είμαι ένα μοβ λαμπατέρ -> πάτα με!
demon February 26th, 2009
Θες να με τραβήξεις μαζί σου. Να με σύρεις στα σκοτεινά, μουσικά υπόγεια, γεμάτα πρόσωπα, στάχτες, δάχτυλα, νυχιές, αλκοόλ, black light, ταβάνια που σε κοιτάζουν επιθετικά και σκαλοπάτια που γλιστρούν.
Τι θα ντυθώ? Τα ρούχα μου δε φτάνουν? Τα εσώρουχά μου έστω!!!
Καλά λοιπόν. If I must… Άνοιξα διάπλατα την ξύλινη ντουλάπα κι έψαξα. Μου χαμογέλασαν διάφορα ρούχα. Μία φούστα λιλά με υφασμάτινους, ντελικάτους, λεπτούς φιόγκους. Ένα φανελάκι μοβ με δαντέλα και παχιές τιράντες. Ένα ανοιξιάτικο κόκκινο πουλοβεράκι επίσης μου ‘κλεισε το μάτι και δεν άντεξα. Το έβγαλα από την κρεμάστρα και το πέρασα στο χέρι μου. Ένα καλσόν πολύ λεπτό μαύρο, μποτάκια του Άμλετ στενά από καστόρι κι ένα χοντρό παλτό για να αντικρούσω τη νύχτα.
ΜΟΒ ΛΑΜΠΑΤΕΡ λοιπόν!
Θα μου ζωγραφίσεις μοβ το πρόσωπο? Με καμπύλες κι απαλούς κύκλους? Θα εμφανίσεις στο μέτωπό μου το κουμπί ON?
Με μάσκα ολόσωμη απόψε…
Πηγή εικόνας: turkish-romeo-boy.deviantart.com
Μια χαρά θα είσαι. Εξάλλου αποκριές έχουμε
Καλή μου, όχι “πάτα με”, “άναψέ με” πες του καλύτερα…
Ένιωσα καλά με την… τακουνάτη μου αμφίεση, φλού-φλη. Όπως μου είπε η παρέα μου ήμουν όμορφη, και δεδομένου ότι η συγκεκριμένη αποτελούνταν μόνο από γυναίκες… τις πιστεύω!
Δεν έχεις άδικο. Θανάση. Αν και, το διακοπτάκι συνήθως το πατάμε! Κι εγώ κουμπί ήθελα να βάλω στο μέτωπό μου! Καλώς ήρθες.