Χρόνια πολλά – Το 28ο κλειδί
demon March 4th, 2010
Βλέπεις μέσα από τη γυάλινη οθόνη το σώμα να σκύβει τσακισμένο, ζωώδες και το χέρι να πιέζει το κεφάλι προς τα κάτω, βίαια. Το αντρικό όργανο να εισβάλει στον πρωκτό της γυναίκας. Δεν ξέρω εάν σε ανάβει. Ψευτογελάς και κοκκινίζεις.
Πιάνω τον εαυτό μου να μαζεύεται, να ζαρώνει, να κλείνει σα σαλιγκάρι, να κρύβεται και να φεύγει μακριά από αυτό το θέαμα, που δεν θυμίζει σε τίποτα τρυφεράδα, ανάγκη. Οι ήχοι όμως είναι οι ίδιοι κι αυτό είναι που με προβληματίζει.
Ήχοι ίδιοι ή τουλάχιστον παρόμοιοι ακόμη και κάτω από τον μεγεθυντικό φακό. Πράξη που θυμίζει άλλη πράξη, άγριο έρωτα αλλά όχι βιασμό ή εμπορική τσόντα προς διάθεση κι εκμετάλλευση.
Και αναρωτιέμαι αν σου αρέσει έστω και λίγο αυτό που βλέπεις. Το φοβάμαι.
Κι ενοχλούμαι. Και σκέφτομαι. Και θυμάμαι. Κι αναπολώ… Και με ρωτάς τι έχω. Μα τι να σου πω ακριβώς; Για τη γυναικεία ιδιοσυγκρασία, το θυμό και την αηδία που νιώθω τώρα δα, για την ψυχή μου που ίσως να μην τη μοιραστώ ποτέ μου ολότελα με σένα;
Τι με ρωτάς;
Παίρνω το 28ο κλειδί, την επέτειο της blogosfairas μου και πετάω ψηλά, σαν αράχνη με φτερά πεταλούδας.
Γεια σου κατάντια.
Τελικά δε μου λείπεις και τόσο…
Πηγή εικόνας: my-eyes-your-windows.deviantart.com
Αφου εχεις επέτειο τότε να σου ευχηθώ να πηγαίνεις όλο και καλύτερα και να συνεχίζεις να δίνεις τόσο ξεχωριστά κείμενα, σκέψεις κι όνειρα στους αναγνώστες.
Ειμαι ενας τυχαίος αναγνώστης.
Καταφέρνεις πάντα να τραβάς το ενδιαφέρον ετσιάζοντας στο συναίσθημα ακόμα κι αν μιλάς λίγο χυδαία πότε πότε ή αθυρόστομα και θυμωμένα άλλες φορές.
* Η ερωτική πράξη χωρίς συναισθήματα μεσα σε αυτην δεν με συγκινεί παρα μόνο σε επίπεδο φαντασίωσης προσωρινής. Ο έρωτας ειναι πολλά συναισθήματα, το άγγιγμα ειναι ζωή.
Σ’ευχαριστώ τόσο Johnny boy. Περνάω μια μάλλον εύθραυστη, για μένα, περίοδο και το έχω ανάγκη να ξέρω ότι αγγίζω διαδικτυακά και ότι έρχομαι και έρχονται σε επαφή μαζί μου. Αλλόκοτο για έναν δαίμονα, το ξέρω, αλλά τι να κάνουμε, περνάμε κι εμείς τα ντεμί υπαρξιακά μας. Φτου.
Ναι, φαντασίωση μπορεί να είναι οτιδήποτε. Και τη φαντασίωση τη ζεις καλύτερα με τον άνθρωπό σου, ακόμη κι αν υποδύεσαι ότι δεν είναι παρά ένας ξένος. Γιατί όταν συνέρχεσαι ούτε αναστολές έχεις, ούτε αιστάνεσαι βρώμικος. Γι’αυτό και με τρόμαξε λιγάκι η ερώτηση του άντρα προχτές, όταν μου είπε: “Μα υποτίθεται ότι σας αρέσει η φάση του βιασμού… Το φαντασιώνεστε…”.
