Εγώ φεύγω πάντως (γαμώ τον καιρό μου)

March 11th, 2010

Πολύ μουντίλα ρε παιδί μου. Πάνω που έλεγα να ανακάμψω και τσουπ… ο ουρανός δεν ανοίγει με τίποτα. Τι “σουσάμι” του φωνάζω, τι πότισμα του τάζω, τι ότι θα κάτσω φρόνιμα κάνα Σαββατοκύριακο ή άντε, καμιά βδομάδα και τίποτα. Εκεί. Άσπρο σεντόνι πάνω από το κεφάλι μου, μονίμως εκεί.

Τελικά ναι. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς χρώμα.

Οπότε, μέχρι η φύση να αποφασίσει να φυσήξει πάνω στην παλέτα και να γεμίσει εδώ κι εκεί πιτσίλες κι αποχρώσεις, εγώ ξαναγυρνάω στη μουντίλα μου. Καινούργιο κι αυτό φέτος.

bye-bye

Πηγή εικόνας: vincik.deviantart.com

5 Responses to “Εγώ φεύγω πάντως (γαμώ τον καιρό μου)”

  1. # tzonakoson 11 Mar 2010 at 13:38

    Φεύγεις ;
    Πάλι ; …
    Καλά οκ φεύγω κι εγω πάω μια βόλτα.

  2. # demonon 12 Mar 2010 at 04:16

    Να μη φύγω λες? Ευτυχώς που το συννεφάκι μου είναι και γρήγορο και εύκολο στις μετακινήσεις μου από και προς τη γη!

  3. # tzonakoson 12 Mar 2010 at 13:34

    Ε κάτσε μεχρι να φύγεις …
    Μια ζωη ειχα τάσεις φυγής αλλα τωρα πιάνω εμένα να θέλει κάπου να μείνει για ενα διάστημα, ξέρεις το ρήμα ‘φεύγω’ δεν απέχει πολυ απο το ‘αποφεύγω’.

  4. # demonon 12 Mar 2010 at 18:47

    Ναι, θέλω να αποφύγω και το παραδέχομαι, γαμώτη μου! Αλλά ξέρεις, κι εγώ τόσες ζωές έμενα. Κι έμενα, κι έμενα. Μέχρι που τώρα, σε τούτη τη ζωή, ε, έχω μείνει κανονικά από βενζίνη κι ανάσα… *

  5. # tzonakoson 14 Mar 2010 at 19:35

    Φυγή για την αποφυγή ειναι οκ αν δεν νιώθεις κυνηγημένος.
    Ειναι φορές που δεν έφυγα, ακριβώς για να μην νιώσω αυτό.

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply