Πούπουλο στο βυθό
demon July 14th, 2009
Αγόρασα ένα σακούλι. Σακούλι παρδαλό. Να μου φτιάχνει τη διάθεση με τα ροζ και λιλά ξέφτια του.
Όταν το βαριέμαι, το φοράω σα σκουφί. Τρέχω στην ψυχή μου τη γυάλινη, με κοιτάζω κει μέσα και κάνω γκριμάτσες. Και μου φτιάχνω τη διάθεση.
Κι όταν οι σταγόνες είναι απλώς πιο βαριές από τον άνεμο, τότε χύνω πάνω στο σακούλι, το χρωματιστό, πολύ μαύρο. Όλο κι από κάπου ξεμένει τελικά αυτό το χρώμα.
Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν δεν το θέλω πια το μαύρο. Γιατί κανένα χρώμα δεν είναι πιο δυνατό από την άβυσσο.
Και τότε μένω με το μαύρο σακούλι στο κεφάλι. Και δεν χαμογελώ πια. Ούτε η ψυχή μου κάνει γκριμάτσες αστείες και υπερβολικές.
Φεύγω.
Να το ξέρεις, θα σου λείψω! Κι ας είσαι εσύ απλώς ένα σακούλι κι εγώ απλώς ένα χρώμα, μια φαντασία. Θα σου λείψω, θα το δεις.
Πηγή εικόνας: lareth.deviantart.com
Που ρε δαίμονα θα πας και θα μου λείψεις??
Μην φύγεις μακρυά..μέχρι την κόλαση της ψυχής σου μόνο να πας.
Εκέι στα ζεστά για να ξέρουμε που θα σε βρούμε!
Καλό! Α ρε Κωστή… Εντάξει, θα το λάβω στα υπόψη μου! Πώς με καλοπιάνεις όμως…
Είδες τι ωραία που τα γράφω άμα θέλω :)))
Καλημέρες δαίμονα!
Underneath it all, I’m still a woman!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ! (άντε να ‘ρθει η νύχτα)
ΑΧΧΧΧΧΧΧ Δαιμονάκο…
Τι αγάπη?