Όταν αποκτάς, ξεχνάς
demon July 13th, 2009
Όσο εξαρτόμαστε από πολυτέλειες (μικρές και μεγάλες) κι από την ύλη, δύσκολα θα επαναστατήσουμε ποτέ!
Την έχεις ανάγκη τη βολή σου. Την έχεις ανάγκη την ασφάλεια, την ψευδαίσθηση της ύλης σου.
Πότε θα θυμηθείς ότι υπάρχεις όμως; Ότι υπήρχες και πολύ πριν αποκτήσεις?
Τρελή μαστούρα η αίσθηση ότι σου ανήκει κάτι, ε?!
Και τρελή αυτοκτονία όταν το χάνεις…
Πηγή εικόνας: 7thnovember.deviantart.com
Πες τα ρε Δαίμονα, πες τα γαμώτο μου.
Σε λίγο θα μας βλέπουμε στους κατάλογους των καταστημάτων μαζί με τα υπόλοιπα υλικά μας όνειρα.
Ναι, ο κύριος τάδε συνηθίζει να ψωνίζει αυτό κι αυτό κι αυτό. Ξεκινάει τη δουλειά του την τάδε ώρα και κάνει διάλειμμα εκεί. Προτιμά αυτό τον καφέ και τα τετράγωνα κουλουράκια. Χέζει την τάδε ώρα, τόσες φορές τη μέρα και δεν πάει πουθενά χωρίς τα 3 του κινητά. Έχει δε τόσα αυτοκίνητα, που θα μπορούσε άνετα να είναι κι εκείνος ένα! Τι? Να μιλήσω? Να πω τι με ενοχλεί? Αφού είμαι καλά μες τη γυάλα μου, γιατί;