Passion (σε 2…)
demon April 29th, 2009
Πέταλα ορθάνοιχτα, πεντακάθαρα, διαυγή σα μάτια. Απλώνονται σα δίχτυα, σαν πλοκάμια ή σαν ένα μωρό που τεντώνεται, και γεμίζουν όλη την επιφάνεια του δωματίου. Κάθε κουτάκι του ξύλινου πατώματος. Ντόμινο.
Αριθμοί.
Όχι πάλι αριθμοί. Μη με αναγκάσεις να πρέπει να θυμάμαι καινούργιους αριθμούς. Μεγαλύτερους.
«Πρέπει να είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που χαίρεται τόσο με το θέμα γενέθλια» μου χαχάνισε μια φίλη. «Εγώ χωρίς πάρτυ δεν ένιωθα γενέθλια», μου συμπλήρωσε το μεσημεράκι που τα λέγαμε στα πεταχτά.
Εγώ πάλι χωρίς χαρά δε νιώθω τα γενέθλιά μου. Είναι σα μαγνήτης που με καλεί σε διονυσιακά, εγκεφαλικά όργια, με κάποια ύλη, πολλή σοκολάτα, σαμπάνια, χρώμα, έλξη, φαντασιώσεις, επιθυμίες, απληστίες και τις όποιες ελλείψεις να λειτουργούν σα πώμα. Όχι πτώμα ρε. Πώμα.
Κείνο κει που κουμπώνει στο στόμα του μπουκαλιού, για να μην τρέχουν άλλο τα σάλια του. Η θλίψη, η μιζέρια, η φοβία, ο εφιάλτης, η δυστυχία. Χάρισμά τους!
Και με συνοπτικές διαδικασίες πάμε στην ευχούλα, γιατί… 2 και σήμερα!
Δεν μπορώ να το αποφύγω. Υγεία. Υγεία ναι. Αυτό θα ζητήσω. Θυμάσαι τότε που έλεγα πως αν έχεις υγεία αλλά είσαι δυστυχής δε θα την απολαύσεις, ενώ αν είσαι άρρωστος αλλά τουλάχιστον ευτυχισμένος με κάποιον τότε είσαι σε καλύτερη μοίρα; Εξακολουθώ να το πιστεύω. Αλλά επειδή μεγαλώνουμε, μαζί και οι γονείς, οι συγγενείς και οι φίλοι μας, άντε και οι γατούλες μας, υγεία λέω. Πρώτα για τους αγαπημένους μου και μετά για μένα. Όχι άλλες ζαλάδες. Τ’ακούς; Αλλιώς θα πάρω τη μηχανή μου όπως και να ‘χει και θα φύγω. Που θα το κάνω δηλαδή… Έχω χρόνια ακόμη για να γεράσω. Ας γίνω πρώτα σοφή και μετά… ερείπιον.
(αυτό Μου εύχομαι)
Πηγή εικόνας: akaeya-lovely.deviantart.com
And the countdown continues…;-)
Παρτυυυ Παρτυυυ…:-P
Yes Baby! Το τσίμπησες ε? Άντε να ανεβαίνουμε. ΣΜΑΤΣ τεράστιο και ξανά ευχαριστώ για προχτές.
Δύο μείνανε για τη first day of the rest of your life?
Ναι, Κρητίκαρέ μου! τρομακτικό δεν είναι; λολ