Υ.Γ. Τυχαίος αναγνώστης δεν είσαι. Είσαι εδώ από την αρχή μου! Και σ’ευχαριστώ γι’αυτό. Με διαβάζεις τόσο καιρό και δε βαρέθηκες ρε! wow
Δε νομίζω οτι σας αρέσει η φάση βιασμού …
θα ηταν σαν να θεωρούσατε εσείς οχι και τόσο αντρικό το να μου αρέσει η επαφή, το άγγιγμα, η εγκεφαλική επικοικωνία πριν απο οτιδήποτε άλλο.
Σε γενικές γραμμές η φάση του άντρα-πηδήκουλα χωρίς οίκτο ειναι περασμένη σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και σκοντάφτουμε γυναίκες-άντρες πάνω σε μη αναγκαία εμπόδια που κάνουν την επικοινωνία πολύπλοκη και γαμώτο μου δεν ειναι πολύπλοκη ! Απλά πράγματα ειναι.
Ντεμί υπαρξιακά περνάω κι εγω.
Και γιατι να σε βαρεθώ παρακαλώ ;
* Τρελή φάση θυμήθηκα ενα βράδι που ειχες μπλογκεροσυνάντηση εδω μεσα και λέγαμε τα τρελά μας
Όχι μωρέ, υπάρχει ποικιλία και λογής φαντασιώσεις. Για όλους έχει… Το να αποκτά ο άλλος το πάνω χέρι ή να επιδεικνύει “ερωτική εξουσία” νομίζω, μας ανάβει τις γυναίκες. Αλλά ξαναλέω: όταν πραγματοποιείς τις φαντασιώσεις σου με το σύντροφό σου, ξέρεις ότι μετά και στα μάτια μπορείς να τον κοιτάξεις και το σώμα σου να συνεχίσεις να αγαπάς. Δεν ξέρω εάν η επικοινωνία είναι τόσο απλή όσο λες, η ερωτική επικοινωνία όμως, η επαφή, είναι πανεύκολη και χωρίς πολά λόγια! λολ
Ναι, τη θμάμαι καλά εκείνη τη βραδιά. Τρέλα ήταν. Παράνοια. Γεμάτη και αυθόρμητη. Και δώσαμε όλοι μας ρέστα. Χαίρομαι που τολμήσαμε…
Πολύ καλή ανάρτηση… Να σου ευχηθώ ότι καλύτερο για την επέτειο σου.
Η αλήθεια είναι, hack-a-day ότι θα μπορούσε να είναι πιο πρόσχαρη… Αλλά είναι οκ. Και στα δικά σου!
Ξέρω οτι εδω τολμάς.
Κι εγω θα θελα πολλά να πω πιο ελεύθερα μα αυτολογοκρίνομαι απο τότε που ειδα κατίνους και κατίνες να παίρνουν οσα γράφεις αλλού σε σχόλια και να τα ξεκατινιάζουνμ να σε κρίνου, κατακρίνουν, επικρίνουν επειδη τόλμησες να εκφραστείς με άνεση και ειλικρίνια.
Ναι… συμφωνώ μαζι σου, ειναι εύκολη η ερωτική επικοινωνία μα γιατι δυσκολεύει ΄τοσο πολλές φορές χωρίς λόγο ουσιαστικό ;
Δεν εχω βρει την απάντηση.
Σε ζάλισα πάλι.
Δε με ζάλισες, Johnny boy. Σε σέβομαι και ξέρω ότι ειδικά εσύ, με ξέρεις πολύ παραπάνω από πολλούς, γιατί με διαβάζεις καιρό! Σχεδόν έχουμε συγγενέψει δηλαδή : ) Οπότε, δεν έχω να παρεξηγηθώ από σένα. Τολμώ ΚΑΙ εδώ, ναι. Βέβαια, έξω στην πραγματική ζωή, τους βλέπω όσους μορφάζουν και μιλούν από πίσω. Εδώ μέσα, δε βλέπω, δεν ξέρω και είμαι καλύτερα έτσι. Και ευτυχώς, στα τόσα κλειδιά που έχω μαζέψει 2 χρόνια τώρα με την blogosfaira, δεν έχει βρεθεί ΚΑΝΕΙΣ, νομίζω, να με κατηγορήσει γραπτώς, σε σχόλιο, για πορνό ή κακή πένα. Ευτυχώς…