“You can’t see tears in the rain”
demon March 6th, 2009
Δε με ενδιαφέρει ρε παιδί μου να πάρεις το μέρος μου.
Δε με ενδιαφέρει τελικά ούτε να σε πείσω.
Ναι, αξίζω πολλά περισσότερα. Ναι, είμαι μορφωμένη. Ναι, πήρα τα καλύτερα. Ναι, έχω πολύ γερό μυαλό, οξυδέρκεια, αντίληψη, ταλέντα, παρελθόν κι εμπειρίες. Και ναι, μπορώ να σε κολλήσω στον τοίχο αν το θελήσω.
Μπορώ να κάνω τα περισσότερα πράγματα και μάλιστα πολύ καλά, με ελάχιστη προσπάθεια.
Μαθαίνω γρήγορα. Και πονάω «γρήγορα». Εύκολα.
Αυτή είναι η επιλογή μου.
Να μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου και να μπορώ να βυθίζομαι σε αυτόν. Μόνη.
Θέλω να δουλεύω για τον εαυτό μου. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει απειροελάχιστα χρήματα. Τουλάχιστον δεν έχω κάποιον πάνω από το κεφάλι μου να με φτύνει. Και τουλάχιστον είμαι ήρεμη.
Κι έχω λιγότερο πόνο γύρω μου, μέσα μου.
Χωρίς καρκίνο. Με ευχή την ευτυχία, πάντα!
Εύχομαι…
Να είμαι εγώ…
(όπως με γνώρισα)
Γκουχ γκουχ….θα μου τα πεις απο κοντα!!:-)
… όχι?
Σου εύχομαι το ίδιο … να είσαι εσυ΄.
Κι εγω το ίδιο θέλω για μένα.
Παλεύω να με ξαναβρώ.
Μακάρι να παραμείνεις αυτό που θέλεις και είσαι. Τίποτα να μην σε εξαναγκάσει να διαφοροποιηθείς (αν δεν το θέλεις) ούτε στο ελάχιστο.
Πρόσεξε όμως τι εύχεσαι … μπορεί να το αποκτήσεις !!!
Τη χαμογελαστή μου καλημέρα
Ξέχασες το βασικό: είσαι και μετριόφρων
Ναι ρε Johnny boy. Ίσως τελικά το μόνο που απομένει για να μπορούμε να συνυπάρχουμε με τους ίδιους μας τους εαυτούς κι ενίοτε και με τους υπόλοιπους κατοίκους του ζωολογικού κήπου, να είναι, να έχουμε εμάς… Σε φιλώ ανάμεικτα, όπως ακριβώς είναι κι ο καιρός.
Ναι, Χαρά. Κάποτε λάτρευα ένα κομμάτι των T’PAU που λέει αυτό ακριβώς: πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί και να πραγματοποιηθεί! Ξέρεις πόσα χρόνια εύχομαι το ίδιο πράγμα? Μέχρι να ματώσω… θα το αποκτήσω. Καλημέρα… υπόγεια.
Είμαι φλού-φλη. Μέσα μου. Έξω μου… ξέρεις, κάποτε τραγουδούσα. Και είχα καταπληκτική φωνή. Είχα υποτροφία, είχα ταλέντο, ανάσες, απίστευτη αγάπη, εμένα μες το όνειρο. Κι όποτε με ρωτούσαν για ένα πράγμα μονάχα ήμουν σίγουρη: ότι έχω φωνή! Για ποια μετριοφροσύνη μου λες? Εκείνη που θα έπρεπε να με κάνει να ξεστομίσω: Α, δεν ξέρω, να σας τραγουδήσω και θα κρίνετε μόνη σας. Αν είμαι έξυπνη; Αφήνω τους άλλους να πουν. ΤΙ ΛΕΤΕ!
Δεν το είχα δει το ποστ… είναι πολύ ελπιδοφόρο και πολύ δύνατο
Βασικά είναι ΕΣΥ και δίνει δύναμη. Αν δεν ξέρεις που βρίσκεσαι δεν ξέρεις που πας.
Μη μασάς
Σε φιλώ Μαλινάκι. Κάνεις πτήσεις σα φάντασμα ώρες-ώρες. Πλάκα έχει.