Άσβηστο κεράκι – 6 και σήμερα!
demon April 25th, 2010
Πόσο με καταπραΰνει αυτό το απλούστατο πράγμα: η συζήτηση με ανθρώπους και κυρίως με πλάσματα που είναι σε θέση να μιλήσουν, να ακούσουν, να πουν, να δώσουν και να πάρουν ό,τι σταγόνα ζουμερή και γλυκιά κρέμεται από τη συζήτηση. Να μιλήσουν πραγματικά!
Μόλις μίλησα με ένα τέτοιο πλάσμα. Που ανεβαίνει τη σκάλα την αέρινη, κάθεται σε ένα θρόνο στενά φορεμένο κι αφουγκράζεται από κει πάνω ό,τι άσπιλο υπάρχει. Είτε επαναλαμβάνεται είτε πρωτοσυμβαίνει. Όμορφο.
Απόψε λοιπόν, συνομίλησα με ένα τέτοιο, σπάνιο πλάσμα. Του είπα ό,τι έχω, ότι σκέφτομαι, ό,τι γλιστρά από τη γλώσσα μου. Και πήρα πίσω πολλά… Μα κυρίως όχι συμβουλές, αλλά ανακούφιση και γαλήνη.
Κοίτα που την έχω ανάγκη την αναθεματισμένη. Έστω για λίγο, τόσο δα σύντομα.
Φου… σβήνω κερί και μετρώ… Κοίτα που πλησιάζει. Μα δεν είμαι έτοιμη ακόμη. Στάσου! Τα γενέθλιά μου πλησιάζουν αφόρητα κοντά και φέτος. Μου την έσκασες ε? Κάτσε να σκουπίσω με την τρίχινη τη σκούπα, την κοντή, για να σε υποδεχτώ. Σκυφτή, γαληνεμένη, πράα, ελαφριά.
P.S. Καλή μας βδομάδα! Shhhh… τέλεια θα είναι, σταμάτα.
Πηγή εικόνας: sharina.deviantart.com
Α τα γενεθλια πλησιαζουν, κι ειναι για να μας θυμιζουν, πως αν θελουμε, ειμαστε σαν το καλο κρασι: ο χρονος μας δινει αξια κι εκλεπτυζει τη γευση μας…
σ’ευχαριστώ μάνα. Για τη συζήτηση… Όσο για την παλαίωση… εντάξει μωρέ, δεν είναι ότι γερνάω κιόλας, ΑΠΛΩΣ μεγαλώνω.
Το να μεγαλωσουμε ειναι κατι φυσικο, που δεν εξαρταται απο μας… Το να γερασουμε ομως, ειναι κατι που αποτελει αποτελεσμα δικων μας επιλογων…
Ακριβώς. Άρα καλά έκανα και το διόρθωσα: Μεγαλώνω απλώς… λολ