Κυνηγώντας τη σελήνη

November 26th, 2007

Βγήκα έξω στο δρόμο. Τα παράτησα όλα και μέσα στο γκάζι μου άνοιξα την πόρτα και περπάτησα μ’ένα μαβί, δαντελένιο φανελάκι μονάχα πάνω μου. Είχα ανάγκη να ρίξω θερμοκρασία, να πέσει ο συναισθηματισμός μου, να σταθώ στον πεζόδρομο κάτω από τα δέντρα και την μπάλα εκεί ψηλά. Μα τι υπέροχο ήταν αυτό το τεράστιο φεγγάρι χτες. Κι επέστρεψε στη γη τόσο νωρίς. Ήταν δεν ήταν 7 το βράδυ.

Πήγα μέχρι το παντοπωλείο να πάρω την καθιερωμένη μου εφημερίδα. Ο τύπος με κοίταξε καλά-καλά. Μα τόσο αργά έρχεται αυτή; Ναι, γιατί; Αφού πάντα αργά εμφανίζομαι. Σε αποζημιώνω όμως…

Ένα μπουκάλι ημίγλυκο Παριανό κρασί, τσιπς, γάλα και φρυγανιές για αύριο το πρωί και τσίχλες. Αυτά ήταν τα ψώνια μου μαζί με την “Καθημερινή” φυσικά.

Θα πάω σπίτι να γράψω. Αλλά πριν θα κυνηγήσω τη σελήνη. Την είδα την ώρα που περνούσα από κείνη την πολυτελή μονοκατοικία. Και μετά έσβησε πίσω από την άχαρη πολυκατοικία στη Ζωοδόχου Πηγής. Περπάτησα για λίγο στις μύτες των ποδιών μου, αλλά κάποιος είχε φορέσει μαύρη κουκούλα και είχε απαγάγει τη σελήνη. Φεγγάρι Αυγούστου μου θύμισε. Χωρίς όμως τους πορτοκαλί καπνούς πάνω στην επιφάνειά του. Ένας τέλεια λαξεμένος δίσκος, με πολλά μηνύματα γραμμένα πάνω του. Σκέφτηκα πόσοι άνθρωποι να έχουν κοιτάξει μέχρι σήμερα το φεγγάρι, τοποθετώντας τις ευχές τους πάνω στο δέρμα του. Πόσοι και πόσοι δεν το έχουμε στιγματίσει με μύχιες σκέψεις, θέλω, κατάρρες, θλίψη.

Πόσοι άνθρωποι δεν άφησαν βαριανασαίνοντας τις τελευταίες τους λέξεις ενώπιον της σελήνης κι αυτή ήταν η τελευταία εικόνα που καθρέφτισαν οι κόγχες τους. Πόσα χρώματα δεν έχουν γεννηθεί από τα λουλούδια, την ώρα που η σελήνη ετοιμάζεται να αποκοιμηθεί στη σκιά του ήλιου. Πόσες σκιές δεν έχουν παίξει μεταφυσικούς μονολόγους όταν η δύναμη της σελήνης βρίσκεται στο απόγειό της. Πόσα φιλιά δεν έχουν πέσει στο νερό ζαλισμένα από το χορό του ολόγιομου αυτού πλάσματος;;;

(Κι εγώ προσπάθησα να το κοιτάξω για λίγο. Και τα μάτια μου, πράσινα και μεθυσμένα, χαμογέλασαν γεμάτα ενθουσιασμό που βλέπω, που η ψυχή μου ανήκει σε αυτό το απόκοσμο πλάσμα.)

The moon, like it? dare to say no!

Πηγή: galerieslunamoon.free.fr

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply