Το τρύπιο μου κουβαδάκι
demon July 27th, 2009
Έχω κολλήσει μια τσίχλα πάνω στο κατακόκκινο κουβαδάκι μου για να θυμάμαι…
Φτηνά υλικά, εύκαμπτα, λεπτά σύρματα, καλάμια ορφανά, μπηγμένα και ξεχασμένα σε ξένο χώμα, ασύμμετρα μωσαϊκά κομμάτια.
Το πάτωμα της κουζίνας κολλάει. Χυμένες σταγόνες ούζου σχηματίζουν προβατάκια ή σύννεφα, γιρλάντες.
Είμαι κάπου κει ανάμεσα κουλουριασμένη, καταμεσής στον ξύλινο διάδρομο του χάους.
Προσπαθώ να μυρίσω τα αντικείμενα γύρω μου, να φανταστώ το αρχικό τους σχήμα.
Το κουβαδάκι μου, το κόκκινο, πάντα εκεί. Σημαδούρα.…
Ρε συ τα χρειαζομαστε αυτα τα κουβαδάκια.. σε οτι χρωμα… για να χουμε επαφή με τον κοσμο.
Ρε αυτός είναι ωραίος για να μαζέψουμε χοχλιούς.
Με τα πρωτοβρόχια παρ’τον και έλα.
… Για το μόνο που ανησυχώ, μάνα, είναι που… ΔΕ ΧΩΡΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΚΕΙ ΜΕΣΑ! λολ
Μάνο, έχω σε κόκκινο και μοβ. Ποιον θες εσύ? ΜΕΣΑ!
Εγω εχω ενα μπλέ.
Τα αγόρια μπλέ έχουνε.
Καλά, Johnny boy. Ο επόμενος κουβάς μου μπορεί να είναι μπλε. Για σένα ειδικά. Όχι γαλάζιος όμως. Μπλε! Σαν τη φουρτούνα…