Ξημέρωμα πίσω από σκιές
demon November 23rd, 2009
Γύρισε η μάμα μου από Υεμένη και Ντουμπάι. Τρέλα! Χάρμα! Αυτό είναι…
Μας είπε ιστορίες, μας έδειξε φωτογραφίες, μας διηγήθηκε τα ανορθόδοξα, τη φτώχεια, την έλλειψη αισθητικής, την ανάγκη προβολής και υπεροψίας. Τα Καλάζνικωφ στα χέρια ακόμη και παιδιών… Και πάνω από το παζάρι η πινακίδα: απαγορεύονται τα όπλα!
Έχει ξημερώσει και το θερμόμετρο δείχνει 4 βαθμούς μες στο σπίτι. Άραγε πόσους να (μην) έχει εκεί έξω; Θολούρα βλέπω. Ψύχος οσμίζομαι. Κι εδώ, στα ερμητικά κλειστά, κάθομαι με το φανελάκι και τη μαύρη γάτα μου στο χαλί από δίπλα, δουλεύω πάνω στο καινούργιο μου project, ένα site με γλυκές συνταγές που σκαρφίστηκα και λιώνω τα δάχτυλά μου και τα… little grey cells, που έλεγε και ο Βέλγος Πουαρώ! Θέλω να πάει καλά, να ξεχωρίσει και να είναι ολοκληρωμένο. Μια σκέτη γλύκα! Αλλά θέλει δουλίτσα και τρέξιμο. Πλάκα έχει όμως.
Με έχουν πιάσει οι κλειστές μου όλο το τελευταίο διάστημα. Κάτι η σχέση που αφήνει απόνερα, κάτι ο θάνατος ενός φιλικού προσώπου, κάτι το Κουβάρι που προτίμησε άλλο σπιτικό, κάτι η οδοντίατρος που έχει γίνει εβδομαδιαία επίσκεψη -μόνο γλυκά που δεν της πάμε!-… ε… Θα βιαστώ να πω, όμως, ότι από το Σεπτέμβρη και μετά, η περίοδος αυτή είναι σούπερ για μένα, επαγγελματικά. Δεν παραπονιέμαι κα-θό-λου. Φτου-φτου, αμέ!
Κάνω σχέδια και για τα Χριστούγεννα. Θέλω να ανέβουμε Χαλκιδική. Να κάνουμε πανευτυχή δύο άτομα αγαπημένα. Να φτιάξω μελομακάρονα με τη μαμά του άντρα. Να σκεπάσουμε τις ψυχές μας με τη ζεστάδα του τζακιού και να χαλαρώσουμε με έρωτα χιονισμένο!
Πάω να συνεχίσω… Καλημέρα κόσμε, σύμπαν, νότες που αφήνετε πατημασιές πάντα!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ Νοέμβρη. Κι εσύ καλοδεχούμενος.
Πηγή εικόνας: appleplusskeleton.deviantart.com
Ετσι ενα πιο αισιοδοξο αν και, αν καταλαβαινω καλα, και πολυ αγχωμενο ποστ!!
Γλυκακι;; 😉
ΑΑΑααααααααχ! Με μελαγχόλησες! ΘΕΛΩ Τ-Ω-Ρ-Α Χριστούγεννα! Εσύ στη Χαλκιδική παίζει και να πετύχεις κάνα χιονάκι, εγώ στη Ρόδο θα κάνω σκι… στη θάλασσα!
Άντε, ξεσκονίστε όλες και όλοι ό,τι συνταγή γλυκού έχετε. Ανοίγουμε!
Σκουριασμένη γκόμενα, το ελπίζω να πετύχω χιόνι, τόσα χιλόμετρα! Αλλά εσύ μην παραπονιέσαι καθόλου. Θα είσαι Ρόδο με το νέο αίμα. shhhh….
Το feed μου μολις ξυπνησε και μου πεταξε ολες σου τις εγγραφες στη μουρη! Γλυκο προτζεκτ ακουω. Και μια υποβοσκουσα γκρινια, και μια αναμονη. Προσεξε μην πανε τα απονερα στα μελομακαρονα μαρη, χαλια θα γινουνε!
Κι εσύ δε χάρηκες μανούλα; Θα έχεις να διαβάζεις…ΠΟΤΕ! Στα γλυκά respect. (Και πάντα, άντε σχεδόν πάντα, πετυχημένα). Ετοιμάσου ε? Βάλε ποδίτσα λέω.