Υστερόγραφο
demon January 31st, 2009
Πόσο θα ‘θελα να τη σπάσω αυτή την τελεία. Να τη λιώσω. Να τη φτύσω. Να ανοίξω αυτή τη ρωγμή λυσσομανώντας και να ξεχάσω εκεί μέσα όλες τις τελείες του κόσμου.
Κάθε δισταγμό.
Κάθε stop.
Κάθε πισωγύρισμα, κοίταγμα σε ό,τι πάτησες, κέρδισες, άφησες, γλίστρησε.
Κάθε αναποφασιστικότητα.
Κάθε κενό.
Κάθε διακοπή.
Να τρέξω πάνω στις γραμμές. Να γεμίσω τα πόδια μου ενέργεια, αργή κίνηση ακροβάτη, να σκίσω αυτό το μόνιμο δάκρυ κάτω από τον Αρλεκίνο.
Ντύθηκα τόσες φορές. Από τόσο νωρίς.
Τι μου είπες; Να ξαναβρώ τέμπο γιατί καθυστερώ τους υπόλοιπους;
Ποια είναι η διαφορά ενός πινέλου με ένα δοξάρι;
Υ.Γ. Δώσε μου 5′ να προπορευτώ και μετά με κυνηγάς.
Πηγή εικόνας: juengel08.deviantart.com
Θα σε πιάάάάσω!!
ΥΓ. Πότε σου την είπα? Γιατί?
ΥΓ2. Γιατί μου ρθε… Δε ξέρω έφαγα φλάς!
Catch me if you can!
Τότε που είχα γράψει για το δαχτυλίδι κι ότι όλοι τελικά σε ένα δαχτυλίδι αποσκοπούν. Ακριβό, χρυσό, εικόνα για τους γύρω μας. Και μου είχες πει την ιστορία με το βραχιόλι σας. Το λιτό.
Να ξεφλασάρεις γιατί αυτό που έχεις είναι γαμάτο και με χαρακτήρα. Άντε να μην κατέβω από το συννεφάκι μου και σε τσιμπήσω με τον κεραυνό μου τον πυρωμένο.