Δυο γύρες ακόμη
demon May 25th, 2009
Δυο μέρες ακόμη. Έτσι λέω. Δυο μέρες ακόμη στον κόσμο της ψύχωσης, της πίεσης, της θολούρας. Σα να με έχουν σφυρηλατήσει νιώθω τώρα. Μόλις σταμάτησα για απόψε. Κι επειδή ξέρω πως σε έχω παραμελήσει, σου ήρθα για λίγο. Για πολύ λίγο. Ίσα να σου αφήσω το δακτυλικό μου αποτύπωμα. Άντε κι ένα κομματάκι γυάλινο από την ψυχή μου. Που έχει γίνει πυραμίδα αυτό το διάστημα.
Να με νιώθεις, τ’ακούς? Μη φύγεις. Ή τουλάχιστον αν φύγεις, μην είναι πολύ μακριά μου…
Πηγή εικόνας: rosiehardy.deviantart.com
Καλή βδομάδα… ξανά!
Καλή βδομάδα και σε σένα.
Δε φεύγουμε, που θα βρούμε καλύτερα; 😉
Mmm, αυτό λέω κι εγώ. Αν και είχαμε μια (μικρή) απώλεια. Καλή βδομάδα Κρήτη (σαν Eurovision ακούγομαι).
Απώλεια είχαμε;; Δε θα σου πω το κλασικό “ουδείς αναντικατάσταστος” το οποίο με εκνευρίζει, αλλά ότι ελπίζω να είναι όντως μικρή και ίσως να ξανάρθει…
Φιλιά Δαίμονα.
Εεεε σε βλεπω…!! Μη κανεις σκασιαρχειο…ντροπη!! Πλακα κανω …κουραγιο …εφαγες το γάϊδαρο μη κολλησουμε στην ουρα ε;
Δε θα σε κολλήσουμε, Ευούλα. Είμαι αισιόδοξη. *
Μάνο, κι εμένα με εκνευρίζει αφόρητα αυτή η φράση. Και ειδικά ως μέσο πίεσης από τον εργοδότη, σε διάφορες εφημερίδες που ήμουν. Η απώλεια υφίσταται. Δεν έχει σημασία αν ήταν μικρή η μεγάλη. Χάσαμε κάποιον στη διαδρομή, που λένε. Το αν θα ξανάρθει… ίσως να εξαρτάται κι από μένα! Φιλιά… καυτά (λόγω καιρού κυρίως). Στην κόλαση βράζουμε αυτές τις μέρες!!!
2η μέρα ίδιο ποστ… do something!!!
Τώρα το κατάλαβες?
see the dates μικρή και τριανταφυλλένια. I was on time 😀 Φτου ξελευτερία
On time for… what? Εννοούσα πως και πριν από αυτό είχα μέρες να γράψω. Οπότε… λιγάκι άσχετο το σχόλιο.
δεν ηταν όμως τόσο ανησυχητικά τα ποστ.-
Θα έπρεπε?? Χαίρομαι όταν δε βγάζεις νόημα στο δικό μου κόσμο!