα και το αραλίκι τους κι έτρεχαν έντρομοι μακριά από το συμβάν.
Μέχρι να βγω από το μαγαζί, τεράστιοι κάδοι σκουπιδιών ήταν ήδη λαμπαδιασμένοι. Μια πύρινη γραμμή χώριζε την Εμμανουήλ Μπενάκη, στο ύψος της Ανδρέου Μεταξά.
Μπήκα να πάρω τα πράγματά μου. Ήθελα να πάω ακόμη πιο κοντά. Ζήτησα το λογαριασμό. Μέχρι να βάλω ένα μπουφάν και να πάρω το κράνος, έξω από το «ριφιφί» ήταν στημένοι ματατζήδες.
«Τι έγινε ρε παιδιά;» ρώτησα τριγύρω μου. «Μπάτσος σκότωσε με το όπλο του ένα νεαρό».
Βγήκα να καβαλήσω και να φύγω. Κάπου εκεί σε έπιασε αμόκ να μην καθυστερήσουμε. Να μη βγάλω φωτογραφία, να σκεφτώ εμάς κι όχι εμένα.
Φεύγω και σκέφτομαι να ανηφορίσω την Μπενάκη και να πάρω την Καλλιδρομίου, το παλιό μου σπίτι. Επιμένεις να φορέσω το κράνος. Κι επιμένεις να πάμε από πλατεία.
Περνώντας από την πλατεία, βλέπω τα μαγαζιά να κατεβάζουν ρολά σε χρόνο d.t. και οι περιπτεράδες να μαζεύουν όπως-όπως.
Και πριν προλάβω να κάνω οποιαδήποτε άλλη σκέψη μου την πέφτει ένας, λέγοντάς μου να σταματήσω για να μου μιλήσει. Με έχει γραπώσει από το πίσω μέρος του μπουφάν και με τραβολογά. Σκέφτομαι να μην πέσω από τη μηχανή. Σκέφτομαι να μην πέσει η μηχανή και σκέφτομαι εσένα.
Πριν προλάβει να φύγει το δευτερόλεπτο με έχουν περικυκλώσει τουλάχιστον 10 άτομα. Με ρίχνουν, μου σηκώνουν το μπουφάν, με ψαχουλεύουν, μου ζητάνε ταυτότητα, μου λένε ότι δεν είδαν την πινακίδα μου, φωνάζουν ότι είμαι γυναίκα και να με αφήσουν οι υπόλοιποι. Εσύ τσιρίζεις να με αφήσουν ήσυχη και προσπαθείς να καταλάβεις τι μου συμβαίνει γιατί δεν ακούγομαι.
Μετά από ελάχιστες στιγμές, βεβαιώνεσαι ότι είμαι ok, γιατί κυνηγάω τον έναν, φωνάζοντάς του να σταματήσει και ζητώντας του τα ρέστα. Με σταματά με το σώμα της μια αδύνατη, ψηλή κοπέλα και μου λέει: «άστο κοπελιά. Δεν ξέρεις τι έγινε. Θα το ακούσεις αύριο στις ειδήσεις. Άστον». Της εξηγώ ότι ήμουν εκεί! Κι όλοι κάνουν πίσω. Σα να μην τρέχει τίποτα, ένας κωλόγερος μου λέει ότι καλά μας έκαναν και να φύγουμε. Ότι «δεν περνάς από την πλατεία φορώντας κράνος…».
Μια κυρία μου λέει με λυγμούς πως χτύπησαν τρεις κι ο ένας πέθανε…
Χωρίς φρένο, με σκισμένη τη φόρμα, χτυπημένο το δεξί πόδι, ψηλά, και σαστισμένη, απλώς φωνάζω στο νεαρό που μου την έπεσε -από ό,τι θυμάμαι: ρε συ, είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν; Ήμουν εκεί. Γι’αυτό έφυγα. Είναι δυνατόν; Χωρίς να ξέρεις;
P.S. Μουνί, σου μοιάζω για μπάτσος; Τουλάχιστον να ζητούσες μια συγνώμη, πριν φανατίσεις τους πάντες γύρω σου. Εσύ ξέρεις ποια είμαι, εγώ απλώς ότι έτρεξες να κρυφτείς μες το πλήθος, αφού μας χτύπησες, μας έριξες τη μηχανή και μας τρομοκράτησες από το πουθενά.
P.S. 1: Αφαιρέστε τα όπλα από τους μπάτσους. Όποτε τα χρησιμοποιούν κάποιον σκοτώνουν. Τα ζώα είναι ανεγκέφαλα, δε χρειάζονται και όπλα για να το αποδείξουν. Για να γίνει κάποιος μπάτσος, είναι νεκρός, ανίκανος, φασίστας. The cop genes can’t hide!
P.S. 2: Το ’85 ο Αθανάσιος Μελίστας (μπάτσος, τι άλλο;) σκότωσε τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά, στα Εξάρχεια. (Το αποψινό παλικαράκι ήταν 16, γαμώτο). Ο μπάτσος αθωώθηκε, αφού ως ελαφρυντικό τού αναγνωρίστηκε το ότι διέπραξε το φόνο “εν βρασμώ ψυχής”. Οπότε, αν το τσογλανάκι σήμερα μας έκανε μεγαλύτερη ζημιά, θα ήταν ok, αφού ήταν εν βρασμώ, έτσι;
P.S. 3: Εσύ δεν είσαι αναρχικός ρεεε. Δεν είναι έτσι οι αναρχικοί! Τ’ακούς μαλάκα μου;
Δηλαδή, με λίγα λόγια, πέρασες ένα αξέχαστο βράδυ σήμερα..
Από ότι ακούω στον city fm αυτοπτες μάρτυρες δηλώνουν ότι η δολοφονία ήταν εν ψυχρώ.
….ο αστυνόμος στόχευσε προς τον κόσμο…
Ζούγκλα..
Δαίμονα μια χαλαρή γιορτινή βραδιά μετετράπη σε κόλαση….
Δεν θα σου πω καλό βράδυ γιατί δεν είναι.
Οι μπατσοι ναχουνε οπλα. Και ναχουνε κι εκπαιδευση. Και να μη γινονται μπατσοι ουτε οι τελειωμένοι, ουτε οι αρρωστοι, ουτε οι ασυνειδητοι. Να μη γινονται μπατσοι οι χεστες. Ουτε οι ψευτομαγκες. Γιατι αναμεσα σε ψευτομαγκες, παντα νικάει αυτος που εχει το οπλο. Εστω και προσωρινά.
Την καληνυχτα μου… ελπιζω να εχεις πια ηρεμησει…
Ναι, Κωστή. Δολοφονία εν ψυχρώ ήταν. Και το μπατσάκι, ενώ στην αρχή ισχυριζόταν εξωστρακισμό κι άλλες τέτοιες μαλακίες που έχουμε χιλιοακούσει, μόλις έμαθε ότι υπάρχει αυτόπτης μάρτυρας, ανακάλεσε και δήλωσε ότι έστρεψε το όπλο του στην καρδιά του παιδιού. Αφού δεν τους μαθαίνουν να πυροβολούνε στα πόδια ή τα χέρια… Ούτε καν στον αέρα! Αφού δεν τους μαθαίνουν πως να μην χέζονται πάνω τους, τι πάνε να γίνουν μπάτσοι με όπλα??? σε φιλώ και σ’ευχαριστώ που με διάβασες απόψε.
Α ρε μανούλα. Σαστισμένη είμαι. Συζητάμε συνέχεια με τον άντρα για το τι έγινε και πώς αντιλήφθηκε ο καθένας τα γεγονότα. Για δευτερόλεπτα άλλα άκουσε πρώτα εκείνος, άλλα είδα εγώ. Και οι δυο έχουμε χτυπήσει, η μηχανή μακάρι να ήξερα σε τι ακριβώς κατάσταση είναι και αύριο πια θα ξέρουμε τα χτυπήματα στα πλευρά και στο πόδι αν είναι απλώς μελανιές ή κάτι παραπάνω. Εγώ απλώς λέω ότι: αυτό ΔΕΝ είναι αναρχία, μικρέ. Και το αποψινό, ήταν απλώς ανεγκέφαλο. Από που και ως που, ΈΛΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΡΧΙΔΙ, την πέφτεις σε ένα ζευγάρι που περνά από μπροστά σου με λίγα χιλιόμετρα. Τι κάνεις;;;
πάντα σε διαβάζω δαίμονα κι ας μην σχολιάζω…
καλή ξεκούραση..
Καλό βράδυ, Κωστή.
Ελπιζω πως αυτο
http://troktiko.blogspot.com/2008/12/blog-post_9658.html
ειναι απο σενα.
Ναι, είναι. Προφανώς… Αλλά γιατί ελπίζεις?!
Α οκ. Γιατι θα μπορουσαν απλα να τοχανε βαλει μοναχοι τους!
Καληνυχτες.. κι ελπιζω ναναι ολα καλα για σας αποψε (ησυχα δε το βλεπω).
Έχω ζήσει 10 χρόνια Εξάρχεια, έχω αλητέψει 13 χρόνια και Εξάρχεια, υποστηρίζω αυτό που ήταν κι αυτό που γίνονται τα Εξάρχεια και ξαφνικά συμβαίνει το αποψινό. Εν λευκώ. Έτσι απλά… Δε θα είναι ήσυχη η νύχτα, όχι. Όπως λέει κι ο Κωστής. Αλλά αφού αποφύγαμε το νοσοκομείο or worse…
[...] ανήλικος, We are not alone, ο σκύλος της βάλια κάλντα, Night on Earth, blog +Ο- σφαιρα, εντός εκτός εναλλάξ, Μουσικά προάστια, σίβυλλα, Εδώ [...]
Είσαι καλα τωρα;; Εχεις χτυπησει πολυ;; :-S
[...] ανήλικος We are not alone ο σκύλος της βάλια κάλντα Night on Earth blog +Ο- σφαιρα εντός εκτός εναλλάξ Μουσικά προάστια σίβυλλα Εδώ [...]
Όχι Ευούλα, αμελητέες κακώσεις στο πόδι εγώ, στα πλευρά ο άντρας και η μηχανή μας με στραβωμένη τη ζάντα και ποιος ξέρει τι άλλο. Αλλά μεγαλύτερο είναι το σάστισμα και ο θυμός μου απέναντι στα μαλακισμένα, που χωρίς να βεβαιωθούν, να σκεφτούν, να είναι πιο συγκρατημένα, μας την έπεσαν. Αλλά και το μετά… Κυνήγησα το πιτσιρίκι που με έριξε κι εκείνο κρύφτηκε ανάμεσα στα φιλαράκια του. Κι εμφανίστηκε μια μαλακισμένη μπροστά μου που μου είπε να το ξεχάσω. Ήθελα να ήξερα: αν κάποια στιγμή συνέβαινε το ίδιο και σε εκείνους και ο “συναγερμός” ήταν λάθος, πόσο πολύ θα γούσταραν. Αυτοί δεν ήταν ανάρχες ρεεεε, ΡΟΜΠΟΤ ήταν.
Η ανοησία, ο φανατισμός και η παραπληροφόρηση δεν έχουν ιδεολογία. Κατά κάποιους που ιδεολογία τους είναι το μίσος και η ψεύτικη οργή, αυτά που πέρασες είναι “μαλακίες” και εσύ που τα έζησες και εμείς που “τα πιστέψαμε” είμαστε “νοητικά μπάτσοι”. Αφήνω να απαντήσεις εσύ.
Ολόψυχα περαστικά σωματικά και ψυχικά…
http://giantakos.blogspot.com/2008/12/blog-post_06.html?showComment=1228689360000
Thx thrash… τώρα ετοιμάζομαι να στείλω ένα μηνυματάκι στον τύπο που, ή τον έβαλαν οι φίλοι του να γράψει ότι δεν είναι κάφροι και δε φέρθηκαν ανεύθυνα και ρομποτικά ή ήταν όντως εκεί κι άρα ξέρει ότι ό,τι έγραψα είναι αληθές. Σε κάθε περίπτωση, αν δεν έχει καμία απολύτως πληροφόρηση και δεν εμπλέκεται ο τυπάκος, γιατί να ασχοληθεί μαζί μου???
Μακάρι όλοι εκείνοι που μας την έπεσαν το Σάββατο το βράδυ, να έκατσαν ή να καθίσουν να σκεφτούν τι έγινε, έστω και για 5΄. Και να μετανιώσουν που παρολίγο να μας κάνουν ό,τι δε θέλουν να τους κάνουν.
Υ.Γ. thrash, μόλις είδα ότι το παιδάκι είναι 22. Κάπου εκεί ήταν κι αυτός που παρακίνησε τα φιλαράκια του να μας χτυπήσουν. Και μετά, όταν είδε ότι έκανε λάθος, κρύφτηκε ανάμεσά τους. Τι ευαισθησία, τύψεις ή ευθύνη να νιώσει το 22χρονο…
Τσάμπα και κρίμα το link (διαφήμιση) που άφησες